Μπαίνοντας μέσα στο πατρικό του, η εικόνα που αντίκρισε, ξεπερνούσε κάθε “προσδοκία”. Προσπαθώντας να κρύψει το σοκ του, πλησίασε τον πατέρα του, που τυλιγμένος με κάτι που έμοιαζε με κόκκινη ζουρλομανδύα καθόταν σαν το ζόμπι μπροστά στην τηλεόραση.
“Μπαμπά;” είπε όσο πιο μαλακά ...
Άνθρωπο της εκκλησίας δεν τον έλεγες. Στα νιάτα του μάλιστα είχε υπάρξει και “αναρχοκουμμούνι” από εκείνα που με τον Μπακούνιν στο ένα χέρι και με τον Μάρξ στο άλλο, ονειρευόταν μια κοινωνία απαλλαγμένη από ταξικές διαφοροποιήσεις. Τα τελευταία πέντε χρόνια όμως, κάθε παραμονή του Αγίου ...
Οι μισοί καλεσμένοι στο γάμο του Κίμωνα και της Εριφύλης δεν εμφανίστηκαν. Το προσκλητήριο το είχαν θεωρήσει κακόγουστο αστείο, γι’ αυτό και το αγνόησαν. Προφανώς έφταιγε, πώς ούτε τη νύφη έλεγαν Εριφύλη, ούτε τον γαμπρό Κίμων.
Πριν ένα χρόνο σχεδόν, πάνω από το ταμπλό ενός επιτραπ ...
Η Αφροδίτη κοίταξε με λύπηση το είδωλο της στον καθρέφτη. Ποτέ της δεν ήταν όμορφη, αλλά τώρα το χάλι είχε παραγίνει. Τώρα ήταν και άσχημη και γερασμένη. Το δέρμα της άτονο και ζαρωμένο κρεμόταν σε διάφορα σημεία, λες και προσπαθούσε να δραπετεύσει πάνω από το σώμα της. Τα δόντια της στρ ...
Πόσο λάτρευε μικρή τα αεροδρόμια! Ακόμα και όταν δεν θα ταξίδευε η ίδια, και μόνο που βρισκόταν εκεί, ένιωθε εκστασιασμένη. Αυτό δεν ήταν άλλωστε ένα από τα μεγάλα όνειρα του ανθρώπου; Να μπορέσει κάποτε να πετάξει, και με κάποιο τρόπο, το είχε καταφέρει.
Θυμήθηκε τότε που έφευγε γι ...
Προειδοποίηση: Ακολουθεί κείμενο τέρορ με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες...
Τι δεν με πιστεύεις; Βλέπεις funny bluez και γελάς προκαταβολικά; Ξινό να σου βγει το γέλιο, που γελάς με τον δικό μου τρόμο! Γιατί μπορεί εσύ να σκιάζεσαι τα αίματα, τις κατσαρίδες, τα φίδια και άλλα τέτοια, ...
Από την αϋπνία τόσων ημερών, τα μάτια του έτσουζαν αφόρητα. Θαμμένος κυριολεκτικά ανάμεσα στους φακέλους της υπόθεσης, ένιωσε την ανάγκη να ξαπλώσει για λίγο πάνω τους και να κλείσει τα μάτια του. Δεν το έκανε όμως. Απεναντίας σηκώθηκε και σύρθηκε μέχρι την καφετιέρα, γέμισε την ήδη λερω ...
Τα χέρια της ερωτεύτηκε. Τυχαία περνούσε έξω από το σπίτι της, όταν σήκωσε το κεφάλι του και τα πρωτοείδε να κεντάνε. Ένα μικρό άνοιγμα στη δαντελένια κουρτίνα άφηνε μόνο τα χέρια της να φαίνονται. Και όσο τα λεπτεπίλεπτα δάχτυλα ανεβοκατέβαζαν ρυθμικά την μεταλλική βελόνα, που έλαμπε κά ...
Ο ήλιος την τύφλωνε και ο ιδρώτας έτρεχε ποτάμι στην πλάτη της. Ανυπόμονα κοίταξε για ακόμα μια φορά την ώρα στον κινητό της και απηυδισμένη, έβγαλε τα ακουστικά μέσα από την τσάντα της. Σχεδόν μια ώρα είχε περάσει και το μόνο λεωφορείο που είχε φανεί, ήταν τόσο γεμάτο, που δεν μπήκε ...
Τρομαγμένη μαζεύτηκε σε μία γωνία. Εδώ και πέντε λεπτά που είχε ανοίξει τα μάτια της, προσπαθούσε να καταλάβει που βρισκόταν. Κάποιος από δίπλα χτυπούσε με δύναμη το γυαλί και φώναζε για βοήθεια. Ξανάκλεισε τα μάτια της και προσπάθησε να θυμηθεί τι είχε συμβεί. Κενό όμως. Κενό και κρύο ...
Μέρες το γυρόφερνε στο μυαλό της. Για την ακρίβεια, με τόσες βόλτες που το είχε κάνει μέσα στο κεφάλι της, ναυτία της ερχόταν. Με μια κίνηση άνοιξε το παράθυρο να μπει λίγος καθαρός αέρας. «Ήμαρτον, Απρίλη μήνα και να έχει τόση ζέστη», διαμαρτυρήθηκε δυνατά και ας μην ήταν κανένας άλλο ...
Η γιαγιά μου έλεγε “τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι”. Και όπως όλες οι γιαγιάδες, αν και κλεμμένη η ρήση, είχε δίκιο. Να την ακούς φίλε μου τη γιαγιά μου. Να ακούς και τη δική σου γιαγιά αν ζει. Βλέπεις οι γιαγιάδες κρατάνε μέσα στα άσπρα τους μαλλιά μια σοφία, που μόνο όταν θα φτάσει ...
Μεγάλη Τετάρτη
Τους ψιθύρους που ακολουθούσαν το διάβα της, τους είχε συνηθίσει. Με το κεφάλι της σκυφτό, πύκνωσε το βήμα της και προσπέρασε την πλατεία του χωριού. Μέσα στα χρόνια είχε σκληρύνει η πέτσα της. Είχε γίνει τραχιά, αδιαπέραστη. Λες και τα υποτιθέμενα χάδια και φιλιά στο σ ...
Μέσα στο μισοσκότεινο δωμάτιο, η μικρούλα Τσίο, καθισμένη στο πάτωμα, έτριψε τους πονεμένους της καρπούς και τέντωσε το κορμάκι της για να ξεπιαστεί. Ακόμα εννιακόσιοι δύο γερανοί και θα τα κατάφερνε. Εντάξει, το νούμερο φάνταζε τεράστιο, αλλά αυτό δεν έλεγε και κάτι. Μπορεί η Τσίο να ήτ ...
Δεν ξέρω αν θέλω να γράψω αυτό το κείμενο. Νιώθω όμως, ότι πρέπει να το κάνω. Σκέφτηκα να εφαρμόσω το γνωστό μου κόλπο. Να “ντύσω” φανταστικούς ήρωες με τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου. Δεν θα έχει όμως έτσι την ίδια αξία θαρρώ. Παίρνω έτσι μια βαθιά ανάσα, μαζεύω το θάρρος μου και ξ ...
