Μια σελίδα λευκή περιμένει υπομονετικά μέρες τώρα να την γεμίσω. Γράφω, σβήνω ασταμάτητα. Είσαι το μοναδικό πράγμα μπροστά στο οποίο οι λέξεις μου οι αγαπημένες, σκύβουν το κεφάλι ανήμπορες. Βλέπεις παιδί μου, εσένα εγώ σου έλαχα για μάνα. Εγώ που μονίμως ακροβατώ μεταξύ πραγματικότητας ...
Στην Ειρήνη άρεσε το κίτρινο χρώμα, τα μακαρόνια με κιμά και τα γιασεμιά. Γι’ αυτό ο μπαμπάς της είχε γεμίσει το μπαλκόνι με γλάστρες με γιασεμιά, που κάλυπταν τους τοίχους και μοσχοβολούσαν τα καλοκαίρια. Στην Ειρήνη δεν άρεσε το κρύο, οι αστραπές και οι φακές. Γι’ αυτό και η μαμά ...
Τικ-Τακ... Τικ-Τακ... Μοναχά ο μονότονος ήχος του ρολογιού έσπαγε την ησυχία μέσα στο δωμάτιο. Αυτός και οι ανάσες τους, που συγχρονισμένες με τον δείκτη των δευτερολέπτων, εναλλάσσονταν ρυθμικά. 364 μέρες. Τόση ήταν κάθε φορά η απόσταση μεταξύ τους. Σταθερή και αδιαπραγμάτευτη.
...
Κόκκινο-Μαύρο.
Κόκκινο, όπως το αίμα που κυλάει και φουσκώνει τις φλέβες των χεριών μου. Σαν σχοινιά μοιάζουν, που πάλλονται στους χτύπους της καρδιάς μου. Σχοινιά, που σχηματίζουν γεωφυσικούς χάρτες, όσο τα χρόνια περνάνε. Αυτά θα προδίδουν πάντα την ηλικία μου...
Κόκκινο, όπως ...
Το θερμόμετρο πάνω στον πάγκο της κουζίνας έδειχνε 35 βαθμούς Κελσίου. Ο ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπο της Άννας ασταμάτητα. Η γαλοπούλα αδιάφορη, συνέχιζε να ψήνεται μέσα στον φούρνο, ανεβάζοντας κι άλλο τη εσωτερική θερμοκρασία του δωματίου. Λες και έπαιρνε εκδίκηση για τη μοίρα της ...
Σκυφτή, πάνω από τον πάγκο της κουζίνας, η κυρά Μαργαρίτα ψιλόκοβε με νευρικές κινήσεις τον φρέσκο δυόσμο. Όλο το δωμάτιο μοσχοβολούσε από το άρωμά του και ο ταχυδακτυλουργικός τρόπος που χειριζόταν το τεράστιο μαχαίρι, θα έκανε ακόμα κι έναν σεφ, σε εστιατόριο με δύο αστέρια Michelin, ν ...
Κάποτε υπήρχαν αυλές με γεράνια. Και γύρω από τις αυλές μικρά σπίτια. Σπίτια φτωχικά που μύριζαν πάστρα και ας στέγαζαν ολόκληρα δέντρα μέσα τους. Γιατί σαν δέντρα με κλαδιά και ρίζες έμοιαζαν οι οικογένειες που μοιραζόντουσαν μια μικρή κάμαρη με κοινόχρηστη τουαλέτα και κοινόχρηστ ...
Κάπως το έλεγαν στις αρχαίες τραγωδίες αυτό να δεις... Α ναι, από μηχανής Θεός! Αυτό ήταν εκείνη τη μέρα το σουβλατζίδικο του “Μπάμπη” για την Καιτούλα. Και με μια “πίτα γύρο από όλα” ξεκίνησε το δράμα, για να έρθει η κάθαρση που τόσο είχε ανάγκη. Γιατί ναι, ακόμα και ένα ταπεινό, λ ...
Στο σχολείο την έμαθαν πως 1 και 1 κάνει 2. Και εκείνη ως άριστη μαθήτρια, με καθαρά τετράδια και καθαρή ψυχή, το εμπέδωσε καλά. Ποια ήταν άλλωστε αυτή να αμφισβητήσει τα μαθηματικά; Όπως και αν το κοιτούσες ,το 1 πάντα 1 ήταν. Και όταν έπαιρνες δύο μονάδες και τις έβαζες δίπλα, τα δύο 1 ...
Κάθομαι στο παγκάκι μου στο προαύλιο του νοσοκομείου. Χρόνια τώρα κάθομαι και χαζεύω τον κόσμο να πηγαινοέρχεται. Και όποτε βρεθεί κάποιος που δεν θα φοβηθεί την “αρρώστια” μου, και με κεράσει έναν καφέ και ένα τσιγαράκι, εγώ του χαρίζω λουλούδια και του τραγουδάω. Μπορεί το στραβωμέ ...
Θυμάμαι την υγρασία του νησιού που έκανε τα μαλλιά μου να κολλάνε συνέχεια. Θυμάμαι τη μυρωδιά του ψαριού και της σόγιας στο πρωινό. Θυμάμαι τα υπέροχα υφάσματα, με τα χρωματιστά λουλούδια, που έντυναν ακόμα και κάποιους τοίχους του σπιτιού. Θυμάμαι την αίσθηση του τατάμι στα γυμνά μο ...
Σημεία στίξης, μικρά σύμβολα απαραίτητα στον γραπτό λόγο για την σωστή ανάγνωση ενός κειμένου. Κάπως έτσι ίσως να μας τα σύστηνε ένας φιλόλογος και στη συνέχεια θα ξεκινούσε να μας αναλύει τους κανόνες που τα διέπουν. Γιατί πανέμορφη η γλώσσα μας, αλλά τίγκα στους γραμματικούς και συν ...
Ποτέ ξανά!
Γυαλιά... Εκατοντάδες μικρά γυαλιά να λάμπουν προκλητικά κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι, να στραφταλίζουν με θράσος δίπλα στα ακίνητα πόδια της. Λες και τ' αστέρια ξεκόλλησαν και έπεσαν από τον ουρανό στη γη.
Και ησυχία. Απόλυτη ησυχία. Όρκο θα έπαιρνε πως την άκουγε καθώς ...
Σαν βοτσαλο μοιάζει ώρες ώρες η αλληλεγγύη . Το ρίχνεις σε μια απέραντη θάλασσα ανθρώπων χωρίς να περιμένεις κατι. Και είναι αρκετό αυτό το μικρό βοτσαλο να σηκώσει κύμα. Ένα κύμα που ίσως να γυρίσει πίσω σε σένα, ίσως και όχι. Έχει καμία σημασία άλλωστε; Εμείς εδώ λέμε "κάνε το καλό και ...
Διστακτικά πλησίασε στην άκρη της παραλίας. Ο ήλιος ετοιμαζόταν να βουτήξει και εκείνος στην θάλασσα μ' ένα θράσος που την έκανε να τον ζηλεύει. Απεγνωσμένη γύρισε προς εκείνον ελπίζοντας να την λυπηθεί. Μάταια όμως... Το βλέμμα του της έλεγε ξεκάθαρα, πως ενδεχόμενο να αναβάλλουν και ...
