Η γιαγιά μου έλεγε “τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι”. Και όπως όλες οι γιαγιάδες, αν και κλεμμένη η ρήση, είχε δίκιο. Να την ακούς φίλε μου τη γιαγιά μου. Να ακούς και τη δική σου γιαγιά αν ζει. Βλέπεις οι γιαγιάδες κρατάνε μέσα στα άσπρα τους μαλλιά μια σοφία, που μόνο όταν θα φτάσει ...
Μεγάλη Τετάρτη
Τους ψιθύρους που ακολουθούσαν το διάβα της, τους είχε συνηθίσει. Με το κεφάλι της σκυφτό, πύκνωσε το βήμα της και προσπέρασε την πλατεία του χωριού. Μέσα στα χρόνια είχε σκληρύνει η πέτσα της. Είχε γίνει τραχιά, αδιαπέραστη. Λες και τα υποτιθέμενα χάδια και φιλιά στο σ ...
Μέσα στο μισοσκότεινο δωμάτιο, η μικρούλα Τσίο, καθισμένη στο πάτωμα, έτριψε τους πονεμένους της καρπούς και τέντωσε το κορμάκι της για να ξεπιαστεί. Ακόμα εννιακόσιοι δύο γερανοί και θα τα κατάφερνε. Εντάξει, το νούμερο φάνταζε τεράστιο, αλλά αυτό δεν έλεγε και κάτι. Μπορεί η Τσίο να ήτ ...
Δεν ξέρω αν θέλω να γράψω αυτό το κείμενο. Νιώθω όμως, ότι πρέπει να το κάνω. Σκέφτηκα να εφαρμόσω το γνωστό μου κόλπο. Να “ντύσω” φανταστικούς ήρωες με τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου. Δεν θα έχει όμως έτσι την ίδια αξία θαρρώ. Παίρνω έτσι μια βαθιά ανάσα, μαζεύω το θάρρος μου και ξ ...
Ροζ τριαντάφυλλα με χρυσά φυλλαράκια, ζωγραφισμένα περιμετρικά σε λευκή, κινέζικη, πανάκριβη πορσελάνη. Το καλό σερβίτσιο της μαμάς, που μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις βγαίνει από τη σερβάντα, σήμερα έχει την τιμητική του. Λάμπει δίπλα στα ασημένια μαχαιροπίρουνα με τις επίχρυσες λα ...
Ντίλι ντίλι ντίλι
μια ιστορία θα σου πω, να γίνουμε και φίλοι.
Δεν έχει πρίγκιπες και δράκους, δεν είχε μέρη μαγικά,
έχει μικρούτσικα μυρμήγκια, που τρέχουνε σαν παλαβά.
Βροχούλα έπιασε μια μέρα, βροχούλα ξέρεις δυνατή
και κρύφτηκαν τα μυρμηγκάκια να μην πνιγούνε δηλαδή.
...
“Στο επόμενο διάλειμμα, ο διευθυντής θα σας δει. Δε θα αργήσει να χτυπήσει το κουδούνι. Μπορείτε να περιμένετε εδώ και θα σας φωνάξει”, είπε ευγενικά μια καθηγήτρια και ο Θοδωρής κάθισε σε μια καρέκλα που βρισκόταν λίγο παράμερα, μέσα στην αίθουσα των καθηγητών. Νευρικά, ακούμπησε τα ...
Και μόνο που κοιτούσε το θλιβερό περιεχόμενο της κούπας της, αδυνατούσε να ελέγξει τον μορφασμό αηδίας που ζωγραφιζόταν αντανακλαστικά στο πρόσωπό της. Επειδή όμως ένας χάλια καφές είναι πάντα καλύτερος από τον καθόλου καφέ, ήπιε μια μεγάλη γουλιά και με πείσμα, ανάγκασε τον οισοφάγο ...
Προειδοποίηση: Το παρακάτω κείμενο βλάπτει σοβαρά την υγεία. Διαβητικοί και όσοι βρίσκονται σε φάση διατροφής/δίαιτας διαβάζουν με δική τους αποκλειστική ευθύνη.
Πριν από πολλά, πολλά χρόνια, μια ηλιόλουστη μέρα στο Μέξικο, ένας Αζτέκος, καθόταν κάτω από ένα δέντρο και “αρίμπα μου ...
Αθήνα, Ελευθέριος Βενιζέλος, τοπική ώρα:17:10
Στο σπίτι της Μαρίας, ο Άγιος Βασίλης έφερνε πάντα την Πρωτοχρονιά τα δώρα. Ακόμα και όταν εκείνη έπαψε να πιστεύει στην ύπαρξη του, το συνήθειο αυτό δεν μπόρεσε να το αλλάξει. Γι' αυτό είχε επιβάλει και σε εκείνον να ανταλλάσσουν δώρα ...
Εγώ φιλαράκι μου, με τον χοντρό, ποτέ δεν είχα καλές σχέσεις. Σε ίδρυμα μεγάλωσα και μην βιαστείς να βγάλεις συμπεράσματα. Ξύλο δεν μας έριχναν. Σόρρυ κιόλας που σου χαλάω την εικόνα που έχεις για τα ιδρύματα από τις ταινίες. Καλά ήταν λοιπόν. Μας τάιζαν, μας έντυναν, σχολείο μας έστελνα ...
Όταν ήμουν μικρή είχα, έναν παράλογο, διακαή πόθο. Βασικά, πολλούς κουλούς πόθους είχα ως παιδί, αλλά σήμερα θα μιλήσω μόνο για έναν από αυτούς. Ήθελα, που λέτε, απελπισμένα να φορέσω γυαλιά μυωπίας. Πίστευα με όλη τη δύναμη και αθωότητα της παιδικής ψυχής μου, πως αν φορούσα γυαλιά, ...
Μέχρι τα έξι δεν είχες συνειδητοποιήσει, πόσο κωλόφαρδη είχες σταθεί. Από είκοσι ημερών κοιμόταν έξι ώρες σερί τα βράδια. Ενός έτους σηκώθηκε, περπάτησε και δεν σαβουριάστηκε ούτε μια φορά. Μίλησε απίστευτα γρήγορα και πεντακάθαρα. Δεν έβαλε ποτέ τσιμπιδάκια μέσα σε πρίζες, δεν σκαρφάλ ...
Μια φορά κι έναν καιρό, κάπου στο μαγευτικό Παγκράτι (μην ακούσω διαφωνίες για το πόσο μαγευτικό είναι το Παγκράτι, δικό μου το παραμύθι εκεί γουστάρω να εκτυλίσσεται), ζούσε μια πριγκίπισσα που την έλεγαν Λίτσα. Η πριγκίπισσα Λίτσα ήτο ένα εξαίρετο πλάσμα, μοσχαναθρεμμένο. Κυριολεκτικά ...
Με το σώμα του κόντρα στον ασθενικό παγωμένο αέρα, χτύπησε το τσιγάρο του πάνω στην μπίντα και το άναψε . Κοίταξε την κουβέρτα του πλοίου να γυαλίζει κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι και αναστέναξε. Τρεις μέρες θα έμεναν στη ράδα, μέχρι να πάρουν όρντινα, να μπουν στον ντόκο, να φορτώσουν. ...
