«Βαριέμαι αφάνταστα», είπε η Λάχεσις και νυσταγμένα πέρασε τις άκρες των δαχτύλων της πάνω από τα νήματα, κάνοντάς τα να τρεμοπαίξουν ανήμπορα.
«Όποτε βαριέσαι εσύ, κάποιοι βρίσκουν μπελάδες», δήλωσε με αυστηρότητα η Κλωθώ, δουλεύοντας με ευλάβεια το καινούργιο νήμα που ετοίμαζε.
«Μα κ ...
Με το μάλλινο καρώ κουστούμι που μύριζε λεβάντα, τα γκριζαρισμένα, ίσια, πεταχτά μαλλιά που ο χρόνος δεν έλεγε να απαλλάξει το κεφάλι του από αυτά και τα μυωπικά γυαλιά του στερεωμένα στη μύτη, ανέβηκε αργά αργά στο έδρανο. Από κάτω, η οχλαγωγία που επικρατούσε, κάλυψε την είσοδο του ...
Από τη σκούρα μπλε κουρτίνα, ο πρωινός χειμωνιάτικος ήλιος έριχνε δειλά μερικές ασθενικές αχτίδες μέσα στο δωμάτιο. Το στρογγυλό ρολόι στον απέναντι τοίχο έδειχνε απειλητικά πως η ώρα ήταν περασμένη. Αποφασιστικά, ανακάθισε στο μικρό εξεταστικό κρεβάτι και άρχισε βιαστικά να μαζεύει τ ...
Πρώτο ακούστηκε το «κρακ» στο πόδι της καρέκλας. «Αυτό ήταν, ρόμπα θα γίνω πάλι», σκέφτηκε και διακριτικά θέλησε να σηκωθεί. Μόλις όμως έκανε την κίνηση, με τρόμο διαπίστωσε πως ο ολόγιομος πισινός της είχε εισέλθει εις γάμο κοινωνία με την στενή καρέκλα, που δεν έλεγε να την αποχωριστ ...
Αγχωμένη κοίταξε το ρολόι στον καρπό της. Οριακά θα προλάβαινε να σβήσει τον φούρνο και να φύγει για τη λειτουργία. Της είχε πει ο Παναγιώτης να μην μαγειρέψει, αλλά εκείνη το θεωρούσε ντροπή. Κυριακή και να ταΐσουν τον κόσμο έτοιμο φαγητό, δεν το δεχόταν η συνείδηση της. Έτσι ξύπνησε ...
Ανοίγοντας τα τεράστια γαλάζια μάτια της, αντίκρισε μια έκφραση θαυμασμού στα πρόσωπα όλων όσων βρισκόντουσαν μέσα στο οπτικό της πεδίο. Αυτή ήταν η πρώτη εικόνα που εντυπώθηκε στον νεοσχηματισμένο αμφιβληστροειδή της. Ήταν όμως, ένα μόλις λίγων δευτερολέπτων πλάσμα, ένας κάτασπρος π ...
Μια σελίδα λευκή περιμένει υπομονετικά μέρες τώρα να την γεμίσω. Γράφω, σβήνω ασταμάτητα. Είσαι το μοναδικό πράγμα μπροστά στο οποίο οι λέξεις μου οι αγαπημένες, σκύβουν το κεφάλι ανήμπορες. Βλέπεις παιδί μου, εσένα εγώ σου έλαχα για μάνα. Εγώ που μονίμως ακροβατώ μεταξύ πραγματικότητας ...
Στην Ειρήνη άρεσε το κίτρινο χρώμα, τα μακαρόνια με κιμά και τα γιασεμιά. Γι’ αυτό ο μπαμπάς της είχε γεμίσει το μπαλκόνι με γλάστρες με γιασεμιά, που κάλυπταν τους τοίχους και μοσχοβολούσαν τα καλοκαίρια. Στην Ειρήνη δεν άρεσε το κρύο, οι αστραπές και οι φακές. Γι’ αυτό και η μαμά ...
Τικ-Τακ... Τικ-Τακ... Μοναχά ο μονότονος ήχος του ρολογιού έσπαγε την ησυχία μέσα στο δωμάτιο. Αυτός και οι ανάσες τους, που συγχρονισμένες με τον δείκτη των δευτερολέπτων, εναλλάσσονταν ρυθμικά. 364 μέρες. Τόση ήταν κάθε φορά η απόσταση μεταξύ τους. Σταθερή και αδιαπραγμάτευτη.
...
Κόκκινο-Μαύρο.
Κόκκινο, όπως το αίμα που κυλάει και φουσκώνει τις φλέβες των χεριών μου. Σαν σχοινιά μοιάζουν, που πάλλονται στους χτύπους της καρδιάς μου. Σχοινιά, που σχηματίζουν γεωφυσικούς χάρτες, όσο τα χρόνια περνάνε. Αυτά θα προδίδουν πάντα την ηλικία μου...
Κόκκινο, όπως ...
Το θερμόμετρο πάνω στον πάγκο της κουζίνας έδειχνε 35 βαθμούς Κελσίου. Ο ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπο της Άννας ασταμάτητα. Η γαλοπούλα αδιάφορη, συνέχιζε να ψήνεται μέσα στον φούρνο, ανεβάζοντας κι άλλο τη εσωτερική θερμοκρασία του δωματίου. Λες και έπαιρνε εκδίκηση για τη μοίρα της ...
Σκυφτή, πάνω από τον πάγκο της κουζίνας, η κυρά Μαργαρίτα ψιλόκοβε με νευρικές κινήσεις τον φρέσκο δυόσμο. Όλο το δωμάτιο μοσχοβολούσε από το άρωμά του και ο ταχυδακτυλουργικός τρόπος που χειριζόταν το τεράστιο μαχαίρι, θα έκανε ακόμα κι έναν σεφ, σε εστιατόριο με δύο αστέρια Michelin, ν ...
Κάποτε υπήρχαν αυλές με γεράνια. Και γύρω από τις αυλές μικρά σπίτια. Σπίτια φτωχικά που μύριζαν πάστρα και ας στέγαζαν ολόκληρα δέντρα μέσα τους. Γιατί σαν δέντρα με κλαδιά και ρίζες έμοιαζαν οι οικογένειες που μοιραζόντουσαν μια μικρή κάμαρη με κοινόχρηστη τουαλέτα και κοινόχρηστ ...
Κάπως το έλεγαν στις αρχαίες τραγωδίες αυτό να δεις... Α ναι, από μηχανής Θεός! Αυτό ήταν εκείνη τη μέρα το σουβλατζίδικο του “Μπάμπη” για την Καιτούλα. Και με μια “πίτα γύρο από όλα” ξεκίνησε το δράμα, για να έρθει η κάθαρση που τόσο είχε ανάγκη. Γιατί ναι, ακόμα και ένα ταπεινό, λ ...
Στο σχολείο την έμαθαν πως 1 και 1 κάνει 2. Και εκείνη ως άριστη μαθήτρια, με καθαρά τετράδια και καθαρή ψυχή, το εμπέδωσε καλά. Ποια ήταν άλλωστε αυτή να αμφισβητήσει τα μαθηματικά; Όπως και αν το κοιτούσες ,το 1 πάντα 1 ήταν. Και όταν έπαιρνες δύο μονάδες και τις έβαζες δίπλα, τα δύο 1 ...
