Ας μιλήσουμε λίγο για ρομαντισμό, και πόσο τον σιχαίνομαι. (ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΠΑΜΕ;;)
Όχι, δεν σιχαίνομαι τον απλό, καθημερινό ρομαντισμό. Όπως πχ. να σε πάρει ο ύπνος στην παραλία, ενώ κάνεις ηλιοθεραπεία, να ξυπνάς απόγευμα και ο σύντροφ;oς σου να σε παρηγορεί για την ηλίαση και τα εγκαύματα 3ου βαθμού, με φόντο τον ήλιο που σιγά σιγά γεμίζει χρώματα τον ορίζοντα και χάνεται στην θάλασσα και να σου λέει ότι όλα θα περάσουν και ότι είσαι ένα κουκλί ζωγραφιστό και «πωπωπω πόσο σου πάει το φούξια! Θα ταιριάζει μωράκι μου και με την καινούρια σου μπλούζα!», ενώ παράλληλα έχει πάει στο κοντινότερο κωλοχώρι, να σου φέρει μια 5λιτρη μπεμπανθόλ και ένα καφάσι γιαούρτια. Η μπεμπανθόλ για να κυλιστείς μέσα σαν την γουρούνα και τα γιαούρτια γιατί σε έπιασε μια λιγούρα και κάνεις και δίαιτα (δεν έχει τύχει σε μένα, σε μια φίλη μου). ΒΟΥΑΛΑ! Τι είπατε; Αυτό δεν είναι ρομαντικό; ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΣΟΥ ΤΥΧΕΙ ΑΠΟ ΤΟ (εχεμμμ δεν ξέρω!) ΝΑ ΣΕ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙ ΑΚΑΡΙΑΙΑ Ο ΠΕΛΟΥΣΙΟΣ, ΠΑΝΚΟΥΚΛΟΣ ΤΥΠΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΠΗΡΕΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΚΟΛΛΕΓΙΟΥ! Και αν δεν με πιστεύεις, ρωτά την φίλη μου.
Σιχαίνομαι λοιπόν τον χολιγουντιανό ρομαντισμό, τον παραμυθένιο, την εφηβική ονείρωξη. Τον ρομαντισμό των ταινιών και των παραμυθιών. Τον βεβιασμένο, τον τεχνητό. Να τα πάρουμε απ’ την αρχή; Να τα πάρουμε από την αρχή:
Καθόμουν εν είδει νοσταλγίας και κοιτούσα τα παλιά μου παραμύθια. Χιονάτη, Σταχτοπούτα, Ωραία Κοιμωμένη και λοιπά. Τα ξεφύλλιζα και στο ενήλικο (γκουχ!) μυαλό μου εμφανίστηκε ένα «ΓΟΥΑΤ ΔΕ ΦΑΚ» σαν το σήμα της Ολυμπιακής στην Βουλιαγμένη.
Πραγματικά, το καλύτερο λοβστόρυ που έχεις να αφηγηθείς στο κοριτσάκι σου, είναι για έναν εμμονικό τύπο, που βρήκε το παπούτσι μιας γκόμενας που ψιλοκαβλάντισε σε ένα πάρτι και μετά με το παπούτσι ανά χείρας, έψαχνε παντού να την ξαναβρεί; Εχεμμμμμ… STALKER ALERT! ΠΟΔΟΛΑΓΝΟΣ ALERT! “αχ τι ρομαντικό! Λοβ ατ δη φερστ σαητ! Κουπ ντε φουντρ που λεν κι οι Γάλλοι» ΟΧΙ! Αν κάποιος που είδες μια φορά, σε κυνηγάει παντού για να σε βρει, επειδή τις δυο ώρες που συχνωτιστήκατε έπαθε εμμονή μαζί σου, του κάνεις ασφαλιστικά μέτρα, δεν τον παντρεύεσαι! Στην παραπάνω κατηγορία, εμπίπτει και αν έρχεται στο μαγαζί που δουλεύεις δήθεν τυχαία ενώ δεν του έχεις πει πού δουλεύεις ή όταν πίνεις καφέ με την μάνα σου σε ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ η οποία δεν ξέρει καν ότι έχεις γκόμενο, για να της συστηθεί ως γκόμενος σου. (Φυσικά και αναφέρομαι στο «50 αποχρώσεις του γκρι»!). Να μην σχολιάσω καν ότι ΔΕΝ ΚΟΥΜΠΩΝΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΧΑΠΑΚΙ ΜΑΣ ΠΑΣΣΑΡΕΙ Ο ΠΕΛΟΥΣΙΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΘΕΟΓΚΟΜΕΝΟΣ! Ε;
Βέβαια μετά, στα εν λόγω βιβλία και ταινία, οι ρόλοι αντιστρέφονται (SPOILER ALERT!). Η τύπισσα, γίνεται μια μίζερη κυράτσα, που λειτουργεί με την λογική «αν ο Κρίστιαν με αγαπάει, θ ‘αλλάξει» και Ω ΘΑΜΑ! ΚΑΛΕΣΤΕ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ! Ο Κρίστιαν αλλάζει! Απαρνείται τις σαδιστικές καβλωμάρες του και γίνεται πιο γλυκός από σερμπέτι με επικάλυψη σερμπέτι και όχι μόνο «με την δύναμη της αγάπης» τον αλλάζει αλλά τον βάζει εντελώς στο βρακί της, μέχρι που (LACTOPHILIA ALERT!) τον θηλάζει κιόλας! Η απόλυτη φαντασίωση: πήραμε τον ανυπόταχτο, παμπελούσιο, πανέμορφο γκόμενο, τον κάναμε τόσο εξαρτημένο από τα βυζγιά μας που τον αλλάξαμε ριζικά. Γιατί και στην ζωή βρε παιδί μου, οι άνθρωποι αλλάζουν αρκεί να θέλουμε πολύ να τους αλλάξουμε, ε; όταν ας πούμε ο γκόμενος σου σε φτύνει, προσπαθείς με νύχια και με δόντια να τον αλλάξεις και αλλάζει επειδή σε αγαπάει. Ε; όχι καλέ! Μην τον χωρίσεις να βρεις κανέναν που σου ταιριάζει! Αγαπά τον, επέμεινε και θα αλλάξει!
Μήπως να πιάσουμε και κάτι ανωμαλάρες που βλέπουν γκόμενα ξερή από μαγικά αδράχτια, μήλα (ενίοτε και αλκοόλ) και την φιλάνε να αναστηθεί; Κανονικά αυτό θα ήταν σεξουαλική παρενόχληση, αλλά αν σε παντρευτεί και ζήσετε χάπιλυ έβερ άφτερ, φαντάζομαι δεν μετράει. Άλλωστε ποιον θα παντρευτείς; Κάποιον που πρώτη φορά βλέπεις μπροστά σου ξυπνώντας από κώμα και σου έλυσε τα μάγια! Διότι αν κάποιος σου κάνει μια χάρη, είσαι υποχρεωμένη αγαπητή πριγκίπισσα της Ντίσνεϊ να του κάτσεις! Αμεεε! Τόσο κόπο έκανε ο άνθρωπος για να σε ξυπνήσει από τον μαγεμένο ύπνο, κοτζαμάν φιλί, να μην του δώσεις κάτι για τον κόπο του; Όπως ας πούμε την παρθενιά σου; ΑΣΕ που τώρα ΞΕΡΕΙΣ ότι δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι μόνη σου για να σωθείς. Αρκεί να αναπνέεις και όλα θα γίνουν.
Εύκολοι στόχοι θα μου πείτε, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΒΟΥΛΩΝΩ ΑΚΟΜΑ! Ας πιάσουμε και πιο δύσκολους στόχους. Ας πιάσουμε τα holy grails, τους πυλώνες, τους ογκόλιθους, τα ιερά τέρατα του ρομαντισμού: «Τhe notebook» και «ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ». ΝΤΑΝ ΝΤΑΝ ΝΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΝΝΝ!!
«Το «Ημερολόγιο» ήταν μια ταινία άψογη, μια ταινία αψεγάδιαστη, μια ταινία που εξυμνούσε την πεμπτουσία της αγάπης!» ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΑΑΑΑ! Δοκίμασε της «εμμονής». Έχουμε και λέμε (SPOILER ALERT!): ο Νώα γνωρίζει την Άλι και για κάνα μήνα ζουν έναν εφηβικό έρωτα του καλοκαιριού. Καλά μέχρι εδώ; Μια χαρά! Η Άλι φεύγει γιατί οι διακοπές τελείωσαν ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ! Ο Νώα της γράφει κάθε μέρα, βλέπει ότι δεν απαντάει, συνεχίζει να γράφει κάθε μέρα, πάει στον πόλεμο, γυρνάει, της γράφει κάθε μέρα, γίνεται ερημίτης, αγοράζει το ερείπιο μέσα στο οποίο ξεπαρθενιάστηκαν και το φτιάχνει από την αρχή ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ γιατί της το είχε υποσχεθεί («αχ τι ρομαντικόοοοο», ΣΚΑΣΕ!), τα χρόνια περνάνε, αυτός εκμεταλλεύεται κοπέλες που τον αγαπάνε και τις έχει μόνο για σεξ. Όλα αυτά επειδή περιμένει την Άλι, που τραβιόντανε για ένα μήνα πριν 5 χρόνια. Το καργιολάκι η Άλι από την άλλη, δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να του γράψει, δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να τον βρει, έκανε σχέση, αρραβωνιάστηκε, πάει για γάμο και θυμάται να τον αναζητήσει ξανά όταν είδε μια αγγελία σε μια εφημερίδα. Παρατάει τον αρραβωνιάρη (καημένε Cyclops πού τις βρίσκεις όλες τις κάρχες;) και τρέχει πίσω στον Νώα. Γιατί αν αγαπάς κάποιον πάρα πολύ, επιτρέπεται να πληγώνεις και να φτύνεις ανθρώπους που σε αγαπούν ε; Θα μου πείτε: «ναι αλλά εγώ στο τέλος έκλαιγα!» ΚΙ ΕΓΩ! Δεν είμαι καμία αναίσθητη. Έκλαιγα γιατί έδειχνε την αγάπη μέχρι τα βαθιά γεράματα. Πριν το τέλος γελούσα όμως. ΑΣΕ που στο τέλος θα έπρεπε να δείχνει και τον καημένο τον αρραβωνιάρη στα γεράματα να δούμε πώς περνάει!
Και τέλος «ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ». Νταν νταν ΝΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΝΝΝΝ!!! (μην μου πείτε «σπόιλερ αλέρτ», ΑΣ ΤΟ ΒΛΕΠΑΤΕ ΠΡΙΝ 15 ΧΡΟΝΙΑ!) Τα πράγματα εδώ είναι απλά: ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΙ 2 ΜΕΡΕΣ! Είναι και οι δυο ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ. Έπρεπε να πνιγούν αμφότεροι και να σωθούν ο φίλος του Τζακ (τον θυμόσαστε τον φουκαρά το κολλητό του είσαι-μουνόδουλος Τζακ, που πήγε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι, επειδή ο ΚΟΛΛΗΤΟΣ ΤΟΥ ήταν πολύ απασχολημένος να σώζει μια ράντομ γκόμενα και τον είχε χεσμένο; ΑΥΤΟΣ!) και το ζευγάρι παππούδων που πέθανε αγκαλιασμένο στην κουκέτα του (δεν θα κλάψω…δεν θα κλάψω…). Οι δυο τους ήταν εγωιστές, παρτάκηδες και φυσικά περισσότερο η Ρόουζ. ΝΑΙ! Η Ρόουζ! Που γνώρισε έναν τύπο την προηγούμενη μέρα και εν μέσω ναυαγίου, έγραψε στα βυζγιά της μέχρι και την ΜΑΝΑ ΤΗΣ προκειμένου να σώσει τον γκόμενο! Αν υπήρχε χολιγουντιανή Νέμεσις, θα έπρεπε ο αρραβωνιαστικός, όχι να την πυροβολήσει (που δεν θα μπορούσε να πετύχει ούτε βιωματικό ποστ του Αύγουστου Κορτώ στο φμπ, πόσο μάλλον κινούμενο στόχο) αλλά να της βουτήξει το κεφάλι μέσα στο νερό και να της το κρατήσει φωνάζοντας «DIE KARHIA! DIE! ». Και τι έγινε τελικά; Ούτε την κωλάθρα της δυο πόντους παρακεί δεν έκανε, για να ανέβει στο σανίδι και ο γκόμενος! Κατέληξε ο Τζακ κασάτος σαν προπέρσινο παγωτό και η Ρόουζ έζησε μέχρι τα 101 παμπελούσια! Που είδε η κάρχια την βάρκα να πλησιάζει και ούτε που σκέφτηκε να τον κρατήσει στην επιφάνεια ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΖΕΙ ΡΕ ΑΔΕΡΦΕ! Οοοοοχι! «Τζακ! Τζακ! Δέαρ ιζ ε μπόουτ Τζακ!» και μπλουτς! Στον βυθό ο Τζακ!
«Είσαι υπερβολική! Είναι μυθοπλασία!» σας ακούω να μου λέτε! ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ! Ρομαντισμός είναι οι καθημερινές γλυκές στιγμές. Όχι οι υπερφίαλες ουτοπικές ιστορίες! Αν το ταβάνι σου είναι το δεύτερο, δεν μπορείς να εκτιμήσεις το πρώτο!
Kallina Kara