Τα χείλη τους ενώθηκαν τρυφερά. Οι καρδιές τους χτυπούσαν σαν μία. Ήξεραν πως αυτό που ένιωθαν δεν ήταν κάτι περαστικό. Δεν ήταν μια τρέλα της στιγμής, δεν ήταν κάτι που θα τελείωνε σε μια νύχτα. Ήταν αληθινή αγάπη. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο στον κόσμο, παρά μόνο η αγάπη.
– Σ’ αγαπάω…
– Κι εγώ…
– …
– Δεν πιστεύεις ότι κι εγώ σ’ αγαπώ;
– Το πιστεύω… Απλά…
– Τι συμβαίνει;
– …
– Σε παρακαλώ, πες μου…
– Οι δικοί μου… Θυμάσαι την ημέρα που τους γνώρισες;
– Θυμάμαι.
– Όταν έφυγες… Είπαν… Είπαν απαίσια πράγματα για σένα!
– …
– Με ρωτούσαν ξανά και ξανά: “Είσαι με τα καλά σου;” “Θα περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου σου με αυτό το άτομο; Μας σκέφτηκες εμάς; Πώς θα ξανακοιτάξουμε στα μάτια τους συγγενείς μας; Τους φίλους μας; Τι θα πουν όλοι αυτοί; Τι θα πουν οι γείτονες; Τι θα πει ο κόσμος;”
– … Τι θα πει ο κόσμος, ε;
– Ξέρεις, από τότε που σε γνώρισα… Συχνά νιώθω ότι είμαστε μόνοι μας… Μόνοι μας ενάντια στον κόσμο.
– Ξέρεις… Ίσως αυτό να μην είναι τόσο κακό.
– Τι εννοείς;
– Άκουσέ με. Το αισθάνθηκα ότι οι δικοί σου δεν θα με συμπαθούσαν και μάλλον ούτε οι δικοί μου θα συμπαθήσουν εσένα. Αλλά ό,τι και να πουν, ό,τι και να κάνουν, δε θα μας εμποδίσουν να ζήσουμε την αγάπη μας. Ούτε αυτοί, ούτε ο υπόλοιπος κόσμος. Δε θα μας εμποδίσουν να ζήσουμε μαζί, να παντρευτούμε, κι ίσως μια μέρα… να μεγαλώσουμε μία οικογένεια.
– …Έχεις δίκιο. Πρέπει να βρω το κουράγιο να τους πω ξεκάθαρα ότι εσένα αγαπάω και κανείς και τίποτα δεν θα μου αλλάξει γνώμη! Κι αν δε θελήσουν να σε δεχτούν, τότε δεν θ’ ανήκουν στη ζωή μου!
– Έτσι σε θέλω! Και τώρα, έλα κοντά μου…
– Είσαι τα πάντα για μένα…
– Και για μένα είσαι τα πάντα κι ακόμα περισσότερα…
Εσύ που διαβάζεις τώρα, θα σκέφτεσαι ότι η παραπάνω ιστορία αφορά έναν άντρα και μια γυναίκα που ζουν έναν απαγορευμένο έρωτα, όπως σε πολλές ταινίες. Κι όμως. Δεν είναι έτσι. Ή μάλλον, δε θα μπορούσε να είναι ΜΟΝΟ έτσι.
Θα μπορούσε να είναι μια ιστορία αγάπης μεταξύ δύο αντρών.
Ή μεταξύ δύο γυναικών.
Ή μεταξύ ενός ζευγαριού που ο ένας ή και οι δύο θα ήταν transexual.
Ή με σύνδρομο Down.
Ή άτομο/άτομα με ειδικές ανάγκες.
Ή…
Όλοι αυτοί μπορεί να είναι “διαφορετικοί” στα μάτια αρκετών, αλλά είναι και κάτι άλλο, σημαντικότερο. Είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Έχουν κάθε δικαίωμα να ζουν, κάθε δικαίωμα να ερωτεύονται, κάθε δικαίωμα να αγαπάνε. Και σε αντίθεση με τις ταινίες, οι δικές τους ιστορίες αγάπης συναντούν αληθινές δυσκολίες. Δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάθε ζευγάρι, αλλά και δυσκολίες που προκαλούνται από το εξής ερώτημα:
“Τι θα πει ο κόσμος;”
Ο “κόσμος”, όσα χρόνια κι αν περάσουν, πάντα θα “μιλάει” για το “διαφορετικό”. Πάντα θα προσπαθεί να το εξαλείψει με κάθε μέσο, με οποιοδήποτε κόστος. Και πάντα θα νομίζει ότι η αγάπη υπάρχει μόνο σε “φυσιολογικούς” ανθρώπους και πουθενά αλλού. Κι όμως, απ’ όπου κι αν έρχεται, η αγάπη είναι αληθινή. Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην αγάπη κι όπως είπαμε, οι “διαφορετικοί” είναι ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Η αγάπη είναι αγάπη.
The BluezGuest