Thebluez

Άνοιξη! Έπαθα άνοιξη! Και θέλω να πάθεις κι εσύ!

Είναι ωραία η άνοιξη, αλήθεια στο λέω! Ξυπνάει χαμόγελα, ρομαντισμό, δημιουργικότητα, έρωτες, ζωή. Ξυπνάει την ζωή! Γελάει ο ουρανός και το γέλιο του αντανακλά στα λουλούδια, στα δέντρα, στα πουλιά. Γιορτάζει η φύση, βάζει τα καλά της, στολίζεται! Χρώματα, παντού χρώματα διώχνουν το γκρίζο του χειμώνα. Λιακάδα στις ψυχές και φως στα πρόσωπα! Οι άνθρωποι ελευθερώνονται, βγαίνουν, κυκλοφορούν, ερωτεύονται, δημιουργούν, ζεσταίνονται οι καρδιές, χαμογελούν τα μάτια! Τα σπίτια φωτίζονται, αερίζονται, ζωντανεύουν! Ναι μωρέ… βζουμ βζουμ οι μελισσούλες, τσίου τσίου τα πουλάκια κι όλα αυτά τα γραφικά! Γιατί; Πειράζει; Μη γελάς! Όχι, δεν έχω πιει τίποτα! Έπαθα άνοιξη σου λέω! Και θέλω να πάθεις κι εσύ και θα δεις είναι ωραία! Ξέρω πως την αγαπάς την άνοιξη, πάντα την αγαπούσες, απλά τώρα θέλω να σου θυμίσω ότι είναι εδώ, θέλω να την απολαύσεις, θέλω να σε πλημμυρίσει…

Θέλω να θυμηθείς!

Να θυμηθείς τότε που ήμασταν παιδιά και κρυβόμασταν στα στενά για ένα φιλί.
Τότε που κάναμε κοπάνες από το σχολείο, το φροντιστήριο, τα αγγλικά, για μια βόλτα παραπάνω.
Τότε που μιλούσαμε με τις ώρες στα τηλέφωνα.
Τότε που η καρδιά σου φτερούγιζε σε κάθε μου άγγιγμα.
Τότε που μετρούσες τα λεπτά για να με συναντήσεις.
Τότε που μου έστελνες μηνύματα λατρείας.
Τότε που μου αφιέρωνες τραγούδια.

Τότε που η πρώτη και τελευταία σου σκέψη ήμουν εγώ.

Τότε που ξυπνούσες το πρωί και μου έφερνες ζεστό κρουασάν από τον φούρνο και γάλα σοκολατούχο.Και κανένα κόκκινο τριαντάφυλλο πού και πού.

Τότε που καθόμασταν ως το ξημέρωμα αγκαλιά.

Τότε που πηγαίναμε βόλτες με την μηχανή και σ’ αγκάλιαζα από τους ώμους κι εσύ έκανες χαλαρά οχτάρια στον άδειο δρόμο, ενώ μου έδινες ένα φιλί στο χέρι.
Τότε που είχαμε τα δικά μας μέρη, μικρά ΔΙΚΑ ΜΑΣ σημεία μέσα στην πόλη σημαδεμένα με την αγάπη μας.

Τότε που δεν μας έφταναν οι ώρες και θέλαμε κι άλλο να είμαστε μαζί… Μόνο μαζί… Όλα μαζί… Πάντα μαζί…

Είναι όμορφο να τα θυμάσαι, να φέρνεις τις εικόνες στο μυαλό σου, την αίσθηση, τις μυρωδιές, τις μελωδίες, τις γεύσεις… Τα όμορφα, μόνο τα όμορφα! Κι ας έχουν περάσει αιώνες από τότε! Κι ας μην έχουν αλλάξει πολλά.
Κι ας υπάρχουν τώρα κι άλλα πιο όμορφα… Άσε το μυαλό να ταξιδέψει για λίγο εκεί και να ζωντανέψουν οι μνήμες ξανά! Εγώ το κάνω συχνά κι είναι ωραία, αλλά την άνοιξη παθαίνω κάτι παραπάνω! Φεύγει το μυαλό, κάνει πιο πολλά ταξίδια, πιο ζωηρά, πιο ευχάριστα! Δεν κρατιέται!