Thebluez

Κάθομαι στην κουζίνα και ανάβω τσιγάρο διπλά στο παράθυρο. Δεν καπνίζω συστηματικά, αλλά καμία φορά το ζητάω. Εσύ το έκοψες σχεδόν δυο χρόνια τώρα, είναι κι αυτό μια θυσία που έκανες για την Μαρία, αφού σε ακολουθούσε έξω στο μπαλκόνι ακόμα και τον χειμώνα και πολλές φορές άρπαζε κρυολόγημα. Αλήθεια πόσες θυσίες έχεις κάνει τα τελευταία χρόνια, τις μετράς;

Είναι από αυτές τις μέρες που η Μαρία δεν είναι πολύ καλά, έχει γκρίνια, κλαίει, πετάει πράγματα κάτω και όλα της φταίνε, προσπαθώ να την ηρεμήσω αλλά δεν τα καταφέρνω, πιέζομαι και αγχώνομαι, θέλω τόσο πολύ να την βοηθήσω κι αυτήν κι εσένα, αλλά δεν καταφέρνω τίποτα και στενοχωριέμαι. Σας βλέπω τόσο σπάνια από τότε που έφυγα από την Αθήνα και δεν είμαι κοντά σας και αυτό με πληγώνει περισσότερο. Όχι ότι θα μπορούσα να κάνω και πολλά, αλλά έτσι μια παρηγοριά η μια στην άλλη για την δύσκολη καθημερινότητά σου. Εσύ βέβαια τα καταφέρνεις άψογα, είναι ο χαρακτήρας σου τέτοιος να ξεπερνάς όλες τις δύσκολες καταστάσεις πάντα. Αν η έκφραση “ο Θεός δίνει όσα μπορείς να αντέξεις” τότε εσύ τα έχεις καταφέρει. Έχεις αντέξει και θα αντέξεις κι αλλά, γιατί μπορείς γιατί είσαι δυνατή. Τα έχεις καταφέρει πολύ καλά, πίστεψέ με το βλέπω και το νιώθω.

Θυμάμαι όταν είδαμε τα πρώτα σημάδια πριν την τελική διάγνωση της Μαρίας. Ακόμη τα χαμογέλα ευτυχίας από την τέταρτη επιτυχημένη εξωσωματική δεν είχαν σβήσει. Κατάφερες και έκανες την μεγαλύτερη επιθυμία σου πράξη. Να καταφέρεις να γίνεις μάνα και μάνα διδύμων. Μετά την διάγνωση, τα χαμόγελα αρχικά πάγωσαν. Χάσαμε τον κόσμο κάτω από τα πόδια μας. Ψυχοσωματική καθυστέρηση στο φάσμα του αυτισμού. Έξι λέξεις, μια πρόταση, χίλια συναισθήματα και απορίες. Μετά το πρώτο σοκ, σήκωσες το κεφάλι, φόρεσες ένα πλατύ χαμόγελο και αποδέχτηκες πλήρως το πρόβλημα. Δεν έχασες χρόνο με κλάματα και δεν έκρυψες από κανέναν την διάγνωση. Σήκωσες μανίκια και ξεκίνησες να κάνεις το καλύτερο για την κόρη σου.

Ξέρετε πόσο σημαντικό είναι ένας γονιός να αποδεχτεί ότι το παιδί του αντιμετωπίζει ένα σοβαρό θέμα υγείας; Ξέρετε πόσο πολύτιμο χρόνο κερδίζετε για το παιδί σας κάνοντας τις σωστές κινήσεις; Με το να κρύβεις το κεφάλι σου στην άμμο, το πρόβλημα δεν εξαφανίζεται. Είναι εκεί και σε περιμένει να το αντιμετωπίσεις. Περιμένει να το αποδεχτείς και να παλέψεις για το καλύτερο.

Εσύ το αντιμετώπισες όπως του άρμοζε από την αρχή και κάθε μέρα κερδίζεις μάχες. Κάνεις μικρά αλλά σταθερά βήματα και στο τέλος είμαι σίγουρη θα κερδίσεις και τον πόλεμο.

Η καθημερινότητα με ένα παιδί στο φάσμα του αυτισμού, είναι δύσκολη και στενάχωρη. Έχεις να παλέψεις με χίλια θεριά. Πρέπει να σταθείς γερά στα πόδια σου και να κάνεις τα σωστά βήματα, να πάρεις τις σωστές αποφάσεις. Μετά από σχεδόν 5 χρόνια έχετε μπει σε μια σειρά και τα πράγματα πάνε καλά. Η αισιοδοξία δεν λείπει ποτέ από δίπλα σου και κάθε φορά που σας επισκέπτομαι, ανακαλύπτω και κάτι καινούριο που κατάφερε η Μαρία. Εσύ δίπλα της πάντα να καμαρώνεις και να την επιβραβεύεις και να χαμογελάς από ευτυχία με κάθε νέο της επίτευγμα. Ονειρεύεσαι την μέρα που θα μιλήσει και θα μας πει όλα όσα χρόνια τώρα περιμένεις να ακούσεις. Ονειρεύεσαι την στιγμή που δεν θα σε έχει ανάγκη, που θα μπορεί να κάνει τα πάντα μόνη της χωρίς την βοήθεια σου. Θα μπορεί να ανοίξει κι αυτή τα φτερά της να πετάξει να ονειρευτεί να ερωτευτεί και να την ερωτευτούν. Τα ιδία όνειρα κάνω και εγώ μαζί σου, γιατί θέλω να σε βλέπω χαρούμενη και ευτυχισμένη. Είσαι ευτυχισμένη, γιατί έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε αγαπούν και σε στηρίζουν. Έχεις τον Βασίλη, τον γιο σου, που είναι ένα παιδί έξυπνο και ώριμο και σου καλύπτει ό,τι ενδεχομένως μπορεί να στερήθηκες από την Μαρία. Έχεις τους γονείς μας, τον άντρα σου και όλους τους πραγματικούς φίλους που στέκονται διπλά σου σε ό,τι χρειαστείς. Τον αδελφό μας, τα ανίψια σου και φυσικά εμένα, που ξέρεις το πόσο σε αγαπώ και μπορώ να κάνω τα πάντα για σένα.