Ο Vincent με περίμενε στο σαλόνι ακούγοντας κλασική μουσική. Νομίζω ήταν Mozart αλλά το κεφάλι μου βούιζε και δεν μπορούσα να είμαι σίγουρη. Μπαίνοντας μέσα και εξερευνώντας τον χώρο στα γρήγορα με τα μάτια μου, είδα ένα μισοτελειωμένο μπουκάλι ουίσκυ (Μα αυτός δεν πίνει ποτέ…) κι ένα τασάκι γεμάτο τσιγάρα. Με πλησίασε και μύριζε ολόκληρος. Για μια στιγμή ανακατεύτηκα. Με κοίταξε χαμένος.
-Πως μπόρεσες Adelia; πάντα σε αγαπούσα. Πάντα σε τιμούσα.
Τα μάτια του ήταν θολά, σαστισμένα. (Τι να του πω? πως να ξεκινήσω; πως να του εξηγήσω τι ένιωθα; τι νιώθω…)
-Ακου Vincent… (Βαθιά ανάσα) δεν έχει να κάνει με σένα.
-Αλλά με τι; Με ποιόν; φώναξε στα αφτιά μου τόσο θυμωμένα που σφίχτηκε το στομάχι μου. Τελικά δεν θα είναι τόσο εύκολο όσο νόμιζα.
Τον κοίταξα για λίγο αφηρημένα. Σε μια στιγμή πέρασε όλη μας η κοινή ζωή μπροστά απο τα μάτια μου και τότε θύμωσα. Πύρωσε το κεφάλι μου. Τα πόδια μου έτρεμαν αλλά η φωνή μου έβγαινε αποφασιστική και γενναία.
-Τι θες να σου πω; τι θες να ακούσεις; ναι! Ναι! Χίλιες φορές ναι. Σε απάτησα. Ναι έκανα σεξ με άλλον. Και ναι το απόλαυσα όσο ποτέ.
Κατέβασα αμέσως τους τόνους βλέποντας το πανικόβλητο ύφος του. (Ωχ θεέ μου νομίζω το παράκανα στα αλήθεια.)
-Vincent… Αγάπη μου…
Έκανα ένα βήμα μπροστά κι εκείνος ένα βήμα πίσω σηκώνοντας το χέρι του δείχνοντας απόσταση από μένα.
-Συνέχισε Adelia.
-Δεν… Δεν μπορώ…
-Συνέχισε είπα…
Προς στιγμήν τον ένιωσα να τρέμει. Από νεύρα;
-Vincent δεν ερωτεύτηκα κανέναν. Ήταν κάτι επιφανειακό. Διαφορετικό. Επιδερμικό. Κάποιος μου έδειξε πως μπορεί και κάτι έξω απο τα συνηθισμένα να είναι… καλό…
-Έχεις σημάδια στο σώμα Adelia. ΣΗΜΑΔΙΑ.
-Με την ελεύθερη συναίνεση μου όμως! Αυτό γιατί το προσπερνάς; ακόμα κι αυτό ήταν ο τρόπος του να μου δείξει πως… Νοιάζεται!
-Πως ακριβώς νοιάζεται; Με το να σε κακοποιεί;
Γύρισε απότομα και με κοίταξε με βλέμμα που έκαιγε.
-Δεν με κακοποίησε! Για όνομα του Θεού! Τι πιστεύεις δηλαδή; Με ικανοποίησε μέχρι και το τελευταίο νεύρο του κορμιού μου. Πως να στο εξηγήσω; Γιατί θες να το ακούσεις; γιατί θες να σε πληγώσω Vincent; Με ελευθέρωσε! Κατάφερε και έκανε τον πόνο ηδονή. Ηδονή βαθιά κι απόλυτη. Νοιάστηκε να ασχοληθεί. Να με απελευθερώσει. Να έχω οργασμούς. Να μου αρέσει! Κατάλαβες τώρα; Νοιάστηκε να ασχοληθεί! Αυτό που εσύ δεν κάνεις χρόνια τώρα. Αν το έκανες και ποτέ.
Η μουσική σταμάτησε και απλώθηκε μια άβολη σιωπή στον χώρο. Για μερικά δευτερόλεπτα, που εμένα μου φάνηκαν αιώνες δεν ακουγόταν τίποτα παρά μόνο η μεθυσμένη μάχη της ανάσας του να ελευθερωθεί από τα πνευμόνια του.
Χωρίς να το περιμένω γύρισε και με κοίταξε με μάτια σκοτεινά. Αψυχολόγητα. Έκανα ένα βήμα πίσω. Τα σφιγμένα χείλη του διέγραψαν ένα χαιρέκακο χαμόγελο. Με πλησίασε αργά μέχρι που έφτασε τόσο κοντά στο πρόσωπό μου που με ανάγκασε να χαμηλώσω το βλέμμα. Ήμουν βέβαιη ότι η υποψία χαμόγελου έγινε πλατύ χαμόγελο κι ας μην κοιτούσα. Το ένιωθα.
-Adelia το βλέμμα σου κάτω. Μην το σηκώσεις εάν εγώ δεν σου επιτρέψω να το κάνεις.
Η επαναστατική μου φύση αναστατώθηκε και ασυναίσθητα σήκωσα τα μάτια της εκστομίζοντας κάποια ασυνάρτητη βρισιά.
“Σκασμός.” Πρόσταξε. “Σειρά μου τώρα. Μην σηκώσεις τα μάτια αν δεν σου πω εγώ. Συνεννοηθήκαμε;”
Η ατμόσφαιρα ξαφνικά ήταν σεξουαλικά φορτισμένη. Χριστέ μου υπήρχε ηλεκτρισμός. Μετά απο τόσα χρόνια υπήρχε ξανά ένταση.
Υπάκουσα πιο πολύ από περιέργεια.
-Βγάλε τα ρούχα σου και γονάτισε στο τραπέζι.
Πήγα να διαμαρτυρηθώ και η αμέσως επόμενη αντίδραση του ήταν να περάσει την ήδη μεγάλη στύση του μέσα από το φερμουάρ του παντελονιού του και να μου την βάλει με βια στα χείλη για μερικά δευτερόλεπτα αφήνοντας ένα βαθύ αγκομαχητό.
Τραβήχτηκε και μου έδωσε ξανά την ίδια εντολή. Αυτή την φορά με την απειλή στο τέλος πως αν παρακούσω πάλι θα δυσκολέψω κι άλλο την ίδια βεβαρημένη θέση μου.
Άρχισα να γδύνομαι μέχρι που έμεινα με το ήδη βρεγμένο, με μεγάλη μου έκπληξη, κιλοτάκι μου.
“Αυτό άσ’το. Θα μου χρειαστεί” είπε χαμηλόφωνα.
Συνεπαρμένη σήκωσα το πρόσωπο μου κι εκείνος με άρπαξε από τα μαλλιά δίνοντας μου ένα βαθύ φιλί. Οι γλώσσες μας χόρευαν σε ξέφρενους ρυθμούς. Κάνανε έρωτα πριν από τα κορμιά μας. Η μυρωδιά του και η γεύση του δεν με ενοχλούσαν πια. Λαχάνιασα. Χωρίς να έχει κάνει τίποτα ακόμα κι όμως οι παλμοί μου χοροπηδούσαν.
-Κλείσε τα μάτια σου και μην τα ανοίξεις εάν δεν σου πω. Εάν τα ανοίξεις θα με αναγκάσεις να στα δέσω. Κατάλαβες; ΜΙΛΑ.
Η φωνή μου είχε κοπεί και απλά έγνεψα καταφατικά σφίγγοντας τα μάτια. Μπορούσα να νιώσω το σαρδόνιο χαμόγελο του. Άκουσα τα βήματα του να απομακρύνονται και μερικά δευτερόλεπτα μετά την μουσική. Τελικά ήταν Mozart.
Με πλησίασε από πίσω κι έπιασε τους καρπούς μου. Ένιωσα κάτι μαλακό να τους τυλίγουν και να τους σφίγγουν πίσω από την πλάτη μου σφιχτά μαζί με τους αστραγάλους μου. Προσπάθησα να κουνηθώ αλλά η μόνη κίνηση που μου επιτρεπόταν έτσι γονατιστή και δεμένη που ήμουν ήταν να σπρώξω την κοιλιά μου μπροστά. Αφού τσέκαρε ότι δεν μπορούσα να λυθώ άρχισε να γυρνάει γύρω από το τραπέζι. Τον ένιωσα να με επεξεργάζεται. “Άνοιξε τα μάτια Adelia θέλω να βλέπεις τι θα σου κάνω.”
Ανοίγοντάς τα με περίμενε μια έκπληξη. Ο Vincent κρατούσε γυμνός έναν χάρακα. Έσταζε ιδρώτα ολόκληρος και χαμογελούσε.
Με μια κίνηση πέρασε τον χάρακα μέσα από το κιλοτάκι μου και το τράβηξε τόσο δυνατά που πόνεσα.
“Μάλλον δεν έχω ενδιαφερθεί αρκετά. Μάλλον δεν με έχει νοιάξει αρκετά. Για να δούμε αν ανταποκρίνομαι στις προσδοκίες σου…. Adelia….” Άφησε το κιλοτάκι μου να επιστρέψει στην θέση του, και πέταξε τον χάρακα. “Εγώ δεν δημιουργώ σημάδια στα σώματα. Εγώ είμαι το σημάδι κορίτσι μου.” ψιθύρισε και οι ρώγες μου πέτρωσαν.
Άρχισε να τις γλύφει αργά και να τις τσιμπάει με τα δόντια του. Η ανάσα μου έγινε βογγητό. Τράβηξε πίσω τα μαλλιά μου αναγκάζοντας με να αποκαλύψω όλο μου τον λαιμό για να του δώσω τον χώρο να περιηγηθεί η καυτή του γλώσσα. Η κοιλιά μου άρχισε να συσπάται ανυπόμονα. “Σε παρακαλώ…” Ψέλλισα χωρίς να ξέρω γιατί ακριβώς παρακαλώ. Γέλασε στο αφτί μου. Δάγκωσε τον λοβό μου και ακούμπησε την στύση του στον αφαλό μου.
“Θέλεις να σε αγγίξω εδώ…” Βόγγηξε ακουμπώντας τα δάχτυλα του στην κλειτορίδα μου κάνοντάς με να ανοίξω διάπλατα.
“Πως τα πάω γλυκιά μου;”
“Vincent δεν αντέχω άλλο. Σε θέλω μέσα μου” σχεδόν ικέτεψα. Έπιασε τον εαυτό του και άρχισε να παίζει με την στύση του. Με ακουμπούσε στην κλειτορίδα και ανεβοκατέβαζε το όργανο του με δύναμη. Μόλις με ένιωθε να φτάνω σε οργασμό απομακρυνόταν.
Λίγα λεπτά αργότερα με τράβηξε κοντά του και μπήκε μέσα μου. Με γέμισε ολόκληρη. Ανατρίχιασα ολόκληρη. Μπαινόβγαινε μέσα μου με δύναμη και σταματούσε μόλις με ένιωθε να πλημμυρίζω. Ένιωσα να ζαλίζομαι. Η ανάγκη μου για οργασμό έγινε απόλυτη. Ήθελα ανακούφιση. “Σε παρακαλώ…” Ξεψυχούσα λίγο λίγο. Σταμάτησε να κινείται και με κοίταξε στα μάτια.
“Η κυριαρχία που τόσο σου άρεσε. Το νοιάξει κορίτσι μου που τόσο επιζήτησες μακριά μου… Έχει κόστος. Πριν τολμήσεις να το ξαναζητήσεις, να σκεφτείς πρώτα αν το αντέχεις…”
Βγήκε από μέσα μου αφήνοντάς με μετέωρη στο τίποτα. Σχεδόν ούρλιαξα από την απελπισία. Συνέχισε να ανεβοκατεβάζει το όργανο του μέσα στο στόμα μου βίαια. “Θα έχεις την γεύση μου. Θα ζω μέσα σου. Άλλα θα είσαι τόσο μόνη” Και με ένα δυνατό βογγητό άφησε τον έρωτα του να ξεχυθεί μέσα μου, χωρίς να με αφήσει να ανακουφιστώ. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα η ανάσα του είχε επανέλθει στο φυσιολογικό και με μια κίνηση με έλυσε και με άφησε μισολιπόθυμη πάνω στο τραπέζι να υποφέρω.
-Εις το επανιδείν μωρό μου… μούγκρισε κλείνοντας την πόρτα πίσω του.