Thebluez

Ζωή, Έλενα.
Έλενα, Ζωή.
6 χρόνια πάρα 20 μέρες διαφορά. Το ίδιο σκηνικό.

Μια οικογένεια θρηνεί μια νέα γυναίκα που δεν ζει πια. Μια νέα γυναίκα πέθανε μαρτυρικά όταν αντιστάθηκε στο βιασμό της. Μια κοινωνία σοκαρισμένη που στήνει διαδικτυακές κρεμάλες, εύχεται ψόφους και απαιτεί χημικούς ευνουχισμούς.

Και κάθομαι και σκέφτομαι, γιατί πρέπει κάποια να πεθάνει για να δούμε την βία; Για να σταθούμε στο πλευρό του (νεκρού πλέον) θύματος και της οικογένειάς του; Για να μην υπάρχουν «τι φορούσε;», «τους ήξερε;», «προκάλεσε;». Για να μην ακουστεί ούτε ένα «ΤΑ ‘ΘΕΛΕ Ο ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ!».
Η απάντηση είναι μια… και οι δυο είναι τα «τέλεια» θύματα.
Τέλεια με τους κανόνες που μια πατριαρχική, σεξιστική κοινωνία ορίζει.

Τα καλά κορίτσια, από την καλή οικογένεια. Δεν ήξεραν τους δράστες, δεν φλέρταραν και εντάξει, αν φλέρταρε η Ελένη με τον έναν, δεν συμφώνησε σε μια κατάπτυστη «παρτούζα» και με τον άλλον, άρα δεν ήταν καμία ελαφρών ηθών. Μορφωμένες και «από σπίτι». Δεν ήταν ντυμένες προκλητικά, δεν ήταν πιωμένες, δεν ήταν υπό την χρήση ουσιών. Ήταν καλά κορίτσια. Δεν προκαλούσαν. Δεν προκαλούσαν. Δεν προκαλούσαν. Αντιστάθηκαν μέχρι θανάτου.

6 χρόνια πάρα 20 μέρες, μάρτυρες στο ίδιο σκηνικό. Να ακούμε την αγιογραφία του θύματος, από κανάλια και δημοσιογράφους, που ορκίζονται για την άμεμπτη ηθική των δολοφονημένων, ούτως ώστε να μας πείσουν ότι ΟΝΤΩΣ δεν έφταιγαν. Δεν προκαλούσαν. Δεν προκαλούσαν. Δεν προκαλούσαν. Πρέπει αλλώστε σαν κοινωνία, πρώτα να πειστούμε για την ηθικότητα του θύματος, ώστε να στρέψουμε τα πυρά μας στον θύτη.

Και ΑΝ προκαλούσαν;

Αν ήταν ντυμένες με «μίνι μέχρι τον κώλο» και «τα βυζιά έξω», ΤΙ; Θα τα ‘θέλε ο κώλος τους;
Αν είχαν πιει, φλέρταραν τους δράστες, ΤΙ; Θα τα ‘θέλε ο κώλος τους;
Αν δεν ήταν από καλή οικογένεια, αν η μάνα ήταν απούσα και ο πατέρας μπεκρής και κακοποιητικός, ΤΙ; Θα τα ‘θέλε ο κώλος τους;
Αν ήταν χρήστριες, πόρνες, τοξικοεξαρτώμενες, ΤΙ;
Αν ήταν ζωντανές; Αν επιβίωναν μετά τον βιασμό; ΤΙ;
Θα στήναμε πάλι κρεμάλες, ή θα υπήρχαν δεύτερες σκέψεις;
Αν ήταν ζωντανές θα ρωτούσαμε τι φορούσαν; Θα ρωτούσαμε αν ήπιαν; Αν φλέρταραν; Αν αντιστάθηκαν;
ΝΑΙ! ΘΑ ΡΩΤΟΥΣΑΜΕ!

Γιατί το τέλειο θύμα, κατά κύριο λόγο είναι ΝΕΚΡΟ.

Ούτως ώστε να μην μπορεί να το ρωτήσει κανένας αστυνομικός, κανένας δικηγόρος, κανένας δικαστής, «τι φορούσατε;».
Ούτως ώστε να μην μπορεί να του πει κανένας ιατροδικαστής ότι «δεν έφερε επαρκή σημάδια αντίστασης».
Ούτως ώστε να μην σχολιάζει η τοπική κοινωνία και το πανελλήνιο ότι «αν δεν ήθελε, γιατί πήγε σπίτι του;»
Ούτως ώστε να μην ακουστεί από κανέναν ότι «τα ‘θέλε ο κώλος της». Γιατί τους νεκρούς τους σέβονται όλοι.
Και είναι λυπηρό αλήθεια, να σκέφτεσαι, ότι για να δικαιωθείς για μια πράξη ανυπολόγιστης βίας, που στιγματίζει πρώτα το νου και μετά το κορμί, που δεν φαντάστηκες ποτέ ότι θα συνέβαινε σε σένα, θα πρέπει πρώτα να παίξεις με τους κανόνες:
Να είσαι καλό κορίτσι.
Να μην προκαλείς.
Να ντύνεσαι σεμνά.
Να μην πίνεις.
Να μην κάνεις ουσίες.
Να είσαι από καλή οικογένεια.
Να μην φλερτάρεις.
Να μην μένεις μόνη σου σε κλειστούς χώρους με άντρες που δεν ξέρεις. ‘Η που ξέρεις.
Να αντισταθείς.
Να αντισταθείς λίγο ακόμα.
Να νιώσεις την ανάσα σου να κόβεται.
Να πεθάνεις.

Διαφορετικά φίλη μου χέσ’ το. Αν δεν πληροίς κάτι από τα παραπάνω, μην έχεις καν το θράσος να πας να το καταγγείλεις. Η κοινωνία μας είναι αμέμπτου ηθικής, αυστηρή και βαθιά πατριαρχική και εσύ δεν είσαι το τέλειο θύμα. Δεν δέχεται κορίτσια που δεν παίζουν με τους κανόνες. Πάντα για σένα θα υπάρχει η αμφιβολία ότι «παγίδεψες» το καλό παιδί και κατά βάθος είσαι θύτης.