“Τρώμε!”… Μια λέξη, εκατοντάδες συναισθήματα. Μια λέξη, εκατοντάδες φαγητά. Ποιος μπορεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς φαγητό; Ποιος ν’ αντισταθεί σε μια κουταλιά πραλίνας φουντουκιού ή σε μια παραγεμισμένη κρέπα; Σε μια μερίδα τηγανητές πατάτες ή σ’ ένα χωνάκι παγωτό; Ακόμα κι εσύ, που διαβάζεις αυτό το κείμενο, ένιωσες αυτή τη στιγμή το στομάχι σου να γουργουρίζει! Μπέσα πράγματα!
Κοίτα να δεις όμως που το φαγητό, δεν είναι μόνο θερμίδες. Είναι συναίσθημα! Όπου κι αν σταθείς, όπου κι αν βρεθείς, όλο και κάποια λιγουρίτσα θα σου έρθει. Βρε, από σουβλατζίδικο θα περάσεις; Από φούρνο; Από σπίτι που τηγανίζουν; Ασυναίσθητα θα εισπνεύσεις και θα πεις «αχ και να είχαμε λίγο!».
Κι εδώ έρχομαι εγώ. Ο συνήγορος του διαβόλου και θα σου παραθέσω, με επιχειρήματα, τους λόγους που το φαγητό είναι καλύτερο από μια σχέση. Κι όταν τελειώσω, θα δεις που θα συμφωνήσεις κι εσύ μαζί μου…
Αρχικά, καλύπτει όλα τα γούστα. Τι κι αν θες αλμυρό, τι κι αν θες γλυκό, όλα τα έχει ο μπαξές. Ιδού τα ζαχαροπλαστεία, ιδού κι οι ταβέρνες. Υπάρχουν φυσικά και τα περίπτερα που σε προμηθεύουν με κάθε λογής –σατανικά- προϊόντα, όπως πατατάκια, γαριδάκια κι όλα τ’ απαγορευμένα σκατάκια που λιγουρεύεσαι τα βράδια. Το κάνεις! Παραδέξου το!
Δε σε απογοητεύει ποτέ. Ποτέ όμως! Εσύ θα επιλέξεις πού και τι θα φας, επομένως δεν υπάρχει λόγος για αμφιβολίες και δεύτερες σκέψεις!
Σε γεμίζει. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σου γεμίζει το στομάχι, σε γεμίζει και συναίσθημα. Τόσες ορμόνες εκκρίνονται, τόσα συναισθήματα μεταφέρονται στον εγκέφαλο. Μια λέξη… Πληρότητα.
Δε γκρινιάζει. Μπορείς να το κάψεις, να το κακομεταχειριστείς, να το πετάξεις, να το μοιραστείς μ’ έναν ή με πολλούς κι εκείνο δε θα βγάλει μιλιά.
Είναι παντού μαζί σου. Μ ένα τάπερ/ σακουλάκι/ πακετάκι, το παίρνεις παντού!
Το κυριότερο… Δε σε πιέζει! Θες να βγεις με τους φίλους / φίλες; Βγαίνεις! Θες να κάτσεις σπίτι; Κάθεσαι. Θες να βγεις με συναδέρφους; Φυσικά! Όσες ώρες θες, όσες φορές θες. Όχι τηλέφωνα, όχι μίρλα, όχι ζήλιες. Ζωάρα!
Μαζί του είσαι ο εαυτός σου. Δε θα σε νοιάξει να φτιαχτείς, να στολιστείς και να σε περιποιηθείς. Δε θα σε κρίνει! Δεν ανησυχείς αν θα προλάβεις να κάνεις μπάνιο, τι ρούχα θα βάλεις κλπ.
Σε καταλαβαίνει χωρίς καν να μιλήσεις. Ειδικά η σοκολάτα. Η σοκολάτα ξέρει!
Δεν απαιτεί όλο σου το χρόνο. Δε χρειάζεται να είσαι μες στην τρελή χαρά όλη μέρα για να το ικανοποιήσεις. Μπορείς να το παρατήσεις για ώρες (σε διαδικασία πέψης!) και να μη σε αναζητήσει. Ούτε τηλέφωνα, ούτε «πότε θα σε δω;», ούτε «πού είσαι;», «τι θα κάνουμε το βράδυ;», «σου λείπω καθόλου». Η-συ-χί-α!
Και τέλος, είναι παντού! Παντού όμως. Όπου κι αν κοιτάξεις, εκεί είναι. Δε χρειάζεται προσπάθεια για να το βρεις. Ίσα –ίσα! Άμα λάχει, σε βρίσκει κι εκείνο.
Τώρα που τα βλέπω γραμμένα, είμαι πεπεισμένη ότι το φαγητό είναι όντως καλύτερο από μια σχέση. Για φιλοσόφησέ το κι εσύ… Κατά βάθος ξέρεις ότι έχω δίκιο! Προς το παρόν σε αφήνω. Ετοιμάζομαι για ρομαντική βραδιά! Εγώ, ο καναπές μου κι η πίτσα.
Εσύ σκέψου το κι αν αλλάξεις γνώμη, χτύπα ένα τηλέφωνο. Όλο και κάποιο μικρό -σατανικό- και σπέσιαλ κομμάτι πίτσα θα έχει περισσέψει!
Κατερίνα Μοχράνη