Thebluez

Κάθε λέξη έχει την ουσία που της δίνεις. Όπως οι νότες, που αν τις παίξεις απλά, είναι ξεροί ήχοι. Αν καθίσεις πάνω από ένα πιάνο και πατήσεις το ντο, το ρε, το σολ, δεν θα παίξεις ποτέ πραγματική μουσική. Ουσία αποκτούν οι νότες μόνο όταν δώσεις ψυχή. Έτσι και οι λέξεις.
Κάθε λέξη έχει τη δύναμη που της δίνεις. Μία σειρά λέξεων δεν έχει καμία δύναμη όταν ειπωθούν από έναν αδύναμο ομιλητή, έναν δειλό ή έναν αγνώμονα των λέξεων.

Κάθε λέξη έχει ψυχή όταν πηγάζει από τα βάθη της καρδιάς και το νόημά της παραμένει αγνό κι αληθινό όταν φτάσει να γίνει ήχος.
Μια λέξη δεν έχει πρόσημο. Είναι αρνητική ή θετική, απόλυτα εξαρτώμενη από την ηθική του λέγοντος.
Οι λέξεις είναι συναισθήματα με χρώμα. Κόκκινο για τις πύρινες, πράσινο για τις ελπιδοφόρες, μωβ για τις πνευματικές. Ένα ουράνιο τόξο μπορεί να εμφανιστεί μέσα από τις λέξεις.

Κάθε λέξη είναι σοφή. Έχει προλάβει να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, να τον γνωρίσει, να τον ζήσει, να τον κατακτήσει, κι όλα αυτά από τη στιγμή που η λέξη είναι ακόμη αγέννητη, ανείπωτη σκέψη.
Κάθε λέξη είναι ασπίδα ή και όπλο, ανάλογα με τα χέρια που την κρατούν και πως χρησιμοποιείται. Είναι μάθηση, μάθημα, τιμωρία, επιβράβευση ∙ ότι και όπως χρησιμοποιηθεί.

Μια λέξη είναι επιστήμη, είναι μουσική, είναι πολιτισμός, ιστορία, τέχνη, τάξη, ιεροσύνη.
Η λέξη είναι ένα πιόνι σε μία ατέρμονη παρτίδα σκάκι και μόνον όταν ξέρεις να χρησιμοποιείς μία πληθώρα συνδυασμών και τακτικών μπορείς να τελειώσεις επιτυχημένα την παρτίδα σου. Αν την δεις, από τον στρατιώτη σου ως τον βασιλιά και την βασίλισσα ισότιμα, την εκτιμήσεις, την προσέξεις, τη συνειδητοποιήσεις σε βάθος, θα βγεις όσο το δυνατόν πιο αλώβητος από τη μάχη.
Οι λέξεις είναι φυλαχτό, αν μπορεί κανείς να τις μετατρέψει σε αυτό. Αλλιώς είναι απλώς γράμματα τοποθετημένα σε τυχαίες σειρές, ανά διαστήματα, τα οποία όταν τα αναπαράγει θα είναι απλώς ήχοι. Κενοί ήχοι.

Να τις εκτιμάς τις λέξεις. Μην τις ξοδεύεις απερίσκεπτα δεξιά κι αριστερά. Ιδίως αυτές που είναι “βαριές” και θέλουν στιβαρές πλάτες για να τις σηκώσει κανείς.

Μην ξοδεύεις λέξεις. Όσες περισσότερες ξοδεύεις για να εξηγήσεις, να πείσεις ή να μάθεις, τόσο περισσότερο απομακρύνεσαι από τη γνώση. Πολλή γνώση έρχεται από τις λέξεις, μα ακόμη περισσότερη από τη σιωπηλή παρατήρηση του κόσμου, και μερικές φορές από την παρατήρηση των ίδιων των λέξεων που χορεύουν στο διάκενο του χώρου και του χρόνου.