Thebluez

Πριν μερικά χρόνια, κάθισα κι ασχολήθηκα με ένα εξαιρετικά δύσκολο θέμα – που κάποιες φορές κατάντησε γραφικό, εμετικό και ειδεχθές. Αγαπημένες μαμαδοομάδες.
Δεν θα γράψω για πρόσωπα και καταστάσεις, καθώς δεν θέλω να θίξω το άτομο ή ένα άτομο, μία ομάδα ή κάποια ομάδα. Θέλω, όμως, να θίξω την γενικότερη λογική της μάζας.
Έναυσμα γι’ αυτό το ταξίδι, κάποιο post που βγήκε από μια «κλειστή» ομάδα, όπου κάποια μανούλα έγραφε πως άφηνε το τρίχρονό της, να επεξεργάζεται το μόριο του μπαμπά, όταν εκείνος έκανε μπάνιο. Όσο κι αν δεν ήθελε να πάει το μυαλό μου σε κάτι πονηρό, σκοτεινό, ειδεχθές ή αποκρουστικό, εκεί πήγε. Αηδίασα με την ίδια μου την ύπαρξη. Δεν μπορούσα να καταλάβω εκείνη την πράξη, έψαχνα ένα γιατί και απάντηση δεν έπαιρνα.
Κάποιοι φίλοι μου υπέδειξαν τον φανταστικό κόσμο των μαμαδογκρουπ. Μέχρι τότε, πρέπει να είχα κάνει ίσαμε διακόσιες χιλιάδες μαλακίες στη ζωή μου. Έπρεπε να κάνω ακόμη μία. Έπρεπε να μπω σ’ αυτόν τον κόσμο. Να μάθω. Να δω. Και είδα, ο ζαβός και στραβός. Και σιχάθηκε η ύπαρξή μου, τον γελοίο, εμετικό, τρισάθλιο και εντελώς σάπιο κόσμο.

Μέσα στο διάστημα που παρέμεινα σ’ αυτές τις ομάδες έμαθα ότι:
• Ο άνθρωπος ΔΕΝ είναι παμφάγο ζώο. Αν φάει κρέας, θα πάθει του κόσμου τα στραβά, σε αντίθεση με κάποιο σαρκοφάγο, που δεν παθαίνει τίποτα (Kawasaki, δεν σπάει – δεν χαλάει, χοντάκηδες, μακριά κι αλάργα). Επίσης η κρεοφαγία, για ορισμένους, είναι τόσο ειδεχθής όσο η παιδεραστία.
• Υπάρχει τεράστιο debate πάνω στο αν μπορεί να γονιμοποιηθεί μια γυναίκα από προσπερματικά υγρά – σοβαρά τώρα;
• Υπάρχουν μητέρες που θηλάζουν εννιάχρονα παιδιά – ναι, δεν σε κάνω χαβαλέ.
• Η ανεμοβλογιά, η ιλαρά, η ερυθρά, το έκζεμα, η φαγούρα, ο αυτισμός, η ομοφυλοφιλία, το aids, η νόσος των τρελών αγελάδων, η πανώλη, ο καρκίνος, η γρίπη και το μάτι θεραπεύονται ομοιοπαθητικά.
• Αν έχεις κάνει καισαρική τομή, είσαι λιγότερο άνθρωπος και λιγότερο μανούλα.
• Αν έχεις δώσει άλλο γάλα, εκτός απ’ το δικό σου, στο παιδί, είσαι σκονογαλού και σιχαμένη, τεμπέλα που βαριέσαι να θηλάσεις και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο
• Αν πέσει το παιδί με το κεφάλι στο πάτωμα, το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να το postάρεις στο facebook και μετά πας νοσοκομείο – αν, φυσικά, στο πουν στην ομάδα.
• Οι μαθηματικοί, φυσικοχημικοί, φιλόλογοι, μηχανικοί, φαναρτζήδες, κομπιουτεράκηδες, ο Τάκης ο Μπάμπουρας και ο Βρωμύλος Σουβλατζής, μπορούν να δίνουν ΙΑΤΡΙΚΕΣ συμβουλές, γιατί κάνανε τρία σεμινάρια, διαβάσανε πέντε βιβλία, τριακόσια πενήντα δώδεκα πόστ και τα αρχεία της ομάδας.
• Υπάρχουν άνθρωποι που θα πουν τον κανακάρη τους Δωρόθεο (του ενός παππού), Ταξιάρχη (του άλλου παππού), Παΐσιο (τάμα της γιαγιάς), Βελλεροφόντη (γιατί ο μπαμπάς έχει μια πετριά με τα αρχαιοελληνικά) και Ομπιγουανκενόμπι (γιατί στη μαμά αρέσει το Star Wars).
• Και σαν να μην ήταν αρκετά εξοργιστικό το προηγούμενο, ρωτάνε πώς γίνεται να κάνουν ένα κράμα από τα ονόματα, για να φωνάζουν το παιδί με ΌΛΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΜΑΖΙ.
• Η μαμαδόσκονη λύνει όλα τα προβλήματα (emoji μαμαδόσκονης x 30)
• Ότι είναι πρέπον, μη σου πω και must, να δημοσιεύεις την χεσμένη πάνα του μωρού σου, για να σου πουν τι έχει το παιδί. Κι αν δεν σου φτάνει αυτό, υπάρχει άτομο που «διαβάζει» την πάνα – πρέπει να έχει μεταδιδακτορικό στην παιδική σκατολογία
• Το ότι η τελείτσα (.) μπαίνει στο post για να παίρνει νοτιφικιέισια η εκάστοτε μανούλα.
• Το ταντεμ είναι μαστ– βάζεις το ένα παιδί στο ένα βυζί και το άλλο παιδί στο άλλο βυζί – μιας που η ζωή μιας γυναίκας με δύο βρέφη δεν είναι ήδη αρκετά δύσκολη.
• Αν κάνεις τριήμερη εισαγωγή, το βρεφάκι σου μπορεί να φάει από πουρέ γλυκοπατάτας, μέχρι μουρουνέλαιο, τα σίδερα που μασούσε ο κουταλιανός και την πυρηνική κεφαλή του Κιμ Γιονγκ Ούν
• Ξέρεις τι άλλο είναι μαστ; Το κεχρί, το κλαριφιέ, το κεφίρ, το τυρί από μητρικό γάλα και κάτι άλλα, τέτοια, νόστιμα.
• Το γάλα καρύδας, ΕΙΝΑΙ ΓΑΛΑ.
• Υπάρχουν άτομα που πάνε τα οικόσιτά τους σε ομοιοπαθητικό.
• Είναι έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου – και ένστικτό – το να πιστέψει σε κάποιον θεό; Όχι, όμως, σ’ όποιον κι όποιον, αλλά στον δικό μας, αυθεντικό, Θεό – τα παιδιά στην Δαμασκό, πρέπει να τρώνε τρελό μπούλιγνκ για να πιστεύουν στον άλλο.
• Αν το παιδί σου αρνείται να φάει, άφησέ το νηστικό. Κάποια στιγμή θα σταματήσει να κλαίει, θα φάει και όλα καλά.
• Αν το παιδί θέλει να επεξεργαστεί το πουλί του μπαμπά, πρέπει να το κάνει.
• Εάν δεν έχεις σουτάρει τον σπερματοδότη στον καναπέ και δεν συγκοιμάσαι με το παιδί, μέχρι να σβήσουν από το σύμπαν τα πρωτόνια, χάνεται η ασφαλής προσκόλληση μητέρας και βρέφους – παρακαλείται να έρθει ο Γιάννος με την μπουκάλα το οξυγόνο και μια μάσκα, να ρίξουμε μια κόλληση.
• Αν σου φύγει και κανένα μπουκέτο στο τετράχρονο, η το μπαουλιάσεις, πρέπει να το γράψεις στην ομάδα, για να σε ρωτήσουν αν συγκοιμάσαι κι αν θηλάζεις – κοντεύω να τερματίσω.
• Εάν, για τον οποιοδήποτε λόγο, παίρνεις σύνθετη αγωγή που περιέχει οπιούχα παυσίπονα, δεν σταματάς το θηλασμό και δεν ρωτάς τον γιατρό που ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ, αλλά συμβουλεύεσαι το λακτάντσια, και τις άλλες μανούλες, που έχουν πτυχίο λογιστικής από το Τ.Ε.Ι. Δώθε Τραχανοπλαγιάς – τώρα τερμάτισα.

Θα μπορούσα να συνεχίσω ακατάπαυστα, για μέρες και να θίγω κακώς κείμενα. Δεν έχει νόημα. Το μόνο που μπορώ να σου πω, εδώ που φτάσαμε, είναι το τι αποκόμισα από αυτή την εμπειρία.
Ένα μεγάλο ποσοστό ατόμων σ’ αυτές τις ομάδες – το μεγαλύτερο δηλαδή – είναι πραγματικά χαμένα. Είναι άτομα χωρίς κριτική σκέψη, που βραχυκυκλώνει το μυαλό τους ακόμη και στα πιο απλά. Που προτιμούν να ακούσουν μια άλλη μητέρα, προτιμούν ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο, και μια πιο ανθρώπινη συζήτηση, παρά τις συμβουλές της μαίας και του παιδίατρου.
Αναρωτιέσαι, «Δεν έχουν μανάδες; Δεν έχουν αδερφές; Δεν έχουν φίλες;»
Έχουν. Και; Βρίσκουν παρηγοριά στην ομάδα.
Ένα μικρό ποσοστό, απειροελάχιστο, αμελητέο, είναι τα φανταστικά και καταπληκτικά άτομα που γνώρισα, που μιλάνε σωστά, γράφουν σωστά και, πάν’ απ’ όλα, ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΥΝ ΣΩΣΤΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ.
Και βέβαια, οι σιχαμερότεροι, τα βδελύγματα, οι σαμανοί κι οι τσαρλατάνοι, που έχουν κάνει τις ομάδες αυτές, ψιλικατζίδικά τους, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη, από συμβουλές, ιδιωτικές συνεδρίες που μπορεί να περιλαμβάνουν όποια μαλακία μπορείς να φανταστείς, συμπληρώματα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.
Κάποιες από τις ομάδες που βρέθηκα, έχουν την μορφή αίρεσης. Οι Admins είναι φωτεινοί παντογνώστες, σωτήρες της ανθρωπότητας και της ασφαλούς προσκόλλησης, ειδήμονες των πάντων και οι καταλληλότεροι να δώσουν ιατρικού, και όχι μόνο, είδους συμβουλές – φήμες λένε πως έχουν ανακαλύψει τι είναι η σκοτεινή ύλη, και το περιγράφουν σ’ ένα κακογραμμένο και κακομεταφρασμένο αρχείο της ομάδας τους.
Σίγουρα, κάποιοι από αυτούς έχουν αγνές προθέσεις. Άλλοι, πάλι, έχουν χτυπήσει φλέβα χρυσού και αφαιμάζουν κάποιους, δόλιους και καψερούς – μητέρες που έχουν στο ένα το παιδί να βυζαίνει και στο άλλο το κινητό, να παρακολουθούν και να απαντάνε, πατεράδες που ψάχνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους και καίνε τα μάτια τους διαβάζοντας αμφιβόλου ποιότητας συγγράμματα – στις αγαπημένες τους ομάδες.

Τι μου έμεινε; Ο εμετός και η αηδία – δεν μου φταίει που ο κόσμος δεν έμαθε ποτέ να ζει, ούτε και τ’ ότι ποτέ δεν άνοιξε τα αυτιά του στο σχολείο για να ακούσει δυο – τρια πράγματα. Η απορία – δεν υπάρχει, πια, κοινή λογική; Η θλίψη – έχει χαθεί κάθε ίχνος κριτικής σκέψης; Η παράνοια – ρώτησα την σύντροφό μου σε ποιες ομάδες είναι μέλος, δύο – τρεις μέρες αφού τα μπλέξαμε, γιατί ο προνοών, προνοείτω. Η πίκρα για τα παιδιά που θα μεγαλώσουν μέσα σε ψεύτικους κόσμους, μπουκωμένα με το βυζί της μάνας μέχρι την εφηβεία τους. Η απέχθεια για τις μανάδες που θα κρατήσουν τα παιδιά στο συζυγικό κρεβάτι, μέχρι να πάνε να σπουδάσουν. Η λύπη για τους συζύγους – σπερματοδότες, που τερματίζουν σαν άνθρωποι. Η οργή για εκείνους που σηκώνουν χέρι, σε σύντροφο και παιδί, που κακοποιούν σωματικά, λεκτικά, ψυχολογικά και σεξουαλικά. Η αποστροφή για την ίδια την κοινωνία, που ενώ έχει αναλάβει χρέη μπανιστιρτζή, δεν κάνει τίποτα για να σώσει ένα παιδί, μια δαρμένη γυναίκα, έναν κακοποιημένο άντρα.
Αν θεωρείς πως ζούμε σε μια «καθώς πρέπει» κοινωνία, αναθεώρησε. Γίνεται χαμός εκεί έξω. Έχω μυριάδες προβλήματα να σου απαριθμήσω, προβλήματα που διάβασα στις ομάδες, προβλήματα που μου εκμυστηρεύτηκαν σε μηνύματα. Προβλήματα που κράτησα για μένα και δεν έχω σκοπό να μοιραστώ με κανέναν. Προβλήματα που δεν θα λυθούν ποτέ, όσο αρνείσαι να δεις τα προφανή.

Άνοιξε τα μάτια σου.
Συνειδητοποιήσου.