Στο «μαζί» σε θέλω!
Θέλω να μιλάμε μετά από καβγά.
Δε θέλω να μένουμε με τις πικρές κουβέντες στο στόμα μας, και να κάνω εμετό το πρωί, ξερνώντας το δηλητήριο μας.
Θέλω να κοιμάμαι αγκαλιά σου, έστω και μουτρωμένοι να είμαστε.
Δε μπορώ την πλάτη σου και ξέρω πως κι εσύ δε μπορείς τη δικιά μου. Δε μ’ αρέσει να κοιτώ την πλάτη σου, τα μάτια σου θέλω να κοιτάζω!
Τα λόγια σου, πέφτουν βαριά στους ώμους μου.
Με έχεις συνηθίσει στα γλυκόλογα βλέπεις.
Το σκληρό σου βλέμμα, μου δένει τη γλώσσα. Και γεμίζει τα μάτια μου αλμυρές λίμνες.
Θα φταίει που έχω μάθει να καθρεφτίζομαι με αγάπη σε αυτά, χρόνια τώρα.
Θέλω να συνεχίσω να σε στηρίζω, όπως λες ότι το έκανα.
Κι εσύ το κάνεις. Κι ανησυχείς για μένα.
Και στα νεύρα σου ανησυχείς για μένα. Το νιώθω ρε!
Θέλω στις στιγμές της σιωπής μας, να κρύβονται όνειρα, για μας, για τη συνέχειά μας. Κι όχι «φταίω» και «φταις» για το παρελθόν. Επειδή κάτι έγινε ή δεν έγινε.
Άστο πίσω το γαμημένο.
Δεν είναι δικό ΜΑΣ.
Δε γουστάρω να ακούω τραγούδια χωρισμού ρε φίλε.
Τραγούδια «σ ‘αγαπώ αλλά..». Τα «σ ‘αγαπώ», δεν έχουν «αλλά» μέσα τους.
Είναι μια φράση που στο τέλος της, κουμπώνει μια φωνή, ένα γέλιο, ένας παθιασμένος έρωτας και ρούχα κουβάρια στο πάτωμα, ένα θαυμαστικό!
Σκέτο, bold, italics, κι υπογράμμιση! Αυτά χωράνε στο «σ ‘αγαπώ» κοντά. Χωρίς «αλλά»!
Δε θέλω να με σκέφτεσαι άμα πίνεις, ούτε εγώ να σε βλέπω στον καπνό μου. Στην κάθε μέρα μας, και στη μαλακία που θα γίνει θέλω να σε βλέπω. Και να σε πιάνω. Να σε πιάνω ρε, ακούς; Να μην αλλάζεις δωμάτιο!
Δε θέλω ρε φίλε να χρειάζεται να ζητώ συγγνώμη. Ούτε εσύ. Θέλω να είναι αυτονόητη, μετά την άσχημη στιγμή. Μέσα στα μάτια σου, στον καφέ που θα σου φέρω, στο νερό που δε θα θες, αλλά θα πίνεις.
Δε θέλω λόγια σαν μαχαιριές και ποτάμια αίματος στην ψυχή μου, δε μου έμαθες αυτόν τον έρωτα. Μου έμαθες εκείνον τον έρωτα που ονειρεύεται κι απογειώνει. Όχι αυτόν που σε λιώνει στα πόδια σου. Δε θέλω να γίνω όρθιο πτώμα. Δεν αξίζω να γίνω σκιά. Εσύ μου το έμαθες.
Μου έμαθες το χάδι.
Και δεν αξίζω να μου το πάρεις πίσω.
Δε γουστάρω να σε αποχαιρετώ ούτε μέσα στο μυαλό μου με τραγούδια.
Θέλω να σε καλωσορίζω πάντα με χαμόγελο. Αυτό που εσύ μου έκανες τατουάζ στη μούρη, από την πρώτη μας νύχτα.
Δε θέλω να πας αλλού. Δε θέλω να πάω αλλού.
Δεν έχω φτιάξει αποχωρισμό από σένα. Και δε θα φτιάξω ποτέ.
Για το γαμημένο το “μαζί” είμαστε εδώ.
Δε γουστάρω να σε αποχαιρετώ μελοδραματικά. Θέλω να μένω εδώ.
Θέλω να μένεις εδώ.
Γιατί ρε διάολε, δε θέλω μαχαίρια στην καρδιά μου.
Θέλω πεταλούδες στο στομάχι μου, κι ανατριχίλες στο κορμί μου.
Ξέρω τι έχεις να δώσεις.
Ξέρω τι έχω να δώσω.
Άσε μας να το πάμε πιο πέρα, παραπέρα, πιο ψηλά. Φίλα με ΓΑΜΩΤΟ.
Σκάσε με μέσα στην αγκαλιά σου, κόψε μου την ανάσα να τη βρω στη μυρωδιά σου!