Κάποια πράγματα μένουν χαραγμένα στη μνήμη για πάντα. Ακόμα κι αν κάτι τελειώσει. Όσος καιρός κι αν περάσει… Ακόμα κι αν κάτι κάνει τον κύκλο του, το μυαλό θυμάται και συνδυάζει. Και πιστέψτε με, το μυαλό, μυρωδιές δε ξεχνά. Τις κάνει αναμνήσεις και τις ανασύρει όποτε τις χρειάζεται για να ταξιδέψει…
Όλη μου η ζωή μια μυρωδιά… Αγαπημένη και μη! Συνδυασμένες με γεγονότα που για πάντα θα κρατάω φυλαγμένα και ξεκινούν από πολύ παλιά… Πάρα πολύ παλιά…
Από μωρό θυμάμαι να λατρεύω τη μυρωδιά του βρεγμένου χώματος. Κάθε φορά που μια σταγόνα έπεφτε στο χώμα, αυτό ξεχείλιζε κάτι το ονειρικό. Είναι η μυρωδιά της Άνοιξης και του Φθινοπώρου. Η μυρωδιά από τις τηγανητές πατάτες… Χαρακτηριστική μυρωδιά της παιδικής μου ηλικίας. Μια μυρωδιά που ακόμα και τώρα μόνο καλές θύμισες μπορεί να μου φέρει. Είναι η μυρωδιά της χαράς και του γλεντιού οπότε πως μπορώ να την προσπεράσω…
Η μυρωδιά του ρετσινιού που κολλούσε στα ρούχα μας όταν σκαρφαλώναμε στα δέντρα. Η μυρωδιά των μολυβιών στο σχολείο. Πάντα ένα μολύβι στη μύτη για να αποφορτίζομαι! Η μυρωδιά από το ιώδιο για να επουλωθούν οι γραντζουνιές στα γόνατα. Η μυρωδιά του ιδρώτα που έσταζε όταν παίζαμε στις αλάνες. Η μυρωδιά από το μαμαδίσιο φαγητό που μας περίμενε στο τραπέζι κάθε βράδυ όταν μαζευόμασταν σπίτι κατάκοπα.
Και προχωράμε… Μεγαλώνοντας ήρθαν κι άλλες μυρωδιές. Άλλες τις αγάπησα κι άλλες τις μίσησα.
Η μυρωδιά του πορτοκαλιού στο πρώτο φιλί. Λατρεμένη και αξέχαστη μυρωδιά! Η μυρωδιά του ελληνικού στις πανελλήνιες, η μυρωδιά από το ιώδιο της θάλασσας τις μέρες εκείνες που κυλιόμουν στην άμμο. Η μυρωδιά του γιασεμιού τα καλοκαιρινά βράδια που τρύπωνα σε αγκαλιές μέχρι το πρωί. Η μυρωδιά από τις θερμαντικές κρέμες κάθε φορά που τραυματιζόμουν. Μια μυρωδιά από ευκάλυπτο και μέντα…Η μυρωδιά του τσιγάρου στα μαλλιά στο πρώτο ξενύχτι. Η μυρωδιά της βενζίνης που τόσο μισώ… Η μυρωδιά από το ουίσκι που έπινε εκείνος… Η μυρωδιά της σοκολάτας που μου κρατούσε συντροφιά εκείνες τις εφηβικές νύχτες που δεν ήθελα κανέναν…
Αργότερα, ήρθαν κι άλλες μυρωδιές…
Η μυρωδιά του τσιγαρισμένου κρεμμυδιού στο πρώτο μαγείρεμα στο νέο σπίτι. Η μυρωδιά της μπογιάς στους τοίχους. Η μυρωδιά του κρασιού που τόσο λατρεύω! Η μυρωδιά της τριανταφυλλιάς του γείτονα στην Πάτρα. Η μυρωδιά απ’ το καυσαέριο στα ΚΤΕΛ. Η μυρωδιά της λιωμένης σοκολάτας στη Μύκονο. Η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού και του φρεσκοκομμένου καφέ το πρωί. Μα κάθε πρωί… Η μυρωδιά του καμένου φαγητού από το άγχος. Η μυρωδιά από το πρώτο μεθύσι και η μυρωδιά των κρίνων στην ανθοδέσμη αποφοίτησης…
Και συνεχίζω να μεγαλώνω και να αποτυπώνω μυρωδιές. Λίγο πιο μόνιμες αυτή τη φορά…
Η μυρωδιά του μαλακτικού των ρούχων… Να λατρεύω να απλώνω ώστε να φυσάει ο αέρας και να μοσχομυρίζει το σπίτι. Η μυρωδιά των καινούριων βιβλίων… Κάθε νέο βιβλίο και μια τζούρα στη μέση. Η μυρωδιά των σκύλων στο σπίτι. Η μυρωδιά των μελομακαρόνων κάθε Χριστούγεννα. Η μυρωδιά του στο μαξιλάρι και τα ρούχα μου. Η μυρωδιά του αφρόλουτρου στο κορμί του. Η μυρωδιά των καθαρών παπλωμάτων το φθινόπωρο. Η μυρωδιά της λεμονιάς στο μπαλκόνι και του βασιλικού στο παράθυρο. Η μυρωδιά της κανέλας στον καφέ.
Και η λίστα δεν έχει τελειωμό… Μπορώ να γράφω ώρες για όλα όσα μυρίζω κάθε φορά! Με κάθε μυρωδιά δημιουργώ και μια ανάμνηση. Άλλες τις κρατάω φυλαχτό από την παιδική μου ηλικία και άλλες τις προσθέτω σιγά-σιγά! Μεθοδευμένα. Γιατί μαζί με τις μυρωδιές, δημιουργώ και αναμνήσεις και η κάθε προσθήκη πια θα είναι για πάντα…