“Γεννήθηκα γυναίκα. Ναι, γεννήθηκα θηλυκό. Ένα θηλυκό εγκλωβισμένο στο σώμα ενός άντρα. Δεν ξέρω γιατί έπρεπε να τιμωρηθώ μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά έπρεπε να το αντιμετωπίσω και με κάποιο τρόπο να το διορθώσω. Ένα ακόμα λάθος που έχει λύση, είπα στον εαυτό μου όταν το συνειδητοποίησα. Ήταν οδυνηρό να μεγαλώνω σαν αγόρι, ενώ βαθιά μέσα μου ήξερα πως είμαι γυναίκα.
Έπρεπε να παίζω ποδόσφαιρο, να βγαίνω με φίλους για γκόμενες, να πηγαίνω με τον πατέρα μου στα μπουρδέλα, να αναγκάζομαι να φιλιέμαι με κορίτσια ή -ακόμα χειρότερα- να τις πηδάω κιόλας. Όχι πολλές. Δύο! Μια στα 15 και μια στα 16. Ήταν βασανιστήριο! Αλήθεια, το λέω. Το μόνο που ήθελα ήταν να χαζεύω με τη μητέρα μου βιτρίνες με υφάσματα, να ψάχνω το ιδανικό άρωμα και να ανακαλύπτω καινούργιες τάσεις στα καλλυντικά και στα χτενίσματα. Ήθελα να ασχοληθώ με τη μόδα και όχι με τα κτήματα.
Βλέπετε, ο πατέρας μου μεγάλωσε σε μια κλειστή κοινωνία και ήθελε ο γιος του ν’ ακολουθήσει τα χνάρια του. Ναι, οκ, το γιαπί, το πηλοφόρι και το μυστρί δεν είναι για μένα. Ο πατέρας μου στα 17 μου κατάλαβε ότι δεν είμαι ο γιος που πάντα ήθελε διότι ντύθηκα γυναίκα εκείνες τις απόκριες και ήμουν πιο όμορφη από τη μαμά μου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βιώσω τη σεξουαλική εμπειρία μ’ έναν συμμαθητή μου στην πυλωτή της πολυκατοικίας.
Δε μίλησα καθόλου. Δεν κατάλαβε ότι ήμουν άντρας. Είχα κάνει καλή δουλειά. Έπεσα απλά στα τέσσερα και τον άφησα να εξερευνήσει μέρη αχαρτογράφητα για μένα. Η ηδονή ήταν μεγαλύτερη από εκείνη που είχα προσφέρει στα κορίτσια εγώ ο ίδιος. Όταν θέλησε να πειραματιστούμε με κλασικές στάσεις, ήρθε αντιμέτωπος με κάτι που καμία γυναίκα δεν έχει. Με ξεφτίλισε και για πρώτη φορά ένιωσα ντροπή για αυτό που κουβαλούσα εκ γενετής.
Στα 18 μου αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Μάζευα λεφτά για να ανοίξω λίγο τους ορίζοντές μου. Πήγα στο Άμστερνταμ. Γύρισα όλα τα πορνεία και ήταν η πρώτη επαφή μου με τις dragqueens. Τρομερή εμπειρία. Το μικρόβιο της ζήλιας φώλιασε για τα καλά. Ήθελα και εγώ φτερά, καλλυντικά και τακούνια. Ήθελα και εγώ να είμαι ποθητός από άντρες. Ήταν η πρώτη φορά που δεν ένιωσα ντροπή για το μόριο που κουβαλούσα γιατί θα μπορούσα να το αξιοποιήσω ως βασίλισσα.
Τότε ήρθε η ιδέα της Αμερικής. Δε γύρισα ποτέ πίσω. Έστειλα ένα μήνυμα στους γονείς μου ότι θα πάω εκεί και όταν νιώθω έτοιμος θα γυρίσω. Ήξεραν για μένα! Έξυπνοι άνθρωποι αν και αμόρφωτοι. Οι κραυγές μου εκείνο το βράδυ έκανα τη μητέρα μου να βγει έξω και να έρθει αντιμέτωπη με έναν άντρα που πηδούσε το γιο της. Εκείνη το επιβεβαίωσε στον πατέρα μου…
Στην Αμερική έψαξα και βρήκα ένα μαγαζί με drag shows και παρακάλεσα για δουλειά. Δεν ήταν εύκολο! Χρειάστηκε να εκμεταλλευτώ τα χείλη μου πολλές φορές. Κάτι σαν test drive. Ήμουν η βασίλισσα μέλισσα. Με μαύρες ζαντιέρες και κίτρινο κορμάκι. Πληρωνόμουν αδρά και ήμουν ποθητή.
Στην Αμερική ήρθαν τα πρώτα όργια. Άντρες όλων των ειδών να θέλουν να γλεντήσουν το κορμί μου και εγώ να νιώθω πιο ελεύθερη από ποτέ. Liberty (ελευθερία), έτσι με φώναζαν.
Όταν γνώρισα τον Jonathan, όλα άλλαξαν. Ερωτεύτηκα και η γυναικεία φύση μου άρχισε να υπερισχύει. Ένα βράδυ μου ψιθύρισε πως αν ήμουν γυναίκα θα με παντρευόταν. Δε χρειάστηκα κάτι άλλο. Ήθελα να ξεφορτωθώ αυτό το μόριο και ήταν ευκαιρία.
Δούλεψα σκληρά για τρία χρόνια, μάζεψα λεφτά και μαζί με τον Jonathan πήγαμε στην κλινική. Όταν με είδε ο γιατρός, τα έχασε. Είπε ότι ήμουν πανέμορφη. Με βαμμένα μαλλιά μακριά, μάτια βαμμένα και χείλη περιποιημένα. Νύχια στην εντέλεια και ένα σώμα κόλαση. Όταν γδύθηκα κατάλαβε το λόγο της επίσκεψής μου. Προγραμματίσαμε την επέμβαση για μερικές εβδομάδες μετά. Δεν ήθελα να χάσω χρόνο…
Μετά από ένα πολύωρο χειρουργείο, ξύπνησα σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο λουλούδια. Ο πόνος αφόρητος, αλλά ένα βάρος είχε φύγει. Υπέφερα. Ο πόνος στο στήθος και στα γεννητικά όργανα ήταν απελπιστικά δυνατός. Ήθελα να πεθάνω, αλλά όχι. Δε θα το έβαζα κάτω.Ο Jonathan να με πλένει, να με φροντίζει και να περιμένει με ανυπομονησία να με κλείσει στην αγκαλιά του. Μετά από κανα δίμηνο, γδύθηκα μπροστά στον καθρέφτη. Δύο στητά στήθη έκαναν την εμφάνισή τους και πιο κάτω ένα γυναικείο μόριο. Κανένα βάρος. Τίποτα περιττό!
Το ίδιο βράδυ, άφησα τον Jonathan να εξερευνήσει κάθε καινούργιο μονοπάτι και ένιωσα πραγματική γυναίκα. Δεν ξέρω αν είναι νόμιμο να νιώθει κάποια γυναίκα τέτοια ηδονή. Φυσικά και παντρευτήκαμε αφού έκανα τις απαραίτητες ενέργειες με τη γραφειοκρατεία. Πήρα την αμερικανική υπηκοότητα και έζησα για πάντα στην Αμερική.
Οι γονείς μου έμαθαν για την αλλαγή φύλου. Δε θέλησαν ποτέ να με δουν φυσικά. Μιλάμε στο τηλέφωνο που και που. Χαίρονται που είμαι καλά. Η αδερφή μου τους έκανε εγγονάκια και ασχολούνται μ’ αυτά. Όταν έρθει με το καλό το δικό μου παιδί, κάπως, κάποτε, ίσως δεχτούν να με δουν. Αυτή τη φορά σαν Liberty και όχι σαν Μάνο”.