Αγαπημένη φράση της παιδικής μας ηλικίας. Πολύχρωμα βιβλία παντού, ένα πιτσιρίκι να κουβαλάει ένα από αυτά, να σκαρφαλώνει στον γονιό με την πιο ήπια φωνή (γιατί παίζει το ρόλο της και η φωνή) κι εκείνος να διαβάζει. Οι νύχτες να γεμίζουν νεράιδες, ξωτικά, κάστρα, μάγους, πρίγκιπες, ζώα που μιλούν, τέρατα και εκείνο το μικρό ανθρωπάκι να μην χορταίνει και θέλει κι άλλο. Ασταμάτητα!
Σταματώ όμως αυτή την υπέροχη εικόνα και γυρίζω στην πραγματικότητα…
Με την πάροδο του χρόνου, πολλοί γονείς έχουν σταματήσει να διαβάζουν παραμύθια στα παιδιά τους. Όχι γιατί βαριούνται αλλά γιατί δεν πιστεύουν στον εκπαιδευτικό τους χαρακτήρα και θεωρούν πως μπορεί , αναλόγως τη θεματολογία, να προκαλέσουν σύγχυση στο παιδί.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο κακός ο λύκος που τρώει την κοκκινοσκουφίτσα! Εδώ, μπορεί να συμφωνήσεις κι εσύ…
Είναι όμως ένα μεμονωμένο παράδειγμα. Δεν τρώγονται σε όλα τα παραμύθια οι ήρωες και η κοκκινοσκουφίτσα στο τέλος έζησε!
Μην αρχίσετε να λέτε “μα πως μπορείς να μην διαβάζεις παραμύθια στο παιδί σου!”. Δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε τον τρόπο που ο καθένας μεγαλώνει και διαπαιδαγωγεί το παιδί του. Είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για την αξία του παραμυθιού και μόνο…
Δεν υπάρχουν μόνο παραμύθια που μιλάνε για πρίγκιπες, νεράιδες, ξωτικά και δράκους. Υπάρχουν παραμύθια που στηρίζονται στην έννοια της απώλειας, του θανάτου και της μοναξιάς όπως είναι η σταχτοπούτα, στην αντίθεση του καλού και του κακού –του όμορφου και του άσχημου- όπως η πεντάμορφη και το τέρας, στην έννοια, αλλά και στη δύναμη της αγάπης όπως στην ωραία κοιμωμένη ή τον μικρό πρίγκιπα.
Βλέπεις πόσα πράγματα υπάρχουν κρυμμένα σε ένα παραμύθι; Δεν είναι τυχαίο που όλοι μας μεγαλώσαμε ακούγοντας ή διαβάζοντας ιστορίες. Κάτι καλό πρέπει να έχουν τα παραμύθια και θα στο πω εγώ…
Το παραμύθι είναι ένα εργαλείο με απίστευτη δύναμη. Βοηθά στη συναισθηματική ωρίμανση του παιδιού, καλλιεργεί τη φαντασία, τη δημιουργικότητά και τη σκέψη του. Το παιδί έρχεται αντιμέτωπο με συναισθήματα και καταστάσεις που εμείς -εσύ σαν γονιός κι εγώ σαν εκπαιδευτικός-, αδυνατούμε να κατανοήσουμε και ν’ αντιληφθούμε, αντιμετωπίζει το φόβο του, αναγνωρίζει τις αξίες της ζωής (φιλία, οικογένεια, αγάπη, προσφορά), κοινωνικοποιείται, ενώ αναπτύσσεται και μαθησιακά (ενίσχυση λεξιλογίου, βελτίωση γραφής και ανάγνωσης).
Βλέπεις πόσα καλά έχει; Δεν επιλέγονται τυχαία τα παραμύθια. Κάθε παιδί διαλέγει το αγαπημένο του με βάση την ψυχική και συναισθηματική του κατάσταση. Κολλάει σε εκείνο μέχρι να πάρει ό,τι ακριβώς έχει να του προσφέρει και μετά πάει στο επόμενο. Και στο επόμενο… Και στο επόμενο…
Μέσα από το παραμύθι –και με την πάροδο του χρόνου- το παιδί θα μπορέσει να καταλάβει τις αντιθέσεις της ζωής αλλά και πως όλα στο τέλος τελειώνουν όμορφα. Γιατί η ζωή είναι ένα ταξίδι με πολλές δοκιμασίες που όμως στο τέλος νικάμε.
Όπως ακριβώς συμβαίνει και στα παραμύθια!
Γι’ αυτό, σκέψου το λίγο και άρπαξε εκείνο το πολύχρωμο βιβλίο που σε περιμένει στη βιβλιοθήκη. Θα κάνει καλό και σε εσένα…