Thebluez

Έφτασε έξω από την πόρτα της αυλής και κοίταξε το σπίτι… Εκεί είχε περάσει όμορφες οικογενειακές στιγμές. Θυμήθηκε όταν τα Χριστούγεννα συναντιόντουσαν όλα τα ξαδέρφια και η γιαγιά τους έφτιαχνε την υπέροχη κοτόσουπα της! Εκείνη την ημέρα, το σπίτι γέμιζε με χαρούμενες παιδικές φωνές και οι καρδιές τους με αγάπη! Πόσο όμορφα χρόνια! Όταν όμως “χάθηκε” ο πατέρας της πήρε μαζί του αυτές τις όμορφες στιγμές…

Τώρα στεκόταν μπροστά σε αυτή την πόρτα με νοσταλγία. Την άνοιξε παρότι τα χέρια της έτρεμαν από τη συγκίνηση. Με αργό βηματισμό έφτασε στην εξώπορτα του σπιτιού, η οποία ήταν σκουριασμένη… Με θλίψη διαπίστωσε ότι η εικόνα γύρω από αυτή δεν θύμιζε τίποτα από τις χαρούμενες μέρες του παρελθόντος… Η εγκατάλειψη ήταν το χαρακτηριστικό του χώρου. Με δάκρυα στα μάτια, αναρωτήθηκε πώς θα καταφέρει να μπει. Τη σκέψη της διέκοψε το τρίξιμο της πόρτας μετά το απαλό άγγιγμά της. Μα πώς γίνεται να είναι ανοιχτή η πόρτα; Η γιαγιά είχε πεθάνει εδώ και τρία χρόνια και στο σπίτι δεν ζούσε κάνεις. Φοβήθηκε λιγάκι, αλλά μετά σκέφτηκε ότι κάποιος, κάποια στιγμή, θα προσπάθησε να το παραβιάσει, βλέποντας ότι δεν κατοικείται τόσο καιρό.

Περπατώντας αργά μπήκε μέσα και κατευθύνθηκε στον χώρο της κουζίνας. Πόσα χρόνια είχε να επισκεφτεί αυτόν τον χώρο; Τα πράγματα είχαν παραμείνει στη θέση τους, αλλά τώρα ήταν αραχνιασμένα και γεμάτα σκόνη…. Οι αναμνήσεις της έφερναν πόνο… Μέσα σε αυτό το σπίτι είχε ζήσει όμορφες στιγμές με ανθρώπους που πια δεν ήταν κοντά της. Ξαφνικά, ενώ ήταν βυθισμένη στις όμορφες, χαρούμενες εικόνες που “ερχόντουσαν” από το παρελθόν, άκουσε έναν θόρυβο από το διπλανό δωμάτιο…. Το παλιό δωμάτιο της γιαγιάς.

Μα πώς είναι δυνατόν να ακούγεται θόρυβος αναρωτήθηκε και βιαστικά πήγε να δει τι γίνεται. Κοντοστάθηκε στην πόρτα του δωματίου με γουρλωμένα τα μάτια… Δεν πίστευε αυτό που έβλεπε! Ένα υπέροχο παλιό ξύλινο κρεβάτι, το οποίο ήταν καλυμμένο με τούλι και πάνω σε αυτό ο αγαπημένος της νονός κρατούσε ένα βιβλίο και την κοιτούσε θυμωμένος… Μα ο νονός της δεν είχε καμία σχέση με αυτό το σπίτι. Πώς βρέθηκε άραγε εκεί; Δίπλα της από δεξιά υπήρχε η παλιά ξύλινη ντουλάπα της γιαγιάς, ενώ από αριστερά υπήρχε η σκιά μιας πανέμορφης γυναίκας που θύμιζε νεράιδα που δεν πατούσε στο έδαφος… Έμοιαζε σαν να είναι καλυμμένη από ομίχλη…

Η θέα την είχε αφήσει άναυδη. Μας πώς γίνεται; Ο νονός της είχε πεθάνει πολλά χρόνια πιο πριν. Πώς ήταν δυνατόν να είναι τώρα εκεί μπροστά της; Τον κοιτούσε με λαχτάρα και τρυφερότητα. Τον λάτρευε! Εκείνος όμως ήταν θυμωμένος πολύ… Είχε τόσο καιρό να την δει και όμως την κοίταζε με θυμό. Της είπε με επιβλητική φωνή “Εγώ έκανα ταξίδια και εσύ παραμέλησες την υγεία σου!” Εκείνη έμεινε απορημένη να τον κοιτάει. Δεν ήξερε τι να πει, ώσπου ξαφνικά η κοπέλα δίπλα της άνοιξε την ξύλινη ντουλάπα. Ήταν γεμάτη πολύχρωμα φουστάνια. Χωρίς να της μιλήσει, της έκανε νόημα  να διαλέξει ένα και να το φορέσει… Και την ώρα που ετοιμαζόταν να διαλέξει ένα κίτρινο φουστάνι με λουλούδια… Ξαφνικά άκουσε έναν δυνατό ήχο…

Άνοιξε τα μάτια της τρομαγμένη και  αναρωτήθηκε που βρίσκεται. Συνειδητοποίησε ότι ο ήχος ήταν από το ξυπνητήρι και ότι αυτό που “έζησε” ήταν ένα έντονο όνειρο, το οποίο έμοιαζε πραγματικό… Είχε ζήσει κάθε λεπτό του! Τι ήθελε να της “πει” άραγε το όνειρο, αναρωτήθηκε. Σκέφτηκε πολύ προκειμένου να καταλάβει… Μηχανικά άνοιξε τη ντουλάπα του δωματίου της, ταυτίζοντάς την με την ντουλάπα της γιαγιάς, και άρχισε να ψάχνει. Εκεί μέσα υπήρχε κάτι που έπρεπε να βρει οπωσδήποτε, αλλά τι ήταν αυτό; Μετά από λίγη ώρα ψαξίματος, βρήκε το βιβλιάριο υγείας που είχε χάσει πριν μισό χρόνο, που το είχε ψάξει για λίγο και που μετά εγκατέλειψε την προσπάθεια να το βρει… Πότε δεν το έβαζε σε εκείνο το σημείο! Μέχρι εκείνη τη στιγμή πίστευε ότι κάπου το είχε ξεχάσει. Το είχε ψάξει γιατί κάτι δεν πήγαινε καλά με την υγεία της και έπρεπε να επισκεφτεί γιατρό ώστε να μάθει τι… Λίγο καιρό μετά από το όνειρο επιβεβαιώθηκε ότι είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας…