,

Ο κατηραμένος όφις

Θέλω να λύσω μια παρεξήγηση για να αποκαταστήσω το όνομά μου. Γιατί χάνεται στα βάθη των αιώνων η αιτία της δυσφήμισής μου. Ίσως φταίει η εμφάνισή μου, δεν ξέρω. Είναι αλήθεια ότι μερικά πλάσματα προκαλούν την αντιπάθεια, απλώς και μόνο με την παρουσία τους. Έτσι και με μένα. Δεν έχω τη γλυκύτατη χάρη του ελαφιού, ούτε την αθωότητα του προβάτου. Σύμφωνοι. Το τέρας του Λοχ-Νες, παρόλα αυτά, θα τύχαινε καλύτερης μεταχείρισης σε σχέση με μένα.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.  Πρώτ’ απ’ όλα πρέπει να σας συστηθώ.

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε ήδη, είμαι ο λεγόμενος επιστημονικά όφις, κοινώς φίδι. Ναι, ναι, καλά ακούσατε. Κι αυτή τη στιγμή εκπροσωπώ τον εαυτό μου και μόνο, χωρίς να είμαι όργανο κανενός διαβολικού σατανά.

Αχ, Θεέ μου! Πόσα τραβάω εξαιτίας μια ανόητης που ήθελε να δικαιολογήσει την αδυναμία του χαρακτήρα της κι ενός ηλίθιου που τον βόλεψε αυτή η δικαιολογία προκειμένου να αποδείξει ότι, αν και «άντρας» ήταν μαμόθρεφτο (κι ας ήταν ο μόνος που δεν είχε μαμά!). Αναφέρομαι φυσικά στους προγόνους σας και στο προπατορικό αμάρτημα που σημάδεψε εσάς τους ανθρώπους σύμφωνα με τις θεολογικές σας ιδεολογίες. Στον Αδάμ και την Εύα.

Δεν ξέρω τι γινότανε με τους δικούς σας και το Θεό. Ξέρω μόνο πως από κει που ζούσα ήσυχα χωρίς να πειράζω κανέναν, ξαφνικά όλοι άρχισαν να με βρίζουν και να με συκοφαντούν κι ο Θεός με καταράστηκε να σέρνομαι εις τον αιώνα τον άπαντα. Συγγνώμη δηλαδή… Είχε η Εύα το μυαλό της στο κεχρί και την πλήρωσα εγώ! Και ο Αδάμ, άλλος μαμούχαλος, αντί αντρίκεια και σταράτα να παραδεχτεί πως έγινε ό,τι έγινε, γιατί λειτούργησε μέσα του η φύση και δεν ήταν εγκρατής, μάσησε τα λόγια του μεταθέτοντας τις ευθύνες του στη γυναίκα του και σε μένα.

Αλλά όπως το ανθρώπινο γένος δεν συγχωρεί εμένα για το κακό που υποτίθεται ότι προκάλεσα, έτσι κι εγώ δεν συγχωρώ τους πρωτόπλαστους για τη συκοφαντία και το διωγμό που έκτοτε υφίσταμαι. Και πάλι είμαι πιο δίκαιο! Ακούω τις αντιρρήσεις σας… Ήσουν όργανο του Σατανά, κλπ. κλπ. Ε, λοιπόν θα σας το πω έξω απ’ τα δόντια. Νομίζετε πως άλλη όρεξη δεν είχα απ’ το ν’ ασχολούμαι μαζί σας; Δεν είχα δικιά μου ζωή; Δεν είχα θηλυκά του είδους μου να ορεχτώ; Την Εύα λιμπίστηκα για να πονηρέψω; Κι αν ο Σατανάς δανείστηκε τη μορφή μου για να κάνει τα κόλπα του, τι φταίω εγώ; Σάμπως με ρώτησε αν ήθελα; Κανονικά ήταν πλαστοπροσωπία που τιμωρείται από τους νόμους σας. Αλλά στην περίπτωσή μου, ούτε καν αναφέρεται η απάτη. Κι αν πάλι ο Σατανάς με χρησιμοποίησε ως όργανό του, εσείς που φτιαχτήκατε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού, εσείς οι πολιτισμένοι και οι ανώτεροι απ’ όλα τα πλάσματα του πλανήτη, με τα ελάχιστα ταπεινά κίνητρα, γίνεστε έρμαιά του. Και θέλετε εγώ, που ως ζώο δεν έχω συνείδηση, βούληση και προσωπικότητα, να αντισταθώ στην επιρροή του προκειμένου να σώσω εσάς; Μα τι εγωπάθεια σας δέρνει!

Κι αν εξαιρέσουμε τις δοξασίες για την οντότητά μου, που ξεκινάνε από θεολογικές αντιλήψεις, ποια είναι πάλι η γνώμη σας για μένα; Επιστημονικά είμαι ψυχρόαιμο. Αυτομάτως με κάνετε αναίσθητο, κακό, ψυχρό και ανάποδο. Δεν εκτιμάω τίποτε, δεν δέχομαι φιλίες. Είμαι ύπουλο, μ’ ενδιαφέρει μόνο να κάνω κακό. Το δηλητήριό μου δεν είναι μέσο άμυνας, ούτε καν μέσο επιβίωσης, απλά τσιμπάω από κακία. Κάθομαι και περιμένω χαιρέκακα μέσα στα χόρτα, πίσω από ξύλα και κάτω από πέτρες να περάσουν οι βρωμοποδάρες σας για να βγάλω το άχτι μου. Και τα είδη μου, εκείνα που σκοτώνουν τα θύματά τους με σύσφιξη, δεν το κάνουν για να τραφούν, όχι, σε καμία περίπτωση! Απλώς έψαξαν και βρήκαν μια φονική παραλλαγή για να εκφράσουν τα μοβόρικα ένστικτά τους.

Δεν ξέρω τελικά ποιον δουλεύετε. Εμένα ή τον εαυτό σας; Φίδι στον κόρφο σου, φίδι κολοβό, βέβαια… τίποτ’ άλλο δεν είμαι για σας, παρά η προσωποποίηση της δολιότητας! Βγάλατε μια παροιμία και την κοπανάτε όλη την ώρα. Με χρησιμοποίησαν και με χρησιμοποιούν οι διάφοροι εγκληματίες ανά τον κόσμο και τους αιώνες. Φυσικά! Λόγω σχήματος, όγκου και φυσικής κατάστασης, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί εύκολα ένας κροκόδειλος ή ένα λιοντάρι γι’ αυτή τη δουλειά. Πιο κατάλληλο είναι το φίδι. Και φταίω εγώ γι’ αυτό; Μα έτσι μ’ έφτιαξε ο Θεός!

Αφήστε δε και το άλλο! Όποιος ασχολείται μαζί μου και δεν με φοβάται, αυτομάτως θεωρείται περίεργος, ενώ τα παλιά χρόνια ακόμα χειρότερα, τον έκαιγαν στην πυρά σαν μάγο. Μα γιατί τόσο κυνηγητό ρε παιδιά; Δεν καταλαβαίνω! Δηλαδή στους σιτοπαραγωγούς τους κακοφαίνεται που λιανίζω τα ποντίκια και γλιτώνω τη σοδειά τους;

Στο κάτω-κάτω της γραφής είμαι που είμαι ντροπαλό, δεν καλακούω κιόλας, ε, άμα σας βλέπω να στέκεστε από πάνω μου ουρλιάζοντας, τι περιμένετε να κάνω; Νομίζετε ότι καταλαβαίνω πως χτυπιέστε από φόβο; Εγώ εκείνη την ώρα τα έχω διπλοκάνει πάνω μου. Αν έπρεπε κι εσείς να σέρνεστε στη γη και να φοβάστε την κάθε ποδάρα που έρχεται να σας λιώσει το κεφάλι, θα σας έλεγα!

Μόνη μου παρηγοριά είναι ότι ορισμένοι από σας, εκτός από τους ειδικούς επιστήμονες που με ξέρουν, έχουν πιάσει φιλία μαζί μου. Με σέβονται, μου συμπεριφέρονται όπως αρμόζει στη φύση μου και σ’ αυτούς ανταποδίδω το σεβασμό και τη φιλία τους. Δεν απαιτώ να με υμνείτε και να με κανακεύετε, σίγουρα προτιμάτε να χαϊδέψετε τη ζεστή γουνίτσα ενός σκυλιού ή γατιού από τις κρύες φολίδες μου, αλλά τουλάχιστον φανείτε δίκαιοι. Αξιολογήστε τη Φύση όχι μόνο ως προς την ανθρώπινη υπόστασή σας, αλλά κι ως ένα αρμονικό και ενιαίο σύνολο που ζει, υπάρχει, εξελίσσεται, πεθαίνει και αναβιώνει δυνατότερο. Είμαστε κι οι δύο μέρος αυτού του οικοσυστήματος και ακολουθούμε, θέλουμε-δεν θέλουμε, τους ίδιους κανόνες. Είναι καιρός να αποδώσετε τα του Καίσαρος τω Καίσαρα και τα του Θεού τω Θεώ.

Έτσι κι αλλιώς εγώ πάντοτε σερνόμουν στην κοιλιά μου. Ποτέ δεν είχα πόδια και δεν ήμουν όμοιό σας, ακόμη και στον Παράδεισο. Δεν με πειράζει αυτό. Έτσι είναι η φύση μου. Δεν είναι όμως κρίμα, εσείς να σέρνεστε με την κοιλιά και να κρύβεστε πίσω απ’ το δάχτυλό σας προκειμένου να αποφύγετε τις ευθύνες σας και να ξεκαθαρίσετε τα υπαρξιακά σας προβλήματα;

The Two Godmothers

Απάντηση


Αρέσει σε %d bloggers: