Με φόντο την ορχήστρα και τη φωνή ρεκλάμα,
επάνω σε μια πίστα τις ώρες σου περνάς…
Πολλές φορές γράφω για τη δουλειά μου… Γιατί, θυμώνω με όσα ακούω. Και πρέπει να εξηγώ, κάθε φορά, πράγματα αυτονόητα. Μια ζωή παρεξηγημένοι, οι άνθρωποι αυτού του χώρου, και δεν καταλαβαίνω το γιατί.
Θυμάμαι, μια φορά, λογομαχούσα με μια γυναίκα στα social media γιατί μου είχε πει επί λέξη:
Kαι σιγά, τι κάνετε εσείς οι τραγουδίστριες; Ξέρω εγώ. Όλη μέρα λούσα. Φτιάχνεστε, βάφεστε, στολίζεστε, πιάνετε το μικρόφωνο και αυτό ήταν. Σιγά το πράγμα.
Γελάω και γελάω υστερικά και νευρικά. Αν δεν ξέρεις, κλείσε το στοματάκι σου και μην πας να το παίξεις έξυπνος.
Μάθε λίγο τι σημαίνει να δουλεύεις στον καλλιτεχνικό χώρο κι αν μπορείς, κάνε το κι εσύ στο φινάλε!
Καλλιτέχνης θα πει να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα, χωρίς να υπολογίζεις αν θα έχεις να φας. Να κυνηγάς το άπιαστο, να τρέχεις να προλάβεις, να είσαι μέσα στην επικαιρότητα. Να επιλέγεις συνειδητά να ζεις από το όνειρό σου, όσο εφήμερη και αν είναι η εργασία αυτή.
Καλλιτέχνης θα πει, μοναξιάς φυλακή…
Καλλιτέχνης θα πει να είσαι με 40 πυρετό και φαρυγγίτιδα και να κουμπώνεις φάρμακα με τη σέσουλα για να μπορέσεις να βγάλεις τη βραδιά. Να έχεις γαστρεντερίτιδα και να κάνεις παύση ανά δύο τραγούδια για να τρέξεις στο μπάνιο να κάνεις εμετό κι ύστερα να επιστρέψεις και να διασκεδάσεις τον κόσμο. Γιατί, σε αυτή τη δουλειά, δε σε παίρνει ν’ αρρωστήσεις. Σήμερα είσαι, αύριο δεν είσαι. Αν δεν μπορείς εσύ, μπορούν ένα εκατομμύριο άλλοι που περιμένουν να σου πάρουν τη θέση.
Καλλιτέχνης θα πει να δουλεύεις όλες τις αργίες, να μην κάνεις ποτέ γιορτές με τα αγαπημένα σου πρόσωπα.
Καλλιτέχνης θα πει να θρηνείς για το χαμό δικού σου προσώπου βουβά και σιωπηρά την ίδια στιγμή που τραγουδάς τον «Ικαριώτικο» σε δεκάδες ανθρώπους που διασκεδάζουν με τη φωνή σου και δεν τους απασχολεί τι σου συμβαίνει γιατί η δουλειά σου είναι να τους κάνεις να περάσουν καλά. Καλλιτέχνης θα πει, να γίνεσαι παλιάτσος.
Καλλιτέχνης θα πει πρόβες. Αμέτρητες πρόβες, ώρες ξενυχτιού, κούρασης και εξάντλησης. Πίσω από αυτό που εσύ βλέπεις, βρίσκονται πολλές απλήρωτες εργατοώρες. Να κάνεις 11 ώρες πρόβα γιατί θυμήθηκαν τελευταία στιγμή να σε καλέσουν σε έκτακτο live και το πρωί να είσαι κομμάτια και να μην μπορείς ν’ αρθρώσεις λέξη κι όμως, να πρέπει να υποστηρίξεις φωνητικά όλη τη βραδιά μόνος σου.
Καλλιτέχνης θα πει να μιλάς με σιωπή και ν’ ακούνε οι άλλοι…
Καλλιτέχνης θα πει να χαλάς όλα σου τα χρήματα για την εμφάνισή σου. Τα ρούχα, τα παπούτσια, τα κοσμήματα, τα μαλλιά, το μακιγιάζ σου. Όχι από βίτσιο αλλά γιατί, δυστυχώς, μετράει η εμφάνιση σε αυτή τη ρημάδα τη δουλειά κι αν μια φορά βρεθείς με το ίδιο φόρεμα θα σε κοιτάξουν με μισό μάτι. Κι ύστερα απ’ όλα αυτά να σου λένε «αν δε χάσεις 20 κιλά, εγώ για δουλειά δε σε παίρνω όσο καλή φωνή και να έχεις».
Καλλιτέχνης θα πει να τρως τη μία απόρριψη πίσω από την άλλη και να μην το βάζεις κάτω όσο κι αν πληγώνεσαι γιατί μέσα από αυτό ζεις. Γιατί πρέπει να ταΐσεις το παιδί σου. Γιατί πρέπει να πληρώσεις το νοίκι σου. Γιατί πρέπει να έχεις νερό να κάνεις μπάνιο. Και να τρέχεις από audition σε audition όσο κουρασμένος και να σαι. Να βρίσκεις δύναμη από το πουθενά.
Καλλιτέχνης θα πει να βρίσκεσαι μόνιμα στον αέρα. Καμία ασφάλεια, καμία σταθερότητα. Σήμερα δουλεύεις, αύριο σε έχουν ξεχάσει και δεν υπάρχεις πουθενά. Να μην μπορείς να κάνεις σχέδια, να μην μπορείς να ρυθμίσεις τις υποχρεώσεις σου γιατί δεν έχεις σταθερό έσοδο. Τον ένα μήνα μπορεί να βγάλεις καλά χρήματα και τον άλλον να μην έχεις ούτε για ψωμί.
Καλλιτέχνης θα πει να ανέχεσαι τον κάθε μεθυσμένο μες στη νύχτα που προσπαθεί να σου πουλήσει μούρη, τον κάθε πέφτουλα που νομίζει πως επειδή ανήκεις στον καλλιτεχνικό χώρο, είσαι εύκολη λεία. Να έχεις να αντιμετωπίσεις τον κάθε άθλιο εργοδότη/συνάδελφο/manager που θέλει να περάσεις από το κρεβάτι του για να σου δώσει δουλειά.
Κι αν σε χειροκροτήσουν αυτοί που σε κοιτάνε,
να μη σε κολακεύει από συνήθεια θα ‘ναι…
Καλλιτέχνης θα πει όλα όσα δε βλέπεις. Να κάνεις περιφερειακές δουλειές για να μπορέσεις να τα βγάλεις πέρα, κάποιες φορές. Να σχολάς πρωί από τη μια δουλειά και να πηγαίνεις κατευθείαν στην άλλη αλλάζοντας μέσα στο αυτοκίνητο (που δεν είναι καν δικό σου. Εσύ κυκλοφορείς με τα λεωφορεία!)
Καλλιτέχνης θα πει να σου κάνουν σαμποτάζ μέσα στον χώρο εργασίας σου. Να σου κλείνουν τα μικρόφωνα, να σου παίζουν λάθος μουσική κι εσύ να γίνεσαι ρεζίλι γιατί εσύ είσαι η βιτρίνα.
Καλλιτέχνης θα πει, να τρέχεις ξυπόλυτος σε έναν δρόμο στρωμένο αγκάθια. Μα, όσο και αν ματώνουν τα πόδια σου, να μη σταματάς. Γιατί ζούμε για ένα γαμημένο όνειρο και αυτό δε θα μας το στερήσει κανείς και ποτέ.
Κατάλαβες;;
Καλλιτέχνης θα πει όλα όσα δεν είσαι…