Πάμε να μιλήσουμε για ένα θέμα που όλους μας πονάει… Ένα θέμα που θέλουμε να αποφύγουμε αλλά είναι αναπόφευκτο.
Δύο λέξεις. Πρωινό ξύπνημα!
Για όνομα του Θεού δηλαδή… Γιατί να υπομένουμε τέτοιο βασανιστήριο; Γιατί;
Αν είσαι πρωινός τύπος, κάπως θα την παλέψεις. Αν όμως όχι… Φέξε μου και γλίστρησε! Πακέτο με Π κεφαλαίο.
Ας δώσουμε ένα παράδειγμα…
Πες ότι πρέπει να ξυπνάς κάθε μέρα στις 06.30. Κάθε μέρα… Δώδεκα μήνες τον χρόνο για να πας στη δουλειά σου. Χτυπάει το αναθεματισμένο ξυπνητήρι αλλά εσύ αρνείσαι… Αναβολή και αλλάζεις πλευρό, αναβολή και ξανά πλευρό και με τόσες αναβολές πάει 06.45… 07.00… Και σηκώνεσαι…
Αν ξυπνήσεις στις 06.30 θα προλάβεις ήσυχα και ωραία να κάνεις το μπάνιο σου, να πιεις τον καφέ σου, να φας μια μπουκιά πρωινό, να τσεκάρεις emails κλπ και μετά, ωραία και καλά, να μπεις στο αυτοκινητάκι σου και θα πας στη δουλειά σου χαρούμενος. Σαν να παίζεις σε ταινία! Αν πάλι τα έχεις κάνει αυτά από την προηγούμενη, σηκώνεσαι, ντύνεσαι, παίρνεις έναν καφέ στο χέρι, μπαίνεις στο αμάξι σου και ήσυχα πας στη δουλειά σου…
Δεν ξέρω αν υπάρχει άνθρωπος που τα κάνει όλα αυτά, αλλά να τον έχει ο Θεός καλά!
Το δικό μου πρωινό δεν είναι έτσι… Καθόλου έτσι!
Ξυπνάω στις 06.15 με σκοπό 06.40 να έχω φύγει από το σπίτι. Οπότε μέσα σε 25 λεπτά πρέπει να πλυθώ, ντυθώ, βαφτώ, φτιάξω καφέ. Πρέπει να βάλω τα ταπεράκια μου σε μια τσάντα, διπλοτσεκάρω πράγματα, να δω emails και μετά να φύγω. Όχι όμως το αμάξι. Αμάξι γιοκ…Πρέπει να πάρω το λεωφορείο. Το λεωφορείο των 07.00 ακριβώς!
Και αυτά συμβαίνουν όταν ξυπνάω όντως στις 06.15. Αν ξυπνήσω στις 06.30… Χαχαχαχαχαχαχαχα! Έχω δέκα λεπτά. Τι σημαίνει αυτό; Πλένομαι, ντύνομαι, πετάω τα τάπερ σε μια τσάντα, πετάω μέσα στη μεγάλη ό,τι βρω μπροστά μου και τρέχοντας φεύγω από το σπίτι. Μες στη νύστα και τη βιασύνη προσέχω μην τυχόν και αρπάξω αντί για το άσπρο κασκόλ, το άσπρο κουτάβι και βρεθώ με το τετράποδο παραμάσχαλα μες στο κρύο! Έχουν συμβεί αυτά, δεν τα βγάζω από το μυαλό μου!
Αν φτάσω νωρίτερα στη στάση θα πάρω έναν καφέ και θα φάω στο πόδι ό,τι έχω πάρει μαζί μου για πρωινό. Αν το ξεχάσω στο ψυγείο, παίρνω κάτι πρόχειρο και τρώω στα γρήγορα και στα όρθια βλέποντας τα λεπτά στον πίνακα του ΟΑΣΑ.
Αν φτάσω στην ώρα μου θα μπω στο λεωφορείο, θα κάτσω ήσυχη στο κάθισμά μου και θα τσεκάρω τα emails, τα projects που τρέχουν την εκάστοτε εβδομάδα, θα στείλω τις καλημέρες μου και μόλις τελειώσω με αυτά θα αποσυνδεθώ και θα γείρω για δέκα λεπτά στο παράθυρο. Μόλις φτάσω στη δουλειά θα πάρω έναν καφέ και θα κάτσω σε ένα παγκάκι να φάω το πρωινό μου με την ησυχία μου.
Αν πάλι καθυστερήσω και χάσω το λεωφορείο, εκεί αλλάζει λίγο το σενάριο. Ρίχνω ένα καντήλι, κλοτσάω τον αέρα και μετά πάω να πάρω έναν καφέ. Το φαΐ και ο πίνακας του ΟΑΣΑ παίζουν σε κάθε σενάριο απλά στο τρίτο έχω και νεύρα μαζί. Κι αν τύχει αυτό Δευτέρα… Κλάφ’ τα Χαράλαμπε!
Σκέψου όμως εκείνους που πρέπει να αλλάξουν μέσα… Ηλεκτρικό, μετρό, λεωφορείο. Κάποτε το έκανα! Τώρα έχω ένα λεωφορείο μόνο και πάντα κάθομαι διότι μπαίνω στην αφετηρία. Σκέψου τον έναν πάνω στον άλλο το πρωί και εσύ φορτωμένος με καφέδες, τσάντες. Σκέψου τη βροχή ή το κρύο. Σκέψου να έχεις ξενυχτήσει κιόλας λίγο το προηγούμενο βράδυ.
Φεύγεις μες στη νύχτα… Κοιμάσαι νύχτα και ξυπνάς νύχτα. Πώς σκατά να ξυπνήσεις αν δεν έχει βγει ο ήλιος; Αυτό είναι το μαρτύριο…
Να θες να ξεκινήσεις ήσυχα τη μέρα του και να μην μπορείς! Να πρέπει να βάλεις τα δυνατά σου και να μην έχεις κουράγιο να πετάξεις από πάνω σου το πάπλωμα…
Τι να κάνεις όμως; Έτσι είναι το πρόγραμμα! Πρέπει να σηκωθείς και θα σηκωθείς. Όλα μια ιδέα είναι… Τι κι αν έξω έχει ήλιο, τι κι αν έχει σκοτάδι. Τι κι αν πρέπει να τρέξεις, τι κι αν έχεις την άνεσή σου…
Είναι απλά το πρωινό ξύπνημα. Με μια μεγάλη κούπα καφέ και ένα αληθινό χαμόγελο έχεις κουράγιο να αντέξεις τα πάντα. Άσε που η μέρα σου είναι τεράστια όταν ξυπνάς τόσο πρωί… Ίσως να μην είναι τόσο κακό το πρωινό ξύπνημα τελικά…. Και αν συμβεί κάτι στην αρχή της μέρας, σκέψου ότι θα έχεις να το διηγηθείς σε εκείνον που κοιμάται δίπλα σου το βράδυ. Και θα χαμογελάσεις περιμένοντας το επόμενο ξυπνητήρι…