«Και έφυγε!» αναφώνησε η Ελένη. Τέσσερα ζευγάρια μάτια παρέμειναν καρφωμένα στην οθόνη κοιτώντας το μικρό κουτί κάτω αριστερά, που έγραφε. “το μήνυμα στάλθηκε- Αναίρεση”. H Macy της άρπαξε το ποντίκι από το χέρι και αποφασιστικά έκλεισε την καρτέλα του mail.
«Ωραία και τώρα περιμένουμε…» είπε μοιρολατρικά και προχώρησε προς την πόρτα του μικρού δωματίου της εστίας.
«Πάμε στου Mike`s;» οι τρεις κοπέλες έγνεψαν θετικά και μουδιασμένες ξεκρέμασαν τα βαριά πανωφόρια τους και βγήκαν.
Μια καινούρια μπάντα τα έδινε όλα πάνω στη μικρή σκηνή της Ιρλανδέζικης παμπ, μα οι τρεις κοπέλες στέκονταν σε μια γωνιά αργοπίνοντας τις μπίρες τους αμίλητες και παρακολουθώντας την Macy να χορεύει, σαν να μην υπάρχει αύριο.
“Ίσως και να μην υπάρχει αύριο.” σκέφτηκε η Ελένη κοιτώντας την. Αυτό το mail θα μπορούσε να σημάνει το τέλος της καριέρας τους, πριν καν καλά – καλά αρχίσει.
Η Macy έσπασε τη σιωπή. «Λοιπόν τι θα γίνει; Έτσι θα το περάσουμε το βράδυ μας;»
Η Erin προσπάθησε να χαμογελάσει.
«Τα είπαμε χίλιες φορές. Το σκεφτήκαμε, από εδώ, το σκεφτήκαμε από εκεί και είπαμε θα το κάνουμε. Ε ωραία το κάναμε! Τι μούτρα είναι αυτά;» είπε εκνευρισμένη και τις κοίταξε προκλητικά.
«Μέχρι σήμερα ήταν απλά μια ιδέα. Μα τώρα είναι πολύ πιθανόν να υλοποιηθεί…» είπε η Έριν και τα μάτια της έτσουξαν καθώς στραβοκατάπιε.
«Ακριβώς! Και αν τα καταφέρουμε θα είναι τέλεια! Θα έχουμε αλλάξει τον κόσμο! Θα σώσουμε τόσες ζωές!»
«Ή θα καταστρέψουμε τις δικές μας, αν καταλάβουν ότι η έρευνα είναι ψεύτικη.» μουρμούρισε η Ελένη.
«Τα είπαμε αυτά Χελεν! Τόσοι και τόσοι φοιτητές δίνουν τις εργασίες τους για δημοσιοποίηση και ξέρεις πολύ καλά ότι, σχεδόν κανείς τους, δεν καταφέρνει να συμπληρώσει όλα τα ερωτηματολόγια και τα συμπληρώνουν μόνοι τους. Ακόμα και αν αποκαλυφθεί, που δεν θα αποκαλυφθεί, θα πούμε ότι κάναμε ένα κοινωνικό πείραμα για το διδακτορικό μας. Συν ότι ο Νόαμ Τσόμσκι θα είναι περήφανος για μας, που θα αποδείξουμε ότι έχει δίκιο για την χειραγώγηση των μαζών».
«Δεν έπρεπε να βάλουμε τα αληθινά ονόματα των καθηγητών και τα δικά μας» γκρίνιαξε ακόμα μια φορά η Lou Chin.
«Εγώ είμαι περήφανη γι’ αυτό που έκανα και δεν θα αφήσω άλλον να πάρει τα εύσημα, αν η ιδέα μας δουλέψει και γυναίκες και παιδιά πάψουν να δολοφονούνται και να βιάζονται από ανεγκέφαλους ναρκισσιστές! Όπως η Νταϊάνα!». Τα μάτια των κοριτσιών βούρκωσαν στη μνήμη της φίλης τους. Η Νταϊάνα, πάντα πρόσχαρη και ευγενική έκανε το λάθος να αφήσει τον φίλο της, έπειτα από έναν ακόμα ξυλοδαρμό. Κι εκείνος φρόντισε να αφήσει εκείνη για πάντα αυτόν τον κόσμο, πριν προλάβει να γευτεί τις μικρές και μεγάλες χαρές αυτής της ζωής.
«Μακάρι να δουλέψει!» μουρμούρισε η Erin καταπίνοντας τα δάκρυά της. Όλες σήκωσαν τα ποτήρια τους και ήπιαν σε αυτό. Έξι εβδομάδες μετά η Erin μπήκε τρέχοντας στην εστία και ανέβηκε δυο δυο τα σκαλιά.
«Δημοσιεύθηκε!» τις ενημέρωσε με κομμένη την ανάσα ανεμίζοντας ένα περιοδικό, που κρατούσε στα χέρια της. Όλες όρμησαν και προσπάθησαν να πάρουν το επιστημονικό περιοδικό για να το διαβάσουν. Με τα πολλά η Macy τους επιβλήθηκε και άνοιξε το περιοδικό ψάχνοντας τη δημοσίευση.
«Nα το!» αναφώνησε.«Microphallus and erectile dysfunctions as a cause for domestic violence!». Όλες έγειραν από πάνω της.
«Και τώρα…» ψέλλισε η Erin με τόνο ερωτηματικό.
«Και τώρα αρχίζει το καλό, η διάδοση!» είπε η Lou Chin μειδιώντας και πήγε και κάθισε μπροστά στον υπολογιστή της. Η Macy πήρε το κινητό της. Έψαξε για λίγο τις επαφές της και το έβαλε στο αυτί.
«Margot, δημοσιεύτηκε! Πότε λες να το ανεβάσεις; Τέλεια!» είπε ενθουσιασμένη και τους έκλεισε το μάτι. Η Ελένη πήγε στο δωμάτιο της και κάθισε μπροστά από τον υπολογιστή της. Ήρθε η ώρα, σκέφτηκε και έσπασε τα δάχτυλά της. Έπειτα άρχισε να πληκτρολογεί πυρετωδώς, ενώ προσπαθούσε να συγκρατήσει τα ξεστρατίσματα του μυαλού της. Μα ‘κείνο λοξοδρομούσε συνεχώς. Στη γιαγιά της που ούρλιαζε στον πατέρα της “Να σου πέσει το χέρι απ` τη ρίζα παλιοτόμαρο!” σαν αντίκριζε το μωλωπισμένο πρόσωπο της κόρης της. Μα δεν έπεσε. Αμέσως αναγνώρισε τα σημάδια στο πρόσωπο της Νταϊάνα, μα δεν μίλησε. Προσποιήθηκε ότι δεν τα είδε. Όλες προσποιήθηκαν και αυτό δεν κατάφεραν ποτέ να συγχωρήσουν στον εαυτό τους. Και ‘κει, πάνω από το φέρετρο της νεαρής Νταϊάνα, ορκίστηκαν ότι κάτι πρέπει να κάνουν. Ούρλιαξαν, πήγαν σε πορείες και σε διαμαρτυρίες μα τίποτα δεν άλλαξε. Κάθε μέρα εκατοντάδες γυναίκες κακοποιούνται και ενίοτε δολοφονούνται. Ακόμα και η ποινή του Αλεξ, ήταν η μικρότερη που μπορούσε να δοθεί. Μια μέρα κάθονταν στην αγαπημένη τους καφετέρια και συζητούσαν για εναλλακτικούς τρόπους διαμαρτυρίας, όταν η Ελένη κούνησε απογοητευμένη το κεφάλι της.
«Ό,τι και να κάνουμε, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Τίποτα, εκτός…»
«Εκτός;»
«Εκτός και αν μπει στην φιλοσοφία μας, στα πιστεύω μας».
«Ε για αυτό δεν προσπαθούμε;»
«Το προσπαθούμε με λάθος τρόπο. Το ζητάμε, το απαιτούμε. Τα πράγματα δεν αλλάζουν πια με φωνές. Αλλάζουν με τη χειραγώγηση, με δούρειους ίππους, με…» κόμπιασε, «Με τις φήμες, τις διαδόσεις…». Οι άλλες την κοίταξαν μπερδεμένες.
«Τι εννοείς;» τη ρώτησε η Lou Chin.
«Κοιτάξτε, έχουμε ένα πρόβλημα και θέλουμε μια λύση. Άρα χρειαζόμαστε όπλα. Ένα όπλο καλώς κακώς μας την έχει ήδη δώσει η κοινωνία μας».
«Μας το έχει δώσει;»
«Ναι, χάρη στην απαιδευσία που υπάρχει».
«Μα αυτή η απαιδευσία είναι που δημιουργεί το πρόβλημα!»
«Ναι, όντως, αν όμως την χρησιμοποιήσουμε προς όφελος μας;»
«Εμείς προσπαθούμε να τους ενημερώσουμε, να τους…»
«Προσπαθούμε να τους δείξουμε τα λάθη τους. Σε κανέναν δεν αρέσει να βλέπει τα λάθη του. Αντιθέτως πες ότι θέλαμε να πουλήσουμε μια μετοχή, αν θέλουμε να ανέβει η τιμή αρχίζουμε τις διαδόσεις, φήμες, για το πόσο καλή εταιρία είναι και το αντίθετο, όταν θέλουμε να αγοράσουμε φθηνά».
«Είναι παράνομο!» την έκοψε η Εριν
«Ναι, μα είναι λειτουργικό. Επικαλούμαστε το συναίσθημα, μα πλάγια. Σκεφτείτε, έχουμε μια ιδέα και θέλουμε να την διαδώσουμε. Καταρχάς, πρέπει να την κάνουμε αρεστή. Για να γίνει αρεστή, και κατόπιν αποδεκτή, πρέπει να πουλάει και αυτή τη στιγμή αυτό που πουλάει τρελά είναι το πικάντικο, το σεξ». Οι άλλες έγειραν μπροστά και την κοίταξαν προσηλωμένες.
«Θέλουμε κάτι πικάντικο, που να λειτουργήσει ως αποτρεπτικό για την οικογενειακή βια και το οποίο θα το δείξουν τα κανάλια, θα το γράψουν τα περιοδικά, θα ακουστεί στο ραδιόφωνο και το βασικότερο θα διαδοθεί με memes στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
«Και τι νομίζεις ότι θα μπορούσε να ‘ναι αυτό;»
«Η γιαγιά μου έλεγε, ότι τα προβλήματα του πέους και η ανικανότητα κάνουν τον άντρα νευρικό. Νιώθει λίγος και ΄κει αρχίζει την βία»..
«Αυτό το πιο πιθανό είναι αλήθεια. Γιατί λοιπόν δεν δείχνουμε την αλήθεια, αντί να καταφύγουμε στα ψέματα;» απόρησε η Lou Chin
«Θεωρείς ότι υπάρχει γυναικοφονιάς, βιαστής ή μικροτσούτσουνος, που θα δεχτεί να σου απαντήσει ειλικρινά σ`ενα τέτοιο ερωτηματολόγιο;» τη ρώτησε η Ελένη.
Η Lou Chin έγνεψε αρνητικά.
«Ακούστε! Είναι καλή ιδέα! Μπορούμε να το διαδώσουμε, όπως είπε η Χέλεν, μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και φαίνεται αρκετά αληθοφανές, χάρη στα στοιχεία που έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί για διάσημους φονιάδες και βιαστές. Πολλοί είχαν τέτοια προβλήματα. Αλλά φαντάζεστε τι θα γινόταν αν όλο αυτό μπορούσαμε να το στηρίξουμε σε μια “επιστημονική έρευνα”; Πόσο θα διαδίδονταν, από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας;» είπε ενθουσιασμένη η Macy με μάτια να λάμπουν.
«Μια κατασκευασμένη έρευνα εννοείς;» ρώτησε έντρομη η Erin
«Ακριβώς. Όμως σκέψου, τι μπορεί ν’ αλλάξει! Αν όλοι κάνουν πλάκα και κοροϊδεύουν τους φονιάδες, για το πιο ιερό πράγμα, που έχει ένας άντρας, αντί να λένε είναι καλό παιδί. Αντί να ρίχνουν το βάρος στη γυναίκα, ότι αυτή έφταιγε, όπως κάνουν συνήθως; Θα τολμούσε να σηκώσει το χέρι του και να αποκαλυφθεί το “πρόβλημά του;”. Νομίζω ότι είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κοινωνικό πείραμα. Θα διαδοθεί σε μια πατριαρχική κοινωνία και πόσο; Θα αλλάξει κάτι; Εσείς τι λέτε;».
Αναστασία Χ.