Thebluez

Τελικά αγαπημένοι, εκτός του ότι δεν επιλέγεις το σόι, δεν επιλέγεις ούτε τους γείτονες.

Δε ξέρω ποιος μου φύτρωσε αυτή την ελπίδα, θα ‘χα πιει κατιτίς παραπάνω. Είμεθα εδώ και κανα χρόνο κι έχουμε μαζέψει στη γειτονιά πάσης φύσεως βλαμμένους, άλλους καλόβολους, άλλους όχι. Το τελευταίο φιντάνι είναι ένας 30κατι μουσικός του οποίου το υπνοδωμάτιο βλέπει στον ακάλυπτο, κοινώς βλέπει ΚΑΙ την κρεβατοκάμαρα της γραφούσης από ‘δω. Σόου φάρε σόου γκούντε, θα μου πείτε ναι αλλά…
Το τυπάκι κάνει κάνει πρόβες ΠΡΩΙ.

Πρωί σημαίνει με το που τελειώνει κ το τελευταίο δευτερόλεπτο απ’ το ωράριο της κοινής ησυχίας. Σημαίνει 7.30 που είσαι μέσα στη θαλπωρή του κρεβατακακίου σου, που το ξυπνητήρι δεν έχει βαρέσει 8 να σηκωθείς να πας στη ρημάδα τη δουλειά σου. Σημαίνει ότι βλέπεις ένα όνειρο. Τον Τομ τον Κρουζ ξερωγω – πριν μπλέξει με τη Σαϊεντολογία και ευτυχώς δε μας την έπεσε να μπλέξουμε – και σου το κόβει. Εκεί που είσαι με το ένα μάτι και το ένα αυτί κλειστό – τ’ άλλα δύο δουλεύουν συνέχεια από τότε που αποφάσισες να γίνεις μάνα – που τρίβεις τα μούτρα σου στο μαξιλάρι που μυρίζει Σουπλίνε κ Αριέλε – να ναι καλά η μάνα μου εγώ με σαπούνι χεριών θα τα έπλενα- εκείνος ξεκινάει το γκράγκα γκρούγκα!

Και κοιμάσαι φίλε.

Και αίφνης…

ΤΣΟΥΠ!

Κάτι σα μαμούνι… Σα κουνούπι… Κιθάρα είναι; Πιάνο είναι; Κλαρίνο είναι; Σου τρυπάει την ευσταχιανή με ύπουλο τρόπο και σε ξυπνάει. Ανοίγεις μάτι τσεκάρεις χώρο λες :

– Νταξ μπουζούκια δεν είμαι… Μέγαρο δεν είμαι… Bolivar δεν είμαι…. ΤΙ ΒΑΡΑΕΙ ΕΤΣΙ ΑΡΧΟΝΤΙΚΑ ΤΗΝ ΝΤΑΝΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΙΝΤΕΡΝΑΣΙΟΝΑΛ ΜΕΣΑ

Διότι μη ξεχνιέστε. Δεν έχετε σηκωθεί. Δεν έχετε κατουρήσει/πλυθεί. ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΠΙΕΙ ΚΑΦΕ ΛΕΜΕ!

Και τον πρώτο καιρό σε παει λάου λάου το γατόνι.Είναι και πονηρός κατάλαβες; Σου λέει θα πετάξω μια μελωδία από κλασική κιθάρα και θα τους ξυπνώ γλυκά. ΚΑΙ ΟΝΤΩΣ!

Τον πρώτο καιρό με ξύπναγε το πρωί και νόμιζα η μαύρη ότι θα ξυπνήσω, και με το που ανοίξω το μάτι μου και γυρίσω πλευρί δε θα δω τη μικρή Μπουχάρα απλωμένη δίπλα μου με το ένα πόδι της στον σβέρκο μου αλλά κανα 2μετρο Ισπανόφωνο μωρό ξερωγω… Έναν Hosè Armando De Amour να με κοιτάει γλυκά και να μου λέει «Buenos dias μωρό μου, ξθύπνηθες;;»

Αλλά όχι. Έκανε πρόβες το φιλόμουσο απέναντι.

Και περνάει ο καιρός. Και βάζουμε στη Μπάντα Που Ξυπνάει Τα Πάντα και άλλο όργανο αδέρφια. Βάζουμε πιάνο.Και λες πάει στα κομμάτια. Ότι σολφέζ ήταν να μάθουμε απ’ τη κιθάρα το μάθαμε πάμε γι’ άλλα. Μας αρέσκει κ ο Michael Nyman. Εβάνεμεν ένα The Heart Asks Pleasure First…

Κομμάτια να γίνει αφού με ξυπνάς.

ΠΡΙΙΙΙΤΣ!!!!

Και ξεκινάει το ζέσταμα λέμε.

Και πάει το Ντο Ρε Μι Φα Σολ Λα Σι Ντο από πάνω προς τα κάτω και τούμπαλιν. Και λες πόσες φορές θα το παίξει; Και το παίζει καμιά 20αρια. Και πεταρίζει το βλέφαρο. Και ξεκινάς να κλωτσοπατινάρεις τα σιδερωμένα σεντόνια της μάνας σου. Και εντελώς αβίαστα ακούραστα ξεκινάς κι συ τη Συμφωνική Καντηλιών/ Εξαπτέρυγων το κέρατο μου στη γλάστρα. Και σου περνάει ρεύμα κ ξεχνάς κ τον Michael Nyman που δεν τον άκουσες και τη κιθάρα που σταμάτησε και το Κλαρίνο του Κυριάκου απ’ τις Άγριες Μέλισσες.

Και λες είναι 7:30 το πρωί ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ!

Και πριν βγεις ακούς ένα παντζούρι να ανοίγει και ακούγεται μπάσα φωνή αγουροξυπνημένη να τα χώνει στον 30αρη. Και κράζει ο γείτονας τον 30αρη μουσικό φάση “ΧΑΜΗΛΩΣΕ ΤΟ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙ…ΕΧΕΙ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ!!! ΜΗ ΜΟΥ ΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΚΙΘΑΡΑ Κ ΠΙΑΝΟ ΤΗΝ ΑΚΟΥΩ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ…”

Και δικαιολογείται ο 30αρης σε ήρεμο τόνο – εμ βέβαια άμα έχεις νταγκλάρει απ’ το πάνω κάτω πάνω κάτω τις ίδιες νότες κάποια στιγμή βρίσκεσαι σε Νιρβάνα- τύπου

“ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΙΜΑΙ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΡΟΒΕΣ ΑΝ ΚΛΕΙΣΩ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΘΑ ΣΚΆΣΩ ΑΠ ΤΗ ΖΕΣΤΗ”

Και βάζω ένα T-shirt κ βγαίνω μπαλκόνι.

– ΤΙ ΦΩΝΆΖΕΙΣ ΡΕ ΣΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ;;ΟΤΑΝ ΤΣΑΚΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ 2 ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΟΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΣΟΥ ΔΕ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΑΚΟΥΓΕΣΑΙ!
– ΕΣΈΝΑ ΤΙ ΣΕ ΒΑΛΑΜΕ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΤΟΥ ;;
– ΡΕ ΑΝΤΕ ΑΠΟ ΔΩ ΜΑΖΕΨΕ ΤΟΥΣ ΓΕΊΤΟΝΈΣ ΣΟΥ ΠΟΥ ΜΑΣ ΞΥΠΝΑΝΕ ΚΑΘΕ 5 ΜΕΡΕΣ ΣΤΙΣ 3 ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕ ΤΑ ΜΠΙΝΕΛΙΚΙΑ ΤΟΥΣ!

Και επιστρέφω κρεβάτι. Δέκα λεπτά έμειναν πριν σηκωθώ. Και λεω ”Μπράβο Κατερινάκι τι φταίει το μικρό αφου είναι μουσικός και αυτή είναι η δουλειά του, με τον μλκ τον Απέναντι τί θέλει τώρα να αλλάξει το παιδί δουλειά;;” Και είμαι ένα 8ωρο στη δουλειά ρε παιδιά κ μου’ χει κολλήσει η μελωδία απ’ τις νότες πάνω κάτω.