Αυτό το κείμενο είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στους μάγους της τρίχας. Στους επικαλούμενους “καλλιτέχνες”, “θεούς” και “βασιλείς” του τριχωτού της κεφαλής. Τι εννοείς ότι πιστεύεις πως ειρωνεύομαι; Με προσβάλλεις! Έπρεπε να ήσουν σίγουρος γιατί όντως το κάνω!
Πριν ξεκινήσω όμως αυτό το γεμάτο αγάπη (δεν!) κείμενο, καλό θα είναι να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις. Δεν έχω ειλικρινά αυτή την πρόθεση! Υπάρχουν κομμωτές και κομμωτές – άντρες και γυναίκες. Υπάρχουν κομμωτές που πραγματικά έχουν ταλέντο. Άνθρωποι οι οποίοι αγαπούν τη δουλειά τους κι είναι και πολύ καλοί μάλιστα. Μιλάμε για άτομα που επιμορφώνονται, εξειδικεύονται και συνεχώς βελτιώνονται δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό. Τυχαίνει να ξέρω και μερικούς και σας αγαπώ λίγο παραπάνω.
Υπάρχουν όμως και μερικοί άλλοι που νομίζουν πως είναι οι μετρ της τρίχας και στην πραγματικότητα θες να τους ανοίξεις το κεφάλι στα δύο ή να τους βγάλεις τις τρίχες της κεφαλής μια προς μία!
Σίγουρα κάποια στιγμή έτυχε σε όλες μας να πέσουμε θύμα κάποιου τέτοιου πανούργου ανθρώπου και χρησιμοποιώ τη λέξη “όλες” γιατί για εμάς τις γυναίκες, το μαλλί είναι μέγα όπλο. Είναι μέρος της γοητείας μας, το θέλουμε ωραίο και πλούσιο και συνήθως μακρύ.
Εδώ να πούμε πως και οι άντρες περιποιούνται το μαλλί τους, αλλά δεν νομίζω να πάθουν εγκεφαλικό επεισόδιο αν δεν πετύχει η βαφή ή αν κουρευτούν κανένα πόντο παραπάνω. Σ’ αντίθεση μ’ εμάς φυσικά που θα την πάθουμε την υστερία και θα κλαίμε γοερά μέχρι να επανέλθει το μαλλί στο φυσιολογικό!
Προσοχή! Ακολουθεί ένα απλό πολύ απλό παράδειγμα.
«Τι αλλαγή θα κάνουμε σήμερα;», με ρωτάει αθώα ο/η wannabe καλλιτέχνης.
«Θέλω να κάνουμε μια βαφή κοντά στο φυσικό μου. Ξέρεις, ένα ωραίο ξανθό σκούρο!», λέω με χαρά και ανυπομονησία μικρού παιδιού.
Μετά από το χαμόγελο «ναι κατάλαβα, μην ανησυχείς!», ξεκινάει το make over και η χαρά μου εκτοξεύεται.
Περνάνε ατελείωτες ώρες προετοιμασίας και ξαφνικά σου λέει τη μαγική λέξη… «Έτοιμη!». Κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Το κεφάλι μου είναι ένα υπέροχο (πραγματικά υπέροχο όμως) κόκκινο σκούρο. Κόκκινο! Τα έχασα! Πρέπει να είχε στεγνώσει το στόμα μου και να είχε στραβώσει κιόλας. Μες στο μυαλό μου άκουγα τη φωνή του Μακρόπουλου να τραγουδάει “κρίση με πιάνει κρίση!” και τα μάτια μου ήταν τόσο κόκκινα, όσο και το μαλλί.
«Συγγνώμη! Τι είναι αυτό;», κατάφερα και ψέλλισα.
«Ό,τι μου ζητήσατε», απάντησε ο μάγος της τρίχας.
Και ξεκινάω ένα παραλήρημα. Μα ένα παραλήρημα… «Ακόμα κι ένα τρίχρονο μπορεί να ξεχωρίσει τα χρώματα. Εσύ που πήγες σε σχολή κομμωτικής γιατί δεν μπορείς; Δηλαδή πόσο δύσκολο είναι να πετύχεις ένα σκούρο ξανθό πάνω σ’ ένα ήδη σκούρο ξανθό κεφάλι; Κι όχι μόνο αυτό! Όταν ζητάω εξηγήσεις για το λάθος σου, αντί να ζητήσεις συγγνώμη βγάζεις και γλώσσα λέγοντας “εγώ έκανα ό,τι ακριβώς μου ζητήσατε”;»
Φυσικά έκλαψα πολύ για το κόκκινο κεφάλι μου. Φυσικά και ένα μήνα μετά άλλαξα κομμωτή, το έβαψα σκούρο και το άφησα να “ξεράσει” μέχρι να έρθει σε ένα νορμάλ χρώμα. Για χρόνια κυκλοφορούσα όμως με μια εσάνς πορτοκαλί στα μαλλιά!
Ας μιλήσουμε, όμως, για κάτι άλλο γιατί θυμάμαι εκείνο το κόκκινο κεφάλι μου και γίνομαι κόκκινη απ’ το κακό μου. Ας κάνουμε μια αναφορά στους πόντους τώρα και στο αγαπημένο «Θέλω να με κουρέψεις έναν πόντο».
Όταν λέμε έναν πόντο, εννοούμε ένα δάχτυλο, ένα εκατοστό. Κάτι μικρό τελοσπάντων. Δεν ξέρω πώς έχεις εσύ στο μυαλό σου τον ένα πόντο, πάντως η μια παλάμη δεν είναι ένας πόντος, ένα δάχτυλο ή ένα εκατοστό. Η μια παλάμη, είναι μια παλάμη.
Αν δεν ξέρεις ακριβώς πόσο πρέπει να κόψεις, χρησιμοποίησε χάρακα, μέτρο ή ό,τι άλλο σκεφτείς, αρκεί να εντοπίσεις τον πόντο. Αν δεν ξέρεις πώς να πετύχεις το χρώμα που σου ζητούν, απομακρύνσου απ’ τα πινέλα και τις βαφές. Εντόπισε τις αδυναμίες σου όσο είναι νωρίς, γιατί έτσι θα έχεις το περιθώριο να βελτιωθείς. Άσε που μ’ αυτό τον τρόπο θα διαφυλαχθεί κι η σωματική ακεραιότητα του κομμωτή/κομμώτριας διότι μια γυναίκα με λάθος κουρεμένο μαλλί, είναι ολίγον τι επικίνδυνη κι άσε που σαν πελάτισσα έχει πάντα δίκιο.
Αν δεν μπορείς να κάνεις αυτό που σου ζητούν, άσε το ύφος και ασχολήσου με κάτι άλλο. Για το δικό σου καλό. Δεν είναι κακό! Δεν μπορείτε να γίνετε όλοι μάγοι της τρίχας. Ή μάλλον όχι… Μπορείτε, αρκεί να προσπαθείτε καθημερινά για να γίνετε καλύτεροι.
Ο βασιλιάς της τρίχας είναι ένας κι είναι κι αναντικατάστατος. Vidal Sassoon, ο άνθρωπος που “άλλαξε τον κόσμο μ’ ένα ψαλίδι” κι απελευθέρωσε τη γυναίκα από “την τυραννία του κομμωτηρίου”.
Ακόμα κι εγώ που είμαι άσχετη από τρίχες, σε προσκυνώ κι ας μην έχω ξεπεράσει ακόμα εκείνο το κόκκινο μαλλί!