Το πρώτο πράγμα που αγγίζω στο σκοτεινό εστιατόριο, είναι το στιβαρό μπράτσο του σερβιτόρου καθώς με οδηγεί αγκαζέ στο τραπέζι μου. Η πρώτη μυρωδιά που γαργαλά σκανδαλωδώς τα ρουθούνια μου είναι αυτή της αρρενωπότητας που αναδίδει το κορμί του σε συνδυασμό με το ακριβό γαλλικό του άρωμα καθώς είναι το ίδιο με του πρώην μου. Κύριο συστατικό του οι νότες γιασεμιού που ξυπνούν αισθησιακές αναμνήσεις. Ο πρώτος ήχος που ξεχωρίζει στ’ αυτιά μου είναι αυτός του λευκού μπαστουνιού στα εμπόδια που συναντάμε στη σύντομη διαδρομή από τον χώρο υποδοχής στο τραπέζι.
Καθήμενη πια, περιεργάζομαι με τα δάχτυλα το τραπέζι. Είναι μία μικρή ροτόντα στρωμένη με ένα κοφτό τραπεζομάντηλο. Ιχνηλατώ το σχέδιο που σχηματίζει. Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο είναι ένα άνθος, τα φυλλαράκια του και στο τελείωμα μία γιρλάντα με τετραγωνάκια. Θυμάμαι τη μητέρα μου και τα κοφτά εργόχειρα που πρόσθετε στην προίκα μου. Ακολούθως νιώθω την τσάκιση της καλοσιδερωμένης λινής πετσέτας που είναι ακουμπισμένη στο πιάτο. Μοσχοβολά λεβάντα. Στη συνέχεια ψηλαφώ το ανάγλυφο του πιάτου. Ξεχωρίζει μία γραμμή στην περίμετρό του και σφυρηλατημένες κουκίδες που κάνουν μικρά βαθουλώματα. Από τον ήχο του μικρού χτυπήματος που του κάνω καταλαβαίνω ότι είναι πορσελάνινο. Η όσφρησή μου πιάνει τη μυρωδιά χρυσανθέμων. Δεν έπεσε έξω. Στο κέντρο του τραπεζιού υπάρχει ένα χαμηλό, μάλλον πήλινο, βάζο με μία σύνθεση φρεσκοκομμένων λουλουδιών. Όλα μοιάζουν τόσο προσεγμένα.
Σε ανύποπτη στιγμή ο σερβιτόρος με κερνά το καμπερνέ σωβινιόν στο κολονάτο σκαλιστό ποτήρι που κρατώ στο χέρι μου και χτυπώ για να διαπιστώσω αν είναι κρυστάλλινο. Αγγίζονται τα ακροδάχτυλά μας. Είναι ο ίδιος που με οδήγησε στο τραπέζι καθώς διαπερνά τις αισθήσεις μου το μεθυστικό άρωμά του και η αύρα του καλογυμνασμένου του κορμιού. Σιγοπίνοντας το κρασί μου συλλαμβάνω τις λεπτές γεύσεις των μαύρων φρούτων και μπαχαρικών. Αδυνατώ να δω το βαθύ πορφυρό του χρώμα αλλά η απώλεια αυτή αποζημιώνεται από την απόλαυση του υπέροχου αρώματός του. Αφουγκράζομαι τους ήχους των λοιπών θαμώνων που μιλούν χαμηλοφώνως απολαμβάνοντας κι αυτοί την εκστατική ατμόσφαιρα. Επιτέλους δίνω σημασία στους στίχους ενός αγαπημένου, για τη μουσική του κυρίως, τραγουδιού που ακούγεται διακριτικά αλλά καθαρά. Διακρίνω και τον μικρό πανικό που λαμβάνει χώρα στην κουζίνα ώστε όλα να είναι άψογα.
Οσφραίνομαι τα τερψιλαρύγγια εδέσματα που καταφθάνουν και ανυπομονώ να τα γευτώ. Πιάνω το πιρούνι που είναι αρκετά βαρύ και επιβλητικό οδηγώντας με στο συμπέρασμα ότι είναι ασημένιο. Το μαχαίρι έχει ξύλινη λαβή και αγγίζω με προσοχή τα κοφτερά του δόντια. Η κοπή και η βρώση της πρώτης μπουκιάς αποτελεί μία ιεροτελεστία. Οι γευστικοί μου κάλυκες κάνουν πάρτι. Μασώ αργά και αβασάνιστα επιτρέποντας στο φιλέ μινιόν μου να αναδείξει τη θεσπέσια σως μαυροδάφνης. Γίνεται αισθητή ακόμα και η μικρή πρέζα θυμαριού.
Ο σερβιτόρος με ξανακερνά το καμπερνέ σωβινιόν. Αυτή τη φορά πλέκονται τα δάχτυλά μας. Ηλεκτρίζομαι με το άγγιγμα αυτό. Νιώθω τα μάγουλά μου να κοκκινίζουν από την έξαψη. Νιώθω την πανδαισία των αισθήσεων, νιώθω ελεύθερη.
Νατάσσα Π.