Καθώς περνάει η γιορτή της μητέρας, στο μυαλό μου έχω τις ωραίες στιγμές που πέρασα με τη μαμά μου και τις θυσίες που εκείνη έκανε για μας. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να ξεχάσω και τη γυναίκα που δεν έγινε μάνα, αλλά μας στάθηκε όπως μόνο μια μάνα θα μπορούσε, με όλη της την ψυχή.
Η θεία μου η Ελευθερία. Μια γυναίκα που η ζωή της δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Δύσκολες οι συνθήκες που έζησε, όμως μεγάλωσε σε μια οικογένεια με τόση αγάπη. Τίποτα δεν της χαρίστηκε. Πάλεψε από μικρή για ό,τι απέκτησε. Αυτό που λένε, το απέκτησες με την αξία σου, είναι η πραγματικότητα που βίωσε η θεία μου.
Δίπλα στα αδέρφια της μια ζωή, ως μεγάλη αδερφή. Γνώρισε τον θείο μου τον Γιάννη και παντρεύτηκαν. Σαν ένα ωραίο παραμύθι που θα έπρεπε να τελειώσει στο “ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα και απέκτησαν πολλά παιδιά…”. Το τελευταίο μέρος, όμως, δεν έμελλε να γίνει. Η ατυχία της θείας μου να μην κυοφορήσει ένα παιδί, ήταν η δική μου τύχη να ζήσω ένα μεγάλο μέρος της παιδικής και εφηβικής μου ηλικίας μαζί της. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου πήραν μια πραγματικά γενναία απόφαση, όταν ήμουν στο Δημοτικό και εκ των υστέρων τους ευχαριστώ για αυτό.
Αποφάσισαν να δουλέψουν στο εξωτερικό. Όμως, δεν ήθελαν να μου στερήσουν τη σωστή, κατά την γνώμη τους, παιδεία, που θα είχα σε σχολείο της Ελλάδας. Οπότε, εκεί ανέλαβε η θεία και ο θείος να με φιλοξενήσουν και να με βοηθήσουν. Η φιλοξενία μετατράπηκε σε ένα σπιτικό, σε μια δεύτερη οικογένεια. Ήταν πάντα δίπλα μου να με διαπαιδαγωγήσουν, να με καθοδηγήσουν. Πάντα λέω ότι οφείλω τη ζωή μου στη μάνα μου, αλλά το τι έγινα στη θεία μου και στο θείο μου.
Πάντα δίπλα μου, να με στηρίζουν στις επιτυχίες και τις αποτυχίες μου. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, που σε κάθε βήμα της ζωής μου είχα την μαμά μου, τον μπαμπά μου, τη θεία μου και τον θείο μου να με στηρίζουν. Με τα χρόνια μεγάλωσα, παντρεύτηκα έναν υπέροχο άνθρωπο. Του έλεγα πως αν δεν γίνουμε γονείς, δεν πειράζει, έχουμε τα ανίψια μας να μεγαλώσουμε. Ίσως αυτό να είναι το σχέδιο Του για εμάς. Αυτό μου είχε μάθει εκείνη, να μοιράζω την αγάπη που έχω μέσα μου και να βοηθάω όποιον έχει ανάγκη. Ας είναι λοιπόν η σημερινή μέρα, μια μέρα ευγνωμοσύνης για όσες και όσους μας στήριξαν, μας δίδαξαν, μας σήκωσαν σωματικά και ηθικά. Ας είναι μια μέρα ευχαριστίας για τους στυλοβάτες της ζωής μας.
Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες, είτε γέννησαν είτε όχι.
Δέσποινα