Θα ‘θελα να με αγαπώ. Θα ‘θελα να με προσέχω. Θα ‘θελα να με έχω πρώτη προτεραιότητα στη ζωή μου. Θα ‘θελα να είμαι η πρώτη μου σκέψη το πρωί και η τελευταία το βράδυ. Θα ‘θελα να με βλέπω και να χαμογελάω από ευτυχία, να με «αγκαλιάζω» και να με «φιλάω». Θα ‘θελα να κάνω όλα όσα έκανα για τους άλλους τόσα χρόνια, για μένα αυτήν τη φορά.
Να μου μαγειρεύω νόστιμα φαγητά, να μου σιδερώνω μυρωδάτα πουκάμισα, να φτιάχνω την τσάκιση στα παντελόνια μου, να χρησιμοποιώ αφράτες πετσέτες όταν κάνω μπάνιο, να χτενίζομαι με τις ώρες μπροστά στον καθρέφτη και να διορθώνω κάθε τσουλούφι που πετάει και μου χαλάει την εικόνα.
Θα ‘θελα να αγοράζω καινούργια ρούχα κάθε εποχή, όχι πολλά, ίσα για να φτιάξει η διάθεσή μου και να περπατάω με άλλον αέρα. Θα ‘θελα να μη μετράω τα λεφτά μου, να μου φτάνουν για να ζω καλά, χωρίς υπερβολές, να μη λείπει τίποτα από την οικογένεια, να μπορούμε να πάμε στη θάλασσα το καλοκαίρι ή στο βουνό για εξερεύνηση τον χειμώνα.
Θα ‘θελα να μην εξαρτάται ο χρόνος μου από καμία γιαγιά. Θα ‘θελα να είμαι αρκετή, να φτάνω, να μη μου υπενθυμίζουν πόσο ανεπαρκής είμαι, πόσο καταπληκτικά θα τα κατάφερναν στη θέση μου και να μην απορεί κανείς για το γιατί δεν είμαι τόσο τέλεια μαμά. Θα ‘θελα να είμαι βαμμένη και χτενισμένη κάθε μέρα, να μην κυκλοφορώ με μαλλιά πιασμένα κοτσίδα επειδή δεν πρόλαβα να χτενιστώ.
Θα ‘θελα να είμαι ήρεμη, να μη φρικάρω και τρέχω στο μπάνιο για να κλάψω με την ησυχία μου. Θα ‘θελα να έχω την άνεση να μην είμαι καλά μια μέρα, να κρυφτώ κάτω από τα σκεπάσματα και να μη βγω ώσπου να νιώσω καλύτερα. Θα ‘θελα να έχω χρόνο να πηγαίνω γυμναστήριο, χωρίς να κοιτάζω το ρολόι και να υπολογίζω πόση ώρα μου μένει ακόμα, για να γυρίσω τρέχοντας στο σπίτι.
Θα ‘θελα να γυρίσω από τη δουλειά και να είναι όλα συμμαζεμένα, να μην έχει ούτε ένα άπλυτο πιρούνι στον νεροχύτη. Να βρω φαγητό ζεστό σε ένα στρωμένο τραπέζι, να με περιμένει μια πολύχρωμη σαλάτα και μια κρύα μπύρα. Θα ‘θελα τα παιδιά μου να είναι διαβασμένα, καθαρά, να με υποδεχτούν με αγκαλιές και φιλιά, να καθίσουμε μαζί να φάμε και να χαζολογήσουμε. Θα ‘θελα να μην είμαι αυτή που τους κυνηγάει να διαβάσουν, που τους μαλώνει όταν δε συμπεριφέρονται σωστά, που κάνει τον διαιτητή όταν μαλώνουν, που τρέχει από δωμάτιο σε δωμάτιο, για να κάνουν μάθημα μέσω τηλεκπαίδευσης.
Θα ‘θελα να λείπω κι εγώ όλη μέρα και να μην έχω καμία έννοια για μια φορά. Θα ‘θελα να φύγω ένα ταξίδι, ας είναι κι επαγγελματικό και να γυρίζω το βράδυ στο ξενοδοχείο και το μόνο μου πρόβλημα να είναι η κούρασή μου. Να έχω τη δυνατότητα να κάνω ένα μπάνιο, χωρίς να με διακόψει κανείς, να βάλω πυτζάμες και να καθίσω στον καναπέ, να δω τηλεόραση, να κοιτάζω το ταβάνι, να βγω να περπατήσω, να έχω επιλογές τέλος πάντων. Να μην έχω μόνο το μαγείρεμα, το διάβασμα των καθηκόντων των παιδιών, το συμμάζεμα, το σιδέρωμα, το πλύσιμο των πιάτων, το πλυντήριο.
Θα ‘θελα να μπορώ να πάω να πιώ μια μπύρα μετά τη δουλειά, χωρίς να σκέφτομαι κανενός το πρόγραμμα. Nα μην έχω πρόγραμμα, γίνεται; Να μη μετράω τα λεπτά που μου μένουν για να φύγω από το γραφείο, για να προλάβω το λεωφορείο, να πάω να πάρω τα παιδιά από τη γιαγιά, να πάμε σπίτι, να ετοιμαστούν για να πάμε αγγλικά και ποδόσφαιρο, να γυρίσουμε μετά από μιάμιση ώρα σπίτι, να κάνουν μπάνιο, να μαγειρέψω για να φάνε.
Θα ‘θελα να κάνω κοπάνα από τη δουλειά, να κατέβω στο κέντρο, να πάρω έναν καφέ και να καθίσω σε ένα παγκάκι να βλέπω τη θάλασσα, χωρίς να με ψάξει κανείς. Θα ’θελα να πάω για φαγητό με μια φίλη, να πιώ ένα κρασί και να μη βιαστώ να γυρίσω, επειδή κάποιος θα με μαλώσει που άργησα. Θα ‘θελα να βγω ένα βράδυ και να μη μου στείλει κανείς μήνυμα, για τα όσα συμβαίνουν στο σπίτι, θα ‘θελα να μου δώσω ρεπό.
Θα ‘θελα να βγω και να μιλήσω με ενήλικες, για μαλλιά, για νύχια, για ταξίδια, για όνειρα, για όλα όσα θα ’θελα να συμβούν και δε συμβαίνουν…
Πολλά θέλω, το ξέρω!