Το άρθρο αυτό, το γράφω ύστερα από αρκετή σκέψη και συλλογισμό. Κυρίως γιατί δεν θα αναφερθώ σε ένα ταξίδι αναψυχής που πραγματοποιείται σε κάποια φαντασμαγορική και πλούσια πόλη της Ευρώπης, αλλά στα Τίρανα, που δεν φημίζονται για την τουριστική τους ανάπτυξης. Επίσης, με προβλημάτιζε το γεγονός πως όταν η πλειοψηφία με άκουγε να λέω πως έχω μείνει σε αυτήν την πόλη, με κοιτούσαν άναυδοι! Κακά τα ψέματα, η προκατάληψη ρέει. Παντού και με κάθε τρόπο. Και εγώ την είχα την προκατάληψη, διότι πριν πάω, είχα την εικόνα μιας υποανάπτυκτης χώρας.
Ακόμα θυμάμαι την ημέρα, καλοκαίρι του 2018, η εταιρεία που εργαζόμουν ανακοίνωσε πως τα πληρώματα θα μένουν τρεις φορές την εβδομάδα στα Τίρανα. Είχαμε σχεδόν σοκαριστεί, πιστεύοντας πως δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον και τίποτα να δούμε. Σύντομα το πήρα πιο χαλαρά, κάνοντας μία μικρή έρευνα για εκεί που θα πήγαινα, όμως τίποτα παραπάνω. Το είδα σαν ξεκούραση, για όσες μέρες θα ήμασταν εκεί. Έτσι και αλλιώς, τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας, η διαμονή μας ήταν σε χώρες της Ευρώπης και δεν χάναμε ποτέ ευκαιρία για έξοδο.
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο των Τιράνων (Μητέρα Τερέζα), που είναι αρκετά μικρό, αλλά και συνάμα πολύ φτηνό, το πρώτο θετικό που είδαμε όλοι, ήταν το ξενοδοχείο που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το αεροδρόμιο, χωρίς να χάνουμε χρόνο στις μεταφορές.
Στην αρχή, ο καιρός περνούσε χωρίς κανείς να θέλει να βγει πέρα από το τετράγωνο της περιοχής. Απολαμβάναμε το ωραίο μας ξενοδοχείο και τρώγαμε σε μαγαζιά της περιοχής. Μέχρι που κάνα μήνα μετά, κάποιος έδωσε την ιδέα και αρχίσαμε να μετακινούμαστε προς στην πόλη. Στην αρχή με ταξί, το οποίο μοιραζόμασταν τρία με τέσσερα άτομα με πολύ μικρό κόστος. Αργότερα ανακαλύψαμε εναλλακτική, αφού όλο και περισσότεροι θέλαμε να βγαίναμε. Στο αεροδρόμιο υπάρχει ένα μικρό βανάκι, που σε μεταφέρει ως την πόλη με κόστος μόλις δύο ευρώ.
Η εξερεύνηση στα εξωτικά Τίρανα είχε αρχίσει… Τα πάρκα, οι λίμνες, το πράσινο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πρωτεύουσας. Και πώς να μην είναι; Μην ξεχνάμε πως μιλάμε για μια γειτονική χώρα. Πράγμα που σημαίνει, πως το κλίμα και τα τοπία είναι κοινά με εκείνα της χώρας μας. Εντύπωση μου έκανε το πόσο καθαρή είναι η πόλη. Δεν θυμάμαι να αντίκρισα ποτέ μου σκουπίδια στους δρόμους.
Στο κέντρο της πόλης, το μάτι μου έπεσε πάνω σε όμορφα κτίρια, καθώς διέσχιζα τον πιο πολυσύχναστο και ακριβό δρόμο, το Μπλοκ (Blloku). Ο δρόμος αυτός ήταν γεμάτος με εμπορικά καταστήματα και ακριβά εστιατόρια. Μία μέρα στοίχισε γύρω στα είκοσι με είκοσι πέντε ευρώ και με αυτά μπόρεσα να μετακινηθώ, να πιω καφέ και να φάω σε ένα ακριβό, για εκείνους, εστιατόριο. Το φαγητό ήταν εξαίσιο και οι γεύσεις της κουζίνας τους μοιάζουν αρκετά με της Μεσογειακής.
Για όποιο λόγο πάντως και αν επισκεφτείς τα Τίρανα, μην παραλείψεις να επισκεφτείς το Εθνικό Ιστορικό μουσείο που κοσμείται σε μία τεράστια πλατεία και τον Καθεδρικό Ναό του Χριστού, που είναι το διαμάντι της πόλης. Φεύγοντας από εκεί, ρίξε μία ματιά στα duty free του αεροδρομίου. Θα εκπλαγείς με το πόσο χαμηλές είναι οι τιμές, ιδίως στα είδη καπνικών και όχι μόνο!
Άσε λοιπόν πίσω τις προκαταλήψεις και θα ανακαλύψεις πόσο όμορφες είναι οι γειτονικές χώρες.
Ελευθερία Τσιντάρη