Thebluez

Αυγά τηγανητά. Λίγες πατάτες τηγανητές από δίπλα, ίσως και λίγο μπέικον αν το επιτρέπουν οι καταστάσεις. Το επιτρέπει η τσέπη σου; Ο χρόνος σου; Και κυρίως, το επιτρέπει η χοληστερίνη σου; Δεν έχει σημασία. Εγώ θα στα φτιάξω, γιατί κάνεις σαν μικρό παιδί όταν τα τρως. Είναι το αγαπημένο σου φαγητό. Πώς μπορώ να σου πω όχι όταν σε κάνει τόσο χαρούμενο; Χαλάλι και ο χρόνος μου και ο πόνος μου και όλα. Είναι για σένα. Την αγάπη μου.

Αυτός είναι ο τρόπος μου να σου πω σ’ αγαπώ. Αυτό και το χαμομήλι που σου φέρνω κάθε πρωί στο γραφείο σου, για να έχεις ένα ζεστό να πίνεις όταν δουλεύεις, γιατί δεν σου αρέσει ιδιαίτερα ο καφές. Έτσι μου λες. Φοβάσαι λες μην εθιστείς. Άσε που θα έχεις τόση υπερένταση το βράδυ, που δεν θα μπορείς να κοιμηθείς. Τα νεύρα; Πού τα πας τα νεύρα; Ο καφές προκαλεί νεύρα. Και εσύ έχεις πολλά. Δεν χρειάζεσαι και άλλα.

Μεγάλωσες μέσα στα νεύρα. Δεν τα απέβαλλες ποτέ. Απλά τα μετέφερες. Από εσένα σε κάποιον άλλον. Ένας φαύλος κύκλος. Από τους γονείς στο παιδί, από το παιδί στον φίλο ή στην φίλη και από αυτούς στους δικούς τους γονείς και φίλους και πάει λέγοντας.

Εσύ πώς λες σ’ αγαπώ όμως; Παλεύω να βρω έναν τρόπο μέσα στην μέρα και δεν βρίσκω. Μπορώ να θυμηθώ το χαμόγελό σου, έναν γλυκό λόγο, αλλά έχω μάθει τα λόγια να μην τα εμπιστεύομαι. Τα παίρνει ο άνεμος. Οι πράξεις μένουν. Έτσι έμαθα από μικρή. Με μάλωνε η μαμά μου ή μου φώναζε όταν ήμουν άτακτη, αλλά ήξερε ότι με τα νεύρα δεν έβγαινε πουθενά. Έτσι, όταν ήθελε να μου ζητήσει συγνώμη, θα ερχόταν στο δωμάτιο μου και θα μου έφερνε μια σοκολάτα, ένα ζεστό γάλα, ένα τοστ βρε αδερφέ. Ήξερα ότι αυτή ήταν η συγνώμη της. Ποτέ δεν αμφέβαλα αν με αγαπούσε και ας μην το έχει πει ποτέ. Το λένε οι θυσίες της. Το λένε οι πόνοι στη μέση της, οι φωτογραφίες, οι αναμνήσεις.

Για αυτό μου είναι δύσκολο να θυμηθώ πότε εσύ λες σ’ αγαπώ. Να ‘ναι άραγε όταν έρχεσαι και μου ζητάς να δούμε μια ταινία μαζί; Ή μήπως όταν έρχεσαι να μου χαϊδέψεις το κεφάλι την ώρα που δουλεύω; Ειλικρινά δεν ξέρω. Και τώρα ξέρω και γιατί. Πώς να έχεις την σιγουριά ότι ο άλλος σε αγαπάει, όταν έχεις πιο πολλές άσχημες αναμνήσεις από ότι χαρά; Μια στιγμή χαράς δεν επηρεάζει την πίκρα σου, τόσο όσο μια στιγμή πίκρας σε μια ζωή χαράς. Όπως και μια σταγόνα νερό, δεν είναι αρκετή για να νερώσει το κρασί.

Αχ, μακάρι να ήξερες και εσύ το αγαπημένο μου φαγητό. Μακάρι να με είχες ρωτήσει όταν σε είχα ρωτήσει και εγώ. Ή τουλάχιστον να το θυμόσουν όταν στο είχα πει. Μακάρι να είχες ζητήσει να μάθεις για μένα. Το μόνο που ξέρεις είναι ότι μου αρέσουν τα καυτερά φαγητά. Αυτό που δεν ξέρεις όμως είναι ότι τρώω καυτερά φαγητά μόνο όταν είμαι χαρούμενη. Περίεργο ε; Και εσύ έχεις όμως τα περίεργά σου. Να, για παράδειγμα δεν ήξερες να κάνεις ποδήλατο και έμαθες μαζί μου. Κάθε φορά που το καβαλάς, κάνεις σαν μικρό παιδί.

Για κάτι τέτοια μικρά πράγματα μου αρέσει η ζωή μαζί σου. Οι μικρές καθημερινές χαρές κάνουν μια ζωή ευτυχισμένη. Δυστυχώς όμως εσύ, όπως και πολλοί άλλοι, επικεντρώνονται μόνο στις πίκρες της ζωής και εν τέλει φεύγουν από αυτήν την ζωή πικραμένοι χωρίς να έχουν ζήσει τίποτα.

Σε αγαπώ πολύ για να σε αφήσω να γίνεις και εσύ ένας από αυτούς. Αν κάτι σε πικραίνει, προσπάθησε να το αλλάξεις. Βρες την πραγματική πηγή του και άλλαξέ το. Ζήσε χαρούμενα!

Σκέψου τα καλά της ζωής. Έχεις την δουλειά σου, έχεις άτομα που σε αγαπάνε, έχεις την υγεία σου. Αυτά είναι τα πιο σημαντικά. Όλα τα άλλα είναι όσο σημαντικά τα αφήνουμε εμείς. Η μιζέρια δεν βοήθησε ποτέ κανέναν. Βγες μια βόλτα το βράδυ στο καθαρό της πόλης και πάρε μια ανάσα. Όσο πιο μεγάλη μπορείς! Μύρισε! Τι σου μυρίζει αγάπη μου; Σου μυρίζει πράσινο, λουλούδια, πολλά φαγητά που μαγειρεύονται για να τα φάνε οι άνθρωποι αγαπημένοι. Ανάμεσα σε αυτά και το δικό μου. Πάντα ό,τι σου φτιάχνω, το τρως σαν να μην υπάρχει αύριο. Με ρωτάς, αφού δεν δοκιμάζω, πώς ξέρω ότι είναι νόστιμο το φαγητό. Κάθε φορά σου δίνω την ίδια απάντηση. Το φτιάχνω με αγάπη. Εκείνη την στιγμή που ρίχνω τα υλικά στην κατσαρόλα, σκέφτομαι εσένα, εμάς.

Για αυτό σου λέω, η χαρά της ζωής κρύβεται στο μυαλό. Κάνε κάτι μικρό κάθε μέρα που θα σε κάνει να νιώσεις πιο χαρούμενο όταν τελειώσεις. Απόλαυσε τα ωραία της ζωής πριν φύγει η ζωή. Όσο πιο πικρά είναι τα χρόνια, τόσο πιο βαριά είναι. Και θα φτάσεις αγάπη μου 50 χρονών και θα είσαι δυστυχισμένος που δεν έχεις ζήσει τίποτα. Η αγάπη είναι ζωή. Με τον πόνο της και τις χαρές της. Είναι ένα συναίσθημα που μεγαλώνει αργά. Αγκάλιασέ με σφιχτά και μείνε κοντά μου. Και αν είμαι καλά, θα είναι επειδή σ’ αγαπώ. Και αν είσαι καλά, θα είναι επειδή με αγαπάς. Η αγάπη είναι τροφή. Τροφή που δεν χαλάει ποτέ, όσα χρόνια και αν περάσουν. Τι τυχερός είσαι που έχεις κάποιον να σε ταΐζει τέτοια σπάνια τροφή! Και εγώ όμως, τι τυχερή είμαι που βρέθηκες στον δρόμο μου! Μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον και γινόμαστε καλύτεροι. Μαθαίνουμε να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε.