Παρασκευή βράδυ, ο μεσήλιξ συζυγάτος με τους έφηβους γιους (επισημαίνω τις ηλικίες για να τονίσω την φάση – κρίση μέσης ηλικίας του συμβίου και το πάρτυ ορμονών των τέκνων) αποφασίζουν να βγουν αντροπαρέα. Τρίβω τα χέρια μου εγώ. Μου προτείνουν ‘για τα μάτια’ να ακολουθήσω αλλά προφασίζομαι κούραση. Χώρια που θα είναι στην παρέα και ο αχώνευτος ξάδελφος του άντρα μου, με το κακομαθημένο κανακάρη του! Να μου λείπει το βύσσινο (τώρα που το θυμήθηκα, να πάρω στη λαϊκή, να φτιάξω γλυκό του κουταλιού, είναι η εποχή του)!
Τότε, μόλις τους ξεπροβοδίζω και τους εύχομαι ολόψυχα, όχι κακιασμένα, να περάσουν καλά και να μείνουν όσο θέλουν, συνειδητοποιώ ότι μετά από πολύ καιρό, πάρα πολύ καιρό, είμαι home alone! Ω ρε γλέντια! Ας βάλω μία τάξη στο πρόγραμμα λοιπόν! Πρώτον, παραγγελία από την πιτσαρία και το πιτάδικο! Θα το τερματίσω! Θα γονατίσει το πρωί η ζυγαριά. Θα μπορώ να ‘γουρουνιάζω’ χωρίς να μετράνε τα αρσενικά της οικογένειας τις μπουκιές μου, να μου επισημαίνουν ότι έχω χοντρύνει και να ρωτάνε «πώς θα βγεις έτσι στην παραλία;». Ας κοιτάξει ο καθένας τις πατσοκοιλιές του!
Στο ενδιάμεσο, μέχρι να έρθουν τα φαγιά, αραλίκι και τηλέφωνο στην κολλητή. Θα μπορώ να θάβω ανενόχλητη το σόι του άντρα μου, χωρίς τον κίνδυνο να με τσακώσει. Να μιλήσω χωρίς να ακούγονται στο υπόβαθρο οι στιχομυθίες και οι τσακωμοί των αγοριών, που καιρό τώρα έχουν καταργήσει τα βαπτιστικά τους ονόματα στις προσφωνήσεις και έχουν υιοθετήσει το ‘έλα ρε μαλάκα’. Θα έχω την ευκαιρία να απολαύσω την κουβέντα μου χωρίς να μου ζητάνε τη συγκεκριμένη στιγμή να τους φτιάξω τοστ/σπανακόπιτα/παστίτσιο, να τους πάω πετσέτα να σκουπιστούν και σώβρακο ν’ αλλάξουν μετά το μπάνιο, να μου πουν την τελευταία στιγμή ότι αύριο γράφουν ιστορία και θέλουν να τους βοηθήσω. Χώρια οι ερωτήσεις του συζύγου την ώρα του τηλεφωνήματος, από το τι θα φάμε αύριο, μέχρι την επίλυση θεμάτων διεθνούς ενδιαφέροντος! Και καλά με την κολλητή, δεν υπάρχει παρεξήγηση, αλλά εδώ κάνουν τα ίδια όταν έχω σοβαρή συζήτηση με κάποιον!
Ώπα, μικρό διάλειμμα, για παραλαβή παραγγελίας. Συνεχίζω το πάρτι με σαβούριασμα των εδεσμάτων και παράλληλο θάψιμο με την κολλητή. Τώρα έχουν μπει στο πλάνο συνάδελφοι, συγγενείς, γείτονες, γνωστοί, celebrities. Ακόμα και διακεκριμένοι επιστήμονες έχουν υποστηρίξει ότι το κουτσομπολιό είναι αγχολυτικό και υγιές ως ένα βαθμό. Εξάλλου με την κολλητή ό,τι ειπωθεί μένει μεταξύ μας. Είναι τσεκαρισμένο δεκαετίες αυτό, γι’ αυτό εξάλλου είναι και κολλητή (βέβαια, της συγχωριανής μου της Ματούλας, η κολλητή της έφαγε τον άντρα!).
Αφού σχολιάσαμε όποιον και ό,τι υπήρχε, το κλείσαμε το τηλέφωνο γιατί ήρθαν τα παιδιά της από το φροντιστήριο και ο άντρας της από τη δεύτερη δουλειά του και καταλαβαίνετε…!
Πολύ φαΐ , αδελφάκι μου! Καιρός να το χωνέψω με λίγο περπάτημα και… ένα λαχταριστό παγωτό μηχανής! Θα το ζητούσα κι αυτό σε delivery αλλά θα ’λιωνε μέχρι να ’ρθει. Επί της ευκαιρίας, εξαφανίζω και τα ενοχοποιητικά στοιχεία της κρεπάλης, κουτί pizza, κόλλες γυράδικου, κουτιά μπύρας και λοιπά. Θα το παίξω νηστική και θιγμένη που δεν πρότειναν οι άντρες μου να φέρουν κάτι και σε μένα απ’ έξω!
Αφού έκανα τη βόλτα μου, καιρός για ένα ανενόχλητο, απολαυστικό μπάνιο διαρκείας χωρίς διακοπές και αντιπερισπασμούς! Όταν τους έχω στο σπίτι, μόλις μπαίνω για ένα ρημαδοντούζ συμβαίνει ό,τι και με το τηλέφωνο. Τότε τα θυμούνται όλα! Μπορεί το μπάνιο να ήταν για ώρες ελεύθερο και μόλις μπω εγώ, τότε να θέλουν να μπουν όλοι! Το μικρό W.C δεν τους κάνει βλέπεις, θέλουν την άπλα τους!
Αφού έχω μουλιάσει κάμποσες ώρες, χωρίς την παραμικρή ενόχληση, και ακούγοντας την αγαπημένη μου χαλαρωτική μουσική (καιρός να κάνουν ένα διάλειμμα τα αυτιά και το νευρικό μου σύστημα από τις ‘δημιουργίες’ και τις βωμολοχίες των εκάστοτε trappers) χτυπάει και το τηλέφωνο.
«Μάνα, όλα καλά; Θέλεις να σου φέρουμε τίποτα;»
«Όχι αγόρι μου, τι να φάω τέτοια ώρα. Ξέρεις ότι κάνω διατροφή! Ήμουν έτοιμη για ύπνο. Με το καλό να έρθετε. Μου λείψατε!»
Τσάμπα τα κακολόγησα τα χρυσούλια μου. Τελικά μ’ έχουν κατά νου, σκέφτηκαν να μου φέρουν κάτι απέξω! Όντως μου έλειψαν, αλλά και ένα time-out χρειάζεται πού και πού! Ας πιώ άλλη μια σόδα μπας και χωνέψω. Έλεγα να ολοκλήρωνα και εκείνο το κείμενό μου για το Bluez αλλά… χλωμό. Η λαιμαργία και η λογοδιάρροια με ξεθέωσαν!
Αναστασία Λαζαράκη