TW : Σε*ουαλική κακοποίηση παιδιού
Παραμονές του γάμου, έπρεπε να τον ξαναδεί, να της μαυρίσει την χαρά; Σκίρτησε μέσα της, τον γνώρισε αμέσως η Λένα, ας είχαν περάσει εικοσιέξι ολόκληρα έτη. Η μυρωδιά του, τής μπούκωσε τα ρουθούνια : Μουχλιασμένη μουστιά, πατημένα σταφύλια που σαπίζουν στον ήλιο! Αυτή η βρώμα εισχώρησε πρώτα μέσα της όπως τότε, βαθιά ως τα πνευμόνια της και την έπνιξε. Αργά σήκωσε το κεφάλι της και τον αντίκρυσε. Μισοσκυμμένος πίσω από την βιτρίνα, με μια άδεια λαμαρίνα μπήκε αμέσως στα ενδότερα του χώρου, αλλά σίγουρα ήταν αυτός. Αν και θα είχε περάσει τα εξήντα, η κορμοστασιά του παρέμενε τρομακτική για την Λένα!
Φούρναρη τον γνώρισε, στο Καστρί που μεγάλωσε, είχε το αρτοποιείο της πλατείας. Ήταν και τριτοξάδελφος του πατέρα της, μακρινός μπάρμπας της. Χήρος με κόρη συνομήλική της και φιλενάδα της Λένας απ΄την πρώτη Δημοτικού. Την Αργυρώ, με τα πιο θλιμμένα μάτια! Μα που να καταλάβει τότε, τι να πει το ένα δεκάχρονο στο άλλο! Πώς να περιγράψει τη φρικτή εμπειρία, απαγορευτική σε τέτοια τρυφερή ηλικία που μεταλλάσει την αθωότητα σε ισόβια ενοχή. Τους πραγματικούς λόγους που η Αργυρώ δεν ήθελε να επιστρέφει σπίτι της μετά το σχόλασμα. Προφασιζόταν πως ήταν ακατάστατο ή δεν είχε μαγειρέψει ο πατέρας της. Διαβάζανε και παίζανε ως αργά στο φιλόξενο δωμάτιο της Λένας. Μια φορά μόνο δεν πήγε. Εκείνο το ένα απόγευμα του Σεπτέμβρη, η Λένα οδήγησε τα βήματά της ως την αγροικία τους να επιστρέψει στην κολλητή της τα μολύβια της. Χτύπησε την πόρτα. Ο πατέρας της, ο μπάρμπα-Μπάμπης άνοιξε αμέσως. Σπάνια ανέφερε το όνομά του, στην ουσία το έφτυνε μέσα απ΄τα δόντια της. Ο άνδρας νόμιζε πως ήταν μαζί της η Αργυρώ, του κακοφάνηκε καθώς σήμερα που ο ίδιος δε δούλευε, η κόρη του δεν ήταν εκεί να την χαρεί λίγο. «Πέρασε μέσα», της είπε, «να την περιμένεις, δε θ΄αργήσει. Θα έχει ξεχαστεί στους αγρούς, έχω φρέσκα μουστοκούλουρα φτιάξει», χαιδεύοντάς της το μάγουλο και τείνοντάς της το μοσχομυριστό πιάτο… Για πότε έγινε το κακό, πόσο γρήγορα και πόσο απότομα, η Λένα ενηλικιώθηκε!
Τέλη του ίδιου μήνα, ήταν σωτήρια η απόφαση του πατέρα της να μετακομίσουν στην Γουμένισσα οικογενειακώς, να γλυτώσει τα πήγαινε-έλα στο γραφείο του. Λες και ήξερε! Η Λένα σε νέο περιβάλλον, του χρόνου θα πήγαινε Γυμνάσιο. Όμως έχει βαθιά καταχωνιασμένες στην βαλίτσα της, τις ασήκωτες τύψεις που εγκατέλειψε την συμμαθήτριά της.
Στα δεκαοχτώ της περνά με την πρώτη, Πολιτικών Μηχανικών στο Μετσόβιο. Μια Κυριακή, στο γήπεδο με τον μεγαλύτερο αδελφό της, γνώρισε τον αδελφοποιτό του, τον Πιέρ. Της έκανε μεγάλη εντύπωση πως ένα παλληκάρι δεκαεννέα ετών, έκανε με την παρέα του ολόκληρο ταξίδι από την Γαλλία για να συμπαρασταθεί στην δικιά της ομάδα, την ΑΕΚ. Τόσο ανεξάρτητος, τόσο δυνατός, τόσο γνήσιος Μαρσεγιέζος και τόσο… φωνακλάς υπέρ του δικαίου από τότε! Σχεδόν την παρέσυρε η ενέργειά του. Τα χρόνια δίπλα του κύλησαν νερό. Αυτή για μεταπτυχιακό στο École Centrale της Μασσαλίας, αυτός στην Νομική του Πανεπιστήμιο του Παρισιού, δεθήκαν τόσο μεταξύ τους, ξέχασαν και οι δυο το παρελθόν τους. Ο Πιέρ δεν είχε βέβαια βιώσει την σφαγή της αθωότητάς του όπως η Λένα, αλλά είχε κάνει τις ζαβολιές του, στους φανατικούς της Commando Ultra. Μεγαλώνοντας ηρέμησε, μα το γεγονός πως και ο ίδιος είχε βουτήξει από μικρός στ΄ άπατα της θάλασσας της ζωής, τον βοήθησε να της εκμαιεύσει όλη την αλήθεια. Την κατάλαβε στον πρώτο μήνα γνωριμίας τους, ας τους χώριζε η απόσταση, την φρόντιζε σαν πριγκίπισσα. Με πολλή τρυφερότητα και ανεκτικότητα, σαν κούκλα που φοβόταν μην την σπάσει-ξανά! ΄Ετσι σιγά σιγά την ξεκλείδωσε, της πήρε το βάρος και αλάφρωσε κάπως η Λένα. Βγήκε στο σεργιάνι πιο λαμπερή, ανοίχτηκε στον έρωτά του, στην αγάπη του. Αργότερα, παντρεμένοι πια, μόνιμοι κάτοικοι Ελβετίας, λόγω της δουλειά του Πιέρ, είχε αφήσει οριστικά πίσω της την πατρίδα της, σκληρά εργαζόμενη και η ίδια στη Ζυρίχη… Ή έτσι νόμιζε!
Η Λένα είχε διαγράψει το χωριό της και αυτό την ίδια: οι γονείς της μένανε με τον αδελφό της σε ιδιόκτητο τριόροφο στην Αθήνα μια δεκαετία τώρα. Είχαν πουλήσει και όλη την ακίνητη περιουσία στη Θεσπρωτία. Δεν την έδενε τίποτα πια με τον τόπο καταγωγής της. Περιοριζόταν σε βιντεοκλήσεις, σε δώρα που ανταλλάσανε συχνά και ο καιρός περνούσε. Μέχρι πριν τρία χρόνια. Μιλώντας στο τηλέφωνο με την αγαπημένη της ξαδέλφη έμαθε πως η παιδική της φίλη η Αργυρώ είχε ένα μοιραίο τροχαίο. Το αμάξι της έφυγε στην στροφή κοντά στην γέφυρα Καλαμά. Αναποδογύρισε. Την βρήκανε την επόμενη μέρα. Φαρμακώθηκε η Λένα! ΄Ηταν σίγουρη πως ο λάθος χειρισμός δεν ήταν δικός της, μα τα χέρια της στο τιμόνι οδηγούσε ο καημός της. Αυτός την βάρυνε και την ρούφηξε ο γκρεμός. Εκείνη την στιγμή γεννήθηκε στο νου της η σκέψη για ταξίδι αναψυχής στην Ελλάδα, τον Σεπτέμβρη του 2022. ΄Επρεπε από τώρα να οργανώσουν τις δουλειές τους για να μπορέσουν να λείψουν δίμηνο. Το σύμπαν που τους άκουγε, συνωμότησε υπέρ τους: εκείνο το Σαββατοκύριακο ανακοίνωσε τον γάμο της η ξαδέλφη και το επόμενο τα εγκαίνια του νέου γηπέδου της ΑΕΚ. Το ζεύγος είχε κάθε ευκαιρία, και το δικαίωμα να μοιραστεί μόνο χαρές στις διακοπές τους. Που ξεκινήσαν με τις καλύτερες συνθήκες.
Όμως ο χρόνος σταμάτησε μέσα στο περίφημο ζαχαροπλαστείο του Αμαρουσίου. Ούτε θυμάται τι ψέλλισε η Λένα αλλά η χαρωπή νύφη-συνοδός, δεν κατάλαβε τίποτα. Της ψιθύρισε μάλιστα τα κουτσομπολιά: «Ένας μεγαλομέτοχος της εταιρείας είναι απ΄τις Φιλιάτες και γι΄αυτό τον προσλάβανε τετράωρο στο εργαστήριο, από λύπηση. Βλέπεις, ο μπάρμπα-Μπάμπης έχει την κηδεμονία της τρίχρονης εγγονής του, της Μυρτούς! Είναι αγνώστου πατρός, ίσως μ΄αφορμή το γεγονός, μετακομίσανε απ΄το Καστρί και τις κακές γλώσσες, ειδικά μόλις σκοτώθηκε η μάνα της. Στην Αθήνα είναι άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. ΄Ασε που τους βγήκε και φοβερός μάστορας στην ζαχαρόπαστα!».
Διπλό το σοκ για την Λένα. Πώς έφερε στον κόσμο κοριτσάκι η Αργυρώ, ξεχασμένη τριαντατρία χρόνια σ΄ένα άδειο χωριό, σιωπηλός μάρτυρας σ΄ένα σπίτι-φυλακή; Το σύμπαν είχε πολύ και κατάμαυρο χιούμορ. Το μυαλό της δεν άντεχε τα σενάρια που έπλαθε. Δεν ήξερε σε ποια γενέθλια της Μυρτούς θα ξύπναγε το κτήνος μέσα του, αν είχε κοιμηθεί ποτέ. Δεν μπορούσε να ηρεμήσει ούτε στο ξενοδοχείο. Όλο το βράδυ το πέρασε στην βεράντα, ο άνδρας της, την κατάλαβε. Τι να του κρύψει άλλωστε; Ούτε την πιο φρικτή, ανομολόγητη σκέψη της: ποιος μπορεί να ήταν ο πατέρας της μικρής! Ο Πιέρ πάντα την ηρεμούσε και ήξερε πώς να χειριστεί καταστάσεις. Αυτή την φορά δεν την πιάνανε τα μαγικά του. Ούτε οι νομικές τους συμβουλές, μήτε η παρήγορη αγκαλιά του!
Ξημέρωσε η μέρα του γάμου. Όλα έγιναν όπως έπρεπε, οι νιόπαντροι έλαμπαν από ευτυχία. Σε πέντε βδομάδες επέστρεφαν στην Ελβετία και λύση δεν μπορούσε να σκεφτεί, έπρεπε πάση θυσία να σώσει την κόρη της Αργυρούς, αφού απέτυχε με την μάνα…
Δυο μέρες πριν το ταξίδι τους, ο Πιερ της έδειξε ένα άρθρο στα τοπικά νέα: Με αφορμή ένα μικροτρακάρισμα στην μηχανή τους, οι αναβάτες μαχαίρωσαν περί στις 7 τα ξημερώματα, έναν παππού 62 ετών. Ο άνδρας πριν τη απρόκλητη επίθεση, είχε αφήσει την εγγονή του στον παιδικό και πήγαινε στη δουλειά του. Νεκρός ο Χαράλαμπος Ρίζος. Οι δράστες αναζητούνται. Σε μάστιγα έχουν εξελιχθεί οι μικροκλοπές και οι συμμορίες μηχανόβιων, ειδικά σε γειτονιές με ελλιπή οδοφωτισμό…
Παρατείνανε την διανομή τους, θέλανε παραπάνω χρόνο, όσο άμεση και να ήταν η αντίδρασή τους στο συμβάν. Συνοπτικές ήταν οι διαδικασίες υιοθεσίας, ξέρανε να κινήσουν τα κατάλληλα νήματα ή να τα λαδώσουν, όπου χρειάστηκε. Βοήθησε και η μακρινή συγγένεια! Η Λένα δεν κατάλαβε ποτέ τίποτα, πάντα πίστευε στην θεία δίκη που “καθάρισε” ο τόπος. Μέσα σε όλη αυτή την καταστροφή, βγήκε από τα ερείπια, το καλό, χαμογελώντας και τινάζοντας τις μπουκλίτσες του : η κόρη τους πια, η Μυρτώ, που θα άνθιζε στην οικογένειά τους! Ο Πιέρ όμως ήξερε. Άρρηκτοι οι δεσμοί με την αδελφοποιημένη ομάδα. Άλλωστε ο αθλητισμός σώζει ζωές!