Thebluez

Αλήθεια, υπάρχει γονιός, που δεν σκέφτηκε κάποια στιγμή, να μπορούσε να κλειδωθεί στην τουαλέτα, έστω για μια ώρα; Να κάνει ρε παιδί μου, το ψιλό και το χοντρό του, δίχως μωρά, νήπια, σκυλιά, γατιά να του ανοίγουν πόρτα, να του τραβάνε το βρακί, να κλαίνε, να χτυπιούνται στα πατώματα του μπάνιου, να ανοίγουν συρτάρια και να βγάζουν ξυραφάκια, προφυλακτικά, ψαλίδια, ξυριστικές μηχανές, το πανάκριβο Dior κραγιόν, ΜΗ ΒΑΦΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΜΕ ΤΟ DIOR ΡΕ ΡΕΜΑΛΙ ΤΗΣ ΚΕΝΩΝΙΑΣ!, να καθαρίζουν δόντια με το πιγκάλ της τουαλέτας, την ώρα που εσύ είσαι σε “ενδιαφέρουσα 50 εβδομάδων και γεννάς στον θρόνο” ή προσπαθείς να βρεις στόχο να κατουρήσεις ή να αλλάξεις σερβιέτα, με τα πόδια τεντωμένα, να τα σπρώχνεις να βγουν όξω; Πρόσεχε τι εύχεσαι φίλε και φιλενάδα μου! Το σύμπαν ενίοτε είναι είτε μεγάλος όρχις, ή κουφάλογο ή αρχιτρολάρα ινφλουένσερ και καραδοκεί να σε κάνει viral, για να μαζέψει likes. Ναι.

Σαββατάκι πρωί. Βάρδια σε δράση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού μας. Μαθήματα σκάκι. 50 χαρούμενα παιδάκια. Ανάμεσά τους και εγώ, σε κάθε τμήμα να μαθαίνω το μικρό και το μεγάλο ροκέ, το σαχ, το ματ, το ψαλίδι, το ματ με τους δύο πύργους και πολλά άλλα κουλ κόλπα για να κερδίσεις σε μια παρτίδα σκάκι.

Τέσσερα τμήματα, από τις 11:00 το πρωί μέχρι τις 15:30 το μεσημέρι, τουλάχιστον δύο καφέδες, κουλούρια, κέικ, παστίτσιο και ό,τι άλλο φέρνουν οι γονείς για κεράσματα και φυσικά νερά, νερά, νερά. Ε, λες, εντάξει, μπορώ να πάω πια να κατουρήσω, έφτασε η ώρα 14:30, μπήκαν τα μεγάλα να κάνουν μάθημα, τι μπορεί να πάει στραβά; ΧΑ.

Μένουμε σε νησί. Από αυτά με θάλασσα γύρω γύρω, ξέρεις. ΥΓΡΑΣΙΑ. Πανέμορφο νησί, χαρακτηρισμένο ως παραδοσιακός οικισμός. Άρα ΞΥΛΟ, ΞΥΛΑ παντού, πόρτες, κουφώματα. ΥΓΡΑΣΙΑ ΚΑΙ ΞΥΛΟ, ΝΟΤ ΓΚΟΥΝΤ. Επίσης επαρχία, μικρός τόπος, λίγα τα κτίρια για δημόσια χρήση, που να πληρούν τις απαραίτητες προδιαγραφές για να φιλοξενήσουν με ασφάλεια δράσεις για μικρά παιδιά. Πφ.

Τώρα, πες μου, πόσοι από εμάς πάμε τουαλέτα με το κινητό; Για το νούμερο 2, συντριπτική πλειοψηφία, ναι; Για το νούμερο 1 όμως; Λίγοι, σχεδόν κανένας.

Τα μαθήματα γίνονται σε ένα παραδοσιακό, υπέροχο κτήριο, η αίθουσα στον πάνω όροφο, η τουαλέτα στο ημιυπόγειο, στην οποία για να μπεις, βγαίνεις από το κτίριο. Η είσοδός της, στην αρχή της αυλής του κτιρίου, δίπλα στην κεντρική είσοδο του δρόμου. Στην αίθουσα διδασκαλίας, εγώ, η δασκάλα του σκάκι, σκακακίου, σκακίου, σκακιού (εμπρός καλά μου grammar freaks, για πείτε…) και 14 παιδιά, τετάρτης, πέμπτης και έκτης τάξης.

«Κυρία Λίτσα, πάω δυο λεπτά κάτω, τουαλέτα, ναι; Δε με θέτε κάτι;»

«Όχι Ράνια μου, είμαστε εντάξει!» 

Ακολουθεί περιγραφή με σκηνοθετική επιμέλεια, καθώς υπάρχουν προτάσεις για Netflix. Κλακέτα, σκηνή νούμερο 32. Η πρωταγωνίστρια κατεβαίνει τα πρώτα σκαλιά, τουρτουρίζει λίγο, (πλησιάζει η Barbara), προχωρά 15 βήματα, κάνει ψιψι σε μια γατούλα που είναι στον κήπο, αμέριμνη και χαρούμενη, στρίβει αριστερά, κατεβαίνει 7 σκαλιά, ανοίγει πόρτα προθάλαμου της τουαλέτας, (δίνουμε στοιχείο, η πόρτα έχει τζάμι στο πάνω μέρος), κλείνει πόρτα, ανάβει φως, κοιτάει τον χώρο, προθάλαμος, πόρτα από τουαλέτα νούμερο 1, πόρτα από μικρή τουαλέτα νούμερο 2 και κλειδωμένη πόρτα αίθουσας ισογείου. Στον προθάλαμο πολλά βιβλία. Η πρωταγωνίστρια εντυπωσιάζεται με τη συλλογή βιβλίων. Κλείνει εξώπορτα προθάλαμου τουαλέτας. Για λόγους πλοκής, δεν μπαίνει τουαλέτα αμέσως, για το νούμερο 1, αν και έχει χειροτερέψει η κατάσταση λόγω κρύου, αλλά κάνει προσπάθεια να ξανανοίξει την πόρτα του προθάλαμου. Την μισή τζαμένια. Αυτή που τη βγάζει πάλι στον κήπο. Η πόρτα ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕΙ. ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ.

Πάρτε τον χρόνο σας, κάντε εικόνα την πρωταγωνίστρια και βάλτε εαυτό στη θέση της. Τι κάνετε;

1. Κατουράτε και επί ευκαιρία, ρίχνετε και ένα χε@@@@, με ένα βιβλίο από τη συλλογή, ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΗΣΥΧΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΠΑΙΔΙΑ, ΣΚΥΛΙΑ, ΓΑΤΙΑ και περιμένετε κάποια στιγμή να σας βρουν, γιατί είστε πολύ ζεν και …”don’t worry, about a thing ’cause every little thing, is gonna be all right, ya man…” ;
2. Προσπαθείτε να θυμηθείτε πώς σκατά κάνουν τα σήματα μορς στις αμερικάνικες ταινίες, ανεβαίνετε κάπου ψηλά με σκουπόξυλο και αρχίζετε να χτυπάτε ταβάνι;
3. Ουρλιάζετε «βοήθεια χριστιανοί» και «Κυρία Λίτσα», μέχρι η φωνή να φτάσει σε επίπεδα Κάλλας;
4. Σπάτε τζάμι πόρτας και ανοίγετε πόρτα με το έξω πόμολο;
5. Σπάτε πόρτα οι σφίχτες;
6. Παθαίνετε κρίση πανικού, ασφυξίας, κλειστοφοβίας, έχοντας στο μυαλό ότι θα σας τελειώσει το οξυγόνο, θα πάθετε καρδιακό επεισόδιο, θα βγει το κράκεν από την λεκάνη, μαζί με την τεράστια αράχνη από το LOTR, θα γίνει ατύχημα στον πάνω όροφο και θα λαμπαδιάσουν με τις ανοικτές σόμπες, ακολουθεί τοποθέτηση προϊόντος, κουμτέλ και κουμτελάκι, που διαφημίζει ο Χαλκιάς και η Βατίδου, πριν προλάβουν να σας βρουν;
7. Κατουράτε και μετά κολλάτε μούρη στο τζάμι και σε οποιαδήποτε κίνηση, σκιά, ήχο που εντοπίζετε, χτυπάτε τζάμι, με το δάχτυλο της βέρας και κάνοντας μάτια και προσπάθειες ύπνωσης στα γατιά, που περνάνε μπροστά και τους κόβετε το αίμα, μπας και ειδοποιήσουν κάποιον να σας απελευθερώσει;
8. Βρίζετε την τύχη σας και το σύμπαν;
9. Είστε ανακουφισμένοι που έτυχε σε εσάς και όχι σε κάποιο παιδάκι, γιατί είστε πολύ κατά βάθος καλοί άνθρωποι;
10. Θυμάστε ένα κάφρικο οπαδικό σύνθημα, που τραγουδούσατε στα γήπεδα, προ παιδιών και προ Χριστού και αρχίζετε με ρυθμό «….ΣΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΕΕΕΕΤΑΑΑΑΑ!!!!!»;

Έστω ότι η πρωταγωνίστριά μας, επέλεξε combo, από τις παραπάνω επιλογές.

Ποιος όμως τελικά την απελευθέρωσε; Η κα. Λίτσα; Το κράκεν; Τα παιδιά και οι γονείς, στο τέλος του μαθήματος; Μια γάτα; Ο σύζυγος (χαχαχα, καλό, εκεί θα με άφηνε ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, τον κάνω εικόνα να καρφώνει τάβλες στην πόρτα, σπανακόρυζο ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΕΕΕ); Κανείς,διαβάζετε αυτή την ιστορία, μετά τον θάνατό μου από ασφυξία στην τουαλέτα, που σκάλισα στην ξύλινη πόρτα με τα νύχια μου;

Να ξέρεις, θα σε βρω, μικρό μου αγόρι, εσένα που με απελευθέρωσες! Που με άκουσες από τον δρόμο και μπήκες να δεις, τι είναι αυτός ο θόρυβος! Ελπίζω να μην στοιχειώνω για πάντα τα όνειρά σου! Δε θα ξεχάσω ποτέ τα ορθάνοιχτα έκπληκτα μάτια σου, όταν με είδες να σου κάνω νόημα μέσα από το τζάμι, να μου ανοίξεις και τον πανικό σου, όταν πετάχτηκα έξω, σαν γάτα, που βγαίνει από το κλουβί και απελευθερώνεται μετά από επίσκεψη στον κτηνίατρο! Να ξέρεις προσπάθησα να σε σταματήσω, για να σου δώσω χαρτζιλίκι ευγνωμοσύνης, αλλά ήσουν πολύ γρήγορος στην ανηφόρα, να πάρει, ίσως φταίνε και τα ακατάληπτα που έβγαιναν από το στόμα μου εκείνη την ώρα, που προφανώς ενεργοποίησαν τις φιάλες νίτρο σου και έφτασες σε φουλ ταχύτητα, γιατί θεώρησες ότι έκανες βλακεία και απελευθέρωσες το τέρας της κολάσεως. Είμαι διπλά ευγνώμων, που δεν μου πέταξες πέτρα στο δόξα πατρί και γύρισα στα παιδάκια μου και στην τουαλέτα μου και ας μπαίνουν μέσα όλοι, μικροί, μεγάλοι, δίποδοι και τετράποδοι.