Ζευγάρια. Νομίζω πλέον πως είτε μιλάμε για αυτά, είτε μιλάμε για πυρηνική φυσική ή μοριακή γενετική, είναι το ίδιο πράγμα. Περιπλοκότητα και εξίσωση. Πώς είναι τα φίλτρα στη χημεία, που αν δεν μπουν οι σωστές δοσολογίες θα γίνει έκρηξη; Ε κάπως έτσι νιώθω!
Λες και έχω ένα δοχείο που είναι η σχέση και δύο διαφορετικά μπουκαλάκια με χρωματιστό υγρό, τα οποία πρέπει να ρίχνω σταγονίτσα σταγονίτσα μέσα στο μεγαλύτερο δοχείο, γιατί αν κάνω το λάθος και ρίξω παραπάνω από κάποιο, πάει! Διαλύθηκε η ένωση!
Αφού τώρα μιλήσαμε επιστημονικά, ας δώσω ένα υπαρκτό παράδειγμα. Άντρας, γυναίκα και σχέση. Δίνει ο ένας, δίνει και ο άλλος και τροφοδοτείται η σχέση. Αν κάνει κάποιος το λάθος και δώσει παραπάνω από αυτό που “πρέπει” -πολύ λάθος χρήση λέξης – μπαμ! Έκρηξη! Και μετά… Κλάματα, καβγάδες, αμέτρητα “μα γιατί δεν μου μιλάει, τι έκανα;” ή “πω πω δεν μπορώ, πιέζομαι!”.
*Την αντιστοιχία φράση – φύλο να την κάνετε μόνοι σας, παρακαλώ!
Εν ολίγοις, πού θέλω να καταλήξω; Ότι οι σχέσεις πλέον ή είναι με το σταγονόμετρο για να υπάρχουν ισορροπίες ή χείμαρρος και όποιον πάρει ο διάολος. Και επειδή εγώ ως άνθρωπος, ανήκω στη δεύτερη κατηγορία και δεν μου έχει βγει σε καλό, στις σχέσεις μου πλέον λειτουργώ με μέτρο. Όχι σταγονόμετρο. Μέτρο.
Τι σημαίνει αυτό;
Δεν κάνω την πολιορκία του Μεσολογγίου με μηνύματα ή τηλέφωνα. Στέλνω. Απαντάει ο παραλήπτης; Καλώς! Δεν απαντάει; Πάλι καλώς! Δεν θα του κάψω το σπίτι επειδή με άφησε στο “διαβάστηκε” ή επειδή δεν το άνοιξε καν. Έχουμε και δουλειές! Έχουμε και ζωές! (Εσύ δεν έχεις αφήσει ποτέ μήνυμα στο “διαβάστηκε”;;;). Θα δει την κλήση ή το μήνυμά μου και θα με πάρει εκείνος (ο παραλήπτης πάντα).
Δεν πιέζω για εξόδους / ραντεβού κλπ. “Θες να πάμε εκεί;”. “Θες να κάνουμε αυτό μαζί;”.
“Μα καλά, δεν θες να περάσεις χρόνο μαζί μου;”. ΠΟΤΕ! Όταν γνωρίζω πως υπάρχει ελεύθερος χρόνος και στις δύο πλευρές, προτείνω κάτι και το αφήνω να πλανάται. Θες; Σούπερ! Δεν θες; Πάλι σούπερ! Άλλα σχέδια. Άλλες προτάσεις. Και αν δεν βγει κάτι, δεν τρέχει και τίποτα. Υπάρχουν μέρες καλές και για τους δύο και μέρες κακές πάλι και για τους δύο.
Κατανοώ τις “κλείστες” του.
“Ώχουυυυυυ! Τα ξέρω αυτά τα μούτρα! Πάλι μέσα θα μείνουμε;”. Γκούχου, γκούχου! Ναι ρε, πάλι μέσα θα μείνετε, αν θέλει να βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο μαζί του. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για σένα, γιατί έχεις και εσύ “κλειστές” και μέρες “μαύρες”. Δεν πιέζω κανέναν! Μένω σιωπηλή όταν χρειαστεί και κάνω υπομονή.
*Αν αγαπάω και νοιάζομαι. Σε κάθε άλλη περίπτωση, κανε ό,τι θες!
Δίνω χώρο και χρόνο να ζήσει και τη ζωή του χωρίς εμένα. Πώς; Πολύ απλό! Βγαίνει με τους φίλους του, πηγαίνει ταξίδια, έχει ενδιαφέροντα και χόμπι. Και πολλά άλλα. Κάτι το οποίο ισχύει και για μένα δίπλα και τριπλά. Φίλες έχω, ενδιαφέροντα έχω, ύπνο χρειάζομαι και πάει λέγοντας.
Είναι άλλο πράγμα το “ζω τη ζωή μου” και άλλο το “ζω τη ζωή μας”. Αυτό το “μας”, αυτή η τόση δα λεξούλα, μπορεί να κάνει μεγάλο κακό αν δεν κοντρολαριστεί. Μεγάλο κακό! Ας πούμε, εκεί που δεν το περιμένεις, μπορεί να σε πνίξει και κάπου εκεί χαλάει η χημική ένωση. Μέτρο θέλει. Δεν είναι τυχαίο… Το έλεγαν και οι αρχαίοι “παν μέτρον άριστον!”.
Κατερίνα Μοχράνη