– Και πώς είπαμε λέγεστε;
– Ρέγγα.
– Ρέκα;
– Όχι, Ρέγγα.
– Ρέγα;
– Ρέγγα, σαν το ψάρι!
– Α μάλιστα, ναι ναι… (συνοδεία με γελάκι)
Ο παραπάνω διάλογος, η ζωή μου όλη! Το επώνυμό μου βλέπετε, είναι Ρέγγα, αυτό το συμπαθητικό ψαράκι, που γίνεται καπνιστό και συνοδεύει την φασολάδα, κατηγορία αλίπαστα. Δεν θέλω να με μπερδεύετε και να κάνετε λάθος. Δεν είναι Ρένγκα ούτε Ρέγκα, είναι γγ – ΡΕΓΓΑ –.
Ωραία και τώρα που το ξεκαθαρίσαμε, θα σας αφηγηθώ την ιστορία μου. Παραδόξως δεν είμαι θύμα bullying, πάντα προκαλούσα γέλιο ή έστω χαμόγελο και από μικρή που κατάλαβα την δύναμη της διαφορετικότητας, αυτοσαρκάζομαι και είμαι η πρώτη που θα χαμογελάσω, δίνοντας το σήμα να με τρολάρεις αν το επιθυμείς! Αρκεί να το επιθυμώ και εγώ!
Στο σχολείο ήμουν η πρώτη που έλεγα μάθημα, διότι σαν επίθετο, οι νέοι καθηγητές μόνο εμένα θυμόντουσαν. Οπότε ό,τι είχα να πω, το έλεγα εξαρχής και καθάριζα. Η διπλανή μου στο Λύκειο, κάθε εβδομάδα μου έφερνε το τελευταίο φύλλο του περιοδικού «Ραδιοτηλεόραση» με το κομικ “Ρέγγα chanel” και η αλήθεια είναι πως ανυπομονούσα! Γλυκό μου κορίτσι, πού να βρίσκεσαι;
Σχεδόν όλοι με συνδυάζουν με τον εθνικό μας φαγητό, που δεν είναι τα σουβλάκια, αλλά η φασολάδα και αρκετοί μιλούν για το τι ωραίο αβγοτάραχο έχω! «Συγνώμη, αλλά δεν τρώω το είδος μου, θεωρείται κανιβαλισμός!» απαντώ σοβαρή και περιμένω αντιδράσεις. Βάζω στοίχημα με τον εαυτό μου σε ποια ατάκα θα γελάσεις. Αν δεν πιάσει αυτό με τον κανιβαλισμό, θα πεταχτώ στην ατάκα “να σε κλαιν’ οι ρέγγες”. «Α ωραία, να φέρω και το σόι μου!» ή στο «μην ψαρώνεις», «δεν γίνεται εκ φύσεως» θα απαντήσω! Και σαν να μην έφτανε η ψαρίσια καταγωγή μου, κυκλοφόρησε και η ατάκα «Ποια Ελένη;» (Πονηρούληδες μην απαντήσετε, σας έχω και εδώ τουλάχιστον τέσσερις απαντήσεις!) οπότε το συμπαντικό τρολ «έπιασε» και το όνομα, καμία σωτήρια, κανένα έλεος, αν σε όλα αυτά προσθέσεις και το ότι είμαι ξανθιά και με ωροσκόπο ιχθύ! Χαχαχαχα αντέχετε να συνεχίσω;
«Να περάσουν οι ρέγγες» ανήγγειλε η γραμματέας σε ένα ιατρείο που είχα πάει με την μητέρα και λόγω του σοβαρού της κατάστασης, της έριξα ρεγγίσιο δηλητηριώδες βλέμμα, του στυλ «να σου κάτσω στον λαιμό μωρή, να φτάσω είκοσι ευρω το κιλό, να μην μπορείς να με αγοράσεις!».
Στην δουλειά με έχουν μάθει πλέον, έχω γίνει ανάρπαστη και αξέχαστη, όχι μόνο από το επώνυμό μου, αλλά κυρίως για την δουλειά και το χιούμορ μου. Χτυπάει εσωτερική γραμμή από συνάδελφο άλλου τμήματος.
«Καλησπέρα, κυρία Ρεγγα εσείς;» με ρωτάει.
«Μάλιστα, Ρέγγα εδώ, λέγεται παρακαλώ».
«Να σας ρωτήσω… μια Σαρδέλη, τι την έχετε;» ρωτάει το ανύποπτο κουτάβι.
«Ξαδέλφη από άλλο σόι, το ίδιο και τον Καλαμάρα και τον Κάβουρα και τον Ψαρρά, μας έχει ξεκληρίσει ο άτιμος! Επίσης να ξέρεις ο Ρέηγκαν είναι μακρινός συγγενής στην Αμερική. Όχι παίζουμε, θα δείτε θα κατακτήσουμε τον κόσμο τα αλίπαστα! Τι, δεν με πιστεύεις; Ρώτα και το Chivas Regal, άλλο ξαδελφάκι αυτό. Βρε πως σκορπίσαμε έτσι στα πέρατα της γης!».
Πνιγόμαστε στα γέλια και κλείνουμε την γραμμή γιατί έχουμε και δουλειές, αλλά να ξέρεις χρεώνω για την σάτιρα!
Και φυσικά έχω γίνει και μούσα! Μπουλάς με το τραγούδι του τίτλου «Ρέγγε και σαρδέλε».
Ακούω σε όλα τα ονόματα, reggato – ρεγγούλι – Ρέγγα μου (το αγαπώ), ψάρι, ψαρούκλα, σαρδέλα, φασολάδα και φακές! Δεν θα μπορούσα να λέγομαι διαφορετικά, δεν θα μπορούσα να ήμουν κάτι απλό. Σε όλους τους θαυμαστές του αστείου, εύχομαι να μην σας κλάψουν ποτέ οι ρέγγες, γιατί έχει «πέσει» πολύ δουλειά τα τελευταία χρόνια!
Σας φιλώ, το ψάρι…
ΥΓ: Έχω και χρυσόψαρο!
Ελένη Ρέγγα