Thebluez

Αυτή η λέξη, ένα καρφί στη συνείδησή μου, στην ηθική μου, στη λογική μου!
Ακόμη αναρωτιέμαι πώς είναι ποτέ δυνατόν εγώ να έγινα η “άλλη”. Η “άλλη” γυναίκα , το τρίτο πρόσωπο. Που δεν σήκωνα μύγα στο σπαθί μου, ο άντρας άλλης γυναίκας δεν υπάρχει για μένα πουθενά.

Από το πουθενά λοιπόν, μετά από χρόνια τυπικής επαγγελματικής φιλίας και με μία φιλική αγκαλιά, γκρεμίστηκε το σύμπαν όλο, σε μία στιγμή. Κοιταχτήκαμε λες και δεν είχαμε δει ποτέ ξανά ο ένας τον άλλον και άρχισα να τρέμω ανεξέλεγκτα. Μία αγκαλιά και συνωμότησε το σύμπαν και οι πλανήτες, θεοί και δαίμονες, μοίρες και κάρμα και όλα άλλαξαν, ΌΛΑ! Ό,τι πιστεύαμε μέχρι εκείνη την στιγμή δεν υπήρχε πια, υπήρχαμε μόνο εσύ και εγώ. Και οι τύψεις και οι ενοχές και το λάθος! Πώς είναι δυνατόν αυτό το λάθος να ουρλιάζει στο κεφάλι μας και η καρδιά μας να είναι κουφή;

Απόλυτος έρωτας, καθαρός, απόλυτο ταίριασμα σαν από πάντα να συμβεί. Το χάδι βάλσαμο και το φιλί ανάσα. Να κάνεις έρωτα με την ψυχή και τα σώματα να γνωρίζονται από παλιά. Να νιώθεις τον άλλον με τρόπο αλλόκοτο και να διαβάζει τη σκέψη σου τρομαχτικά. Σαν ένας άνθρωπος σε 2 σώματα. Αγκαλιές δανεικές, φιλιά κλεμμένα, νύχτες παράλογες, αγγίγματα κρυφά και όμως εγώ γιατί σε νοιώθω δικό μου;

Στήνω φράχτες και τους ρίχνεις, σηκώνω τοίχους και τους γκρεμίζεις, κρύβομαι και με βρίσκεις πάντα, αντιστέκομαι και με λυγάς, θυμώνω και με ηρεμείς, φεύγω και με γυρίζεις πίσω σε εσένα, μεθάω και κλαις μαζί μου, ορκίζομαι “ως εδώ, μία τελευταία φορά!”. Μάταια… μάταια όλα! Την ακούω την καρδιά μου που σπάει κάθε φορά, μα δεν ακούει.

Τα θέλεις όλα μαζί μου, έρωτα, χάδι, φιλί, τρυφερότητα, αγκαλιά, κατανόηση, γέλιο, δάκρυ, ΖΩΗ! Τρέχεις με 1000 χωρίς καθόλου φρένα, με παρακαλείς και με προκαλείς να σε ακολουθήσω χωρίς άμυνες. Παραδόθηκες και εγώ ακόμη παλεύω. Να σε παρακαλώ να με αφήσεις και να γυρίσεις εκεί που ανήκεις. Αλήθεια, πού ανήκεις; Μυαλό, καρδιά και σώμα όλα κούμπωσαν εδώ. Άκουσα το σ’ αγαπώ και τρόμαξα, πανικοβλήθηκα. Τώρα δεν υπάρχει γυρισμός! Και εγώ που πάω στα τυφλά με μυαλό θολωμένο και καρδιά τρελή, κρατάω την καρδιά σου με χέρια που τρέμουν.

Εσύ που αγαπάς μόνο με πράξεις και δεν παίρνεις από “λόγια”. Εσύ που δεν στέκεσαι στα “πρέπει” αλλά στα “θέλω” και φωνάζεις και από ένα κάθε μέρα. Εσύ που παρέδωσες την καρδιά σου στα χέρια μου και μου είπες κάνε ό,τι θέλεις άνευ όρων, χωρίς εσένα ζωή δεν έχω και δεν σε χάνω για τίποτα στον κόσμο. Εσύ που με βλέπεις να βασανίζομαι και πονάς περισσότερο. Εσύ που δεν ξέρεις πού να σταματήσεις χωρίς μοναξιά και φόβο. Εσύ που καταφέρνεις να είσαι πάντα εκεί, στην αγκαλιά μου, ακόμη και όταν λείπεις. Που με τραβάς από τα σκοτάδια να μου δείξεις τον άλλο δρόμο. Εσύ που έχεις σκοπό της ζωής σου να γελάω πολύ και δυνατά! Που έγινες το “μοναδικό ” μου.