Thebluez

Και επιτέλους, μετά από ατέλειωτες ώρες στα τηλέφωνα, στα viber, στις βιντεοκλήσεις, με αμέτρητες επισκέψεις σε ό,τι τρώγλη μπορείς να φανταστείς, βρήκες αυτό που σου ταιριάζει. Άξιζε όμως η ταλαιπωρία. Ένας νορμάλ ιδιοκτήτης, με νορμάλ ενοίκιο, σε νορμάλ περιοχή, με μετρό κοντά και η δουλειά ούτε μισή ώρα από το σπίτι; Όνειρο θερινής νυκτός! Κι όμως, το βρήκες! Πλήρωσες και την εγγυησούλα σου – αυτά τα δύο ενοίκια μπροστά συν το τρέχον θα σε πονάνε για πολλούς μήνες ακόμη. Έχει να πέσει πολύ μακαρόνι και ρύζι. Αλλά ας όψεται!

Μα τι ωραία διαρρύθμιση! Ούτε παράγωνα τα δωμάτια, ούτε περνάς μέσα από το υπνοδωμάτιο για να φτάσεις στο σαλόνι, ούτε τίποτα! Και τι ωραίες ντουλάπες! Χωράνε όλα σου τα πράγματα χωρίς να χρειαστεί να κάνεις πατέντες για ακόμα μία φορά! Έχει τρεχούμενο νερό, θερμοσίφωνα, η λεκάνη δεν βρίσκεται μέσα στο ντους! Σαν όνειρο μοιάζει πραγματικά!

Και η γειτονιά; Όμορφη και ήσυχη. Με ένα μικρό αλσάκι στα 500 μέτρα από το σπίτι, να ξεχνιέται λίγο το μυαλό και να ξεφεύγει το μάτι από την γκρίζα απρόσωπη ζούγκλα που ζούμε. Μην το πεις ούτε του παπά λέμε!

Και μετά από άπειρο κουβάλημα, συνεχείς μετατοπίσεις στα έπιπλα, γιατί είσαι και αναποφάσιστη, καταφέρνεις και βρίσκεις επιτέλους την ηρεμία και την γαλήνη σου. Τα τελευταία σου ρεπό τα έχεις φάει με την διαδικασία της μετακόμισης. Αλλά, επιτέλους, όλα μπήκαν σε μία τάξη και είσαι πλέον έτοιμη να βάλεις ένα ποτήρι κρασί και να αράξεις μόνη σου υπό το φως των κεριών και να σκεφτείς πώς θα κάνεις την φωλίτσα σου ακόμα πιο ζεστή, πιο άνετη, πιο χουχουλιάρικη. Και το ανοίγεις το κρασάκι σου. Αποφασίζεις να βάλεις και μια χαλαρή μουσικούλα να ακούγεται χαμηλά, καθώς ετοιμάζεσαι να χαθείς στις σκέψεις σου.

Ταξιδεύεις, κάνεις όνειρα. Θα έρχονται οι φίλοι εδώ, θα κουβεντιάζετε, θα γελάτε, θα παίζετε επιτραπέζια. Θα στρωθείς κιόλας για την πτυχιακή σου, κάποια στιγμή πρέπει να τελειώνεις και μ’ αυτό! Τι όμορφα και ήρεμα θα είναι! Πόσο σου έχει λείψει η ησυχ- ΤΙ ΤΣΙΡΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ; ΠΟΙΟΝ ΣΦΑΖΟΥΝ; ΚΑΙ LIVE ΜΑΛΙΣΤΑ!!!

Όπερα είναι αυτό το πράγμα που ακούγεται; Δεν έχεις χειρότερο από την όπερα. Εμ τσιρίζουν, εμ δεν καταλαβαίνεις τι λένε. Σαν να σου πατάνε το μικρό δαχτυλάκι με την φτέρνα τους στα μέσα μεταφοράς και ταυτόχρονα να κλείνεις με φόρα με την πόρτα του αμαξιού σου το δάχτυλο.

Κλείνεις την μπαλκονόπορτα. Κρίμα και απολάμβανες την θέα. Τουλάχιστον τώρα δεν θα ματώνουν τ’ αυτιά σου. Κι όμως, τελικά ακούγεται και με κλειστή μπαλκονόπορτα. Να είναι πρόβες άραγε ή προσωρινό βάσανο; Ας είναι προσωρινό βάσανο, πώς θα αντέξεις καθημερινά αυτό το μαρτύριο;

Μιλάς με την κολλητή σου στο τηλέφωνο, της περιγράφεις το δράμα που ζεις. Πέντε μέρες την εβδομάδα υπομένεις τις τσιρίδες. Το μόνο κομμάτι που αναγνώρισες ήταν το Ave Maria κι αυτό καταλάθος! Σε ρωτάει η κολλητή γιατί δεν χαίρεσαι. Έχεις για γειτόνισσα μία της λυρικής κι αντί να θεωρείς τυχερό τον εαυτό σου, γκρινιάζεις. Της εξηγείς ότι κάθε φορά, τρεις με τέσσερις ώρες την ημέρα την ακούς να κάνει τις ασκήσεις της και μετά να τσιρίζει. Γιατί, φυσικά, για να τσιρίξεις σε αυτές τις νότες, πρέπει να έχεις κάνει την αρμόζουσα διαδικασία. Ησυχία το πρωί, αλλά το απόγευμα; Δράμα! Δραματικό δράμα, χωρίς υπερβολές. “Άλλοι ρε θα πλήρωναν για να είναι στην θέση σου κι εσύ που το έχεις τσάμπα γκρινιάζεις και παραπονιέσαι;”. ΝΑΙ! Ματώνουν τ’ αυτιά σου κάθε φορά.

Και σου είχε περάσει από το μυαλό μία ωραία ιδέα. Να πιάσεις φιλίες μαζί της και να την πας στην συναυλία του αγαπημένου της συγκροτήματος. Να ξελαρυγγιαστεί, να ησυχάσεις. Αν, φυσικά, ακούει κάτι διαφορετικό από κλασσική μουσική και όπερα. Αλλά όχι, αυτό είναι προσωρινή λύση. Στα πλαίσια της φιλίας, πάλι, να την κάνεις να χάσει στοίχημα και να σωπαίνει καθημερινά 6-10 το βράδυ! Κι αν δεν είναι τζογαδόρος; Την πάτησες. Με απειλητικό σημείωμα κάτω από την πόρτα; Μπορείς να γράψεις με κέτσαπ σε ένα χαρτί κάτι απειλητικό που θα την τρόμαζε και να της το έριχνες κάτω από την πόρτα!