Thebluez

Κάθε Κυριακή απόγευμα, η ίδια σκέψη. Πω, πάλι Δευτέρα αύριο! Κάθεσαι στον καναπέ και αναρωτιέσαι πώς πέρασε το σαββατοκύριακο χωρίς να το καταλάβεις. Αλλά το κυριότερο, χωρίς να είναι γεμάτο. Σκέφτεσαι πως θα έρθει μια ακόμη γεμάτη βδομάδα, με δουλειά, υποχρεώσεις, τρέξιμο και τελικά το μόνο που καταφέρνεις κάθε μέρα είναι να φτάνει η ώρα 10 το βράδυ, να είσαι πτώμα και απλά να ξεραίνεσαι στον καναπέ αγκαλιά με το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης. Χωρίς να έχεις κάνει τίποτα για σένα, χωρίς να έχεις προλάβει να κρατήσεις λίγα λεπτά για μια βόλτα, για έναν καφέ, ακόμη και για έναν περίπατο απλά και μόνο για να αδειάσει το μυαλό.

Και έρχεται το σαββατοκύριακο που όλη την βδομάδα αναπολείς και περιμένεις. Μα τελικά το μόνο που καταφέρνεις είναι να ολοκληρώσεις όλες εκείνες τις δουλειές που δεν προλάβαινες μέσα στην βδομάδα. Να κάνεις μερικά ψώνια, να πας ένα σούπερ μάρκετ, για να μην πεθάνεις και της πείνας, να βάλεις πλυντήρια, να σιδερώσεις, να οργανώσεις το σπίτι και να οργανωθείς και συ.

Κάθε Κυριακή απόγευμα λοιπόν, η ίδια ερώτηση. Μα καλά, για ποιον λόγο περίμενα πώς και πώς το σαββατοκύριακο; Αφού πάλι στο σπίτι την έβγαλα. Μέσα στην βδομάδα, οργανώνεις ένα non-stop party για το σαββατοκύριακο και στην καλύτερη θα καταφέρεις να δεις ένα ολόκληρο επεισόδιο εκείνης της σειράς που έχεις ξεκινήσει εδώ και ένα εξάμηνο. Δεν έχεις όρεξη και κουράγιο, πολλές φορές ούτε φαγητό να φτιάξεις και βολεύεσαι με τοστ ή τα αγαπημένα σου παιδικά δημητριακά.

Έχεις τσεκάρει όλες τις παραστάσεις του φετινού χειμώνα σε όλα τα θέατρα, όλες τις ταινίες που παίζονται στο σινεμά και αυτές που προσεχώς θα προβληθούν, όλα εκείνα τα φεστιβάλ με φαγητό, ποτό και μουσική, ακόμη και τα σχήματα στις μουσικές σκηνές. Φτιάχνεις οργανόγραμμα και budget για το ποια από όλα αυτά θα επισκεφτείς, ακόμη και μόνος σου, δεν σε νοιάζει, σε ποια μέρη μπορείς να κάνεις μια μίνι εξόρμηση ακόμη και για ένα βράδυ. Κάθε Δευτέρα τα βάζεις στο πρόγραμμα και κάθε Παρασκευή βράδυ, τα αναβάλεις για το επόμενο σ/κ. Έχει τόσες επιλογές διαθέσιμες στα πόδια σου και επιλέγεις να μην αξιοποιήσεις και καμία πολλές φορές. Βυθίζεσαι καθημερινά σε μία ρουτίνα και το μόνο που καταφέρνεις είναι να περνάει ο καιρός και συ να μένεις στον καναπέ αγκαλιά με το τηλεκοντρόλ. Χάνεις την όρεξη για δράση, περιπέτεια, για ζωή.

Πολλές φορές αναπολείς τα φοιτητικά σου χρόνια. Απορείς μάλιστα με τον εαυτό σου πώς κατάφερνες να ανταπεξέλθεις στο συνδυασμό σχολή, μαθήματα, διάβασμα, καφές, ξενύχτι και πάλι από την αρχή σχεδόν σε καθημερινή βάση. Πώς τότε που τα χρήματά σου ήταν μετρημένα, έκανες τόσα πολλά πράγματα και τώρα που έχεις ένα αξιοπρεπή μισθό, δεν βρίσκεις χρόνο και όρεξη ούτε για έναν απλό καφέ να πας. Θα μου πεις τότε ήσουν ανέμελος, ξέγνοιαστος και χωρίς άλλες σκοτούρες πέραν των μαθημάτων και τις σχολής, σε αντίθεση με τώρα που οι υποχρεώσεις είναι δεκαπλάσιες. Προφανώς και δεν θα διαφωνήσω μαζί σου, μέχρι όμως ένα σημείο. Δεν κοστίζει τίποτα να πας μια βόλτα μέχρι το πάρκο και απλά να κάνεις ένα περίπατο, δεν κοστίζει τίποτα μια βόλτα στο δάσος, στην παραλία, στην κεντρική οδό της γειτονιάς σου. Ίσα ίσα που θα αδειάσει για λίγο το μυαλό σου από τις σκέψεις, τις υποχρεώσεις, το βάρος της δουλειάς και της καθημερινότητας. Θα μπορέσεις για λίγη ώρα να ξεφύγεις από την ρουτίνα και την επαναληψιμότητα.

Οι ρυθμοί της ζωής και της καθημερινότητας (τουλάχιστον για τους περισσότερους), είναι τόσο γρήγοροι, που σχεδόν μας προσπερνάνε. Μας προσπερνάει η ίδια μας η ζωή και εμείς όσο και να τρέχουμε, δεν προφταίνουμε να την πιάσουμε, να την προλάβουμε. Και δυστυχώς όλοι μας έχουμε μία ζωή και θα έπρεπε να θέλουμε να την ζήσουμε στο έπακρο και όσο καλύτερα μπορούμε. Διότι θα έρθει η ώρα του απολογισμού και θα ήταν ό,τι πιο όμορφο κοιτώντας πίσω να έχουμε γλυκιές αναμνήσεις από αυτές τις βόλτες, από τον εαυτό μας, τους ανθρώπους μας. Η ζωή δεν περιμένει κανέναν, ο χρόνος θα κυλίσει και δεν θα θες να θυμάσαι μέρες μόνο με την κουβέρτα και το τηλεκοντρόλ καθισμένος στην γωνία του καναπέ. Θα θες να έχεις αναμνήσεις από όμορφες βόλτες, ωραίους ανθρώπους, αξέχαστα τοπία, στιγμές ηρεμίας και γαλήνης.

Για αυτό λοιπόν, άσε πού και πού το τηλεκοντρόλ και την γωνία του καναπέ και σήκω. Βρες λίγο χρόνο να γεμίσεις μπαταρίες και να αδειάσεις το μυαλό και το σώμα σου από το βάρος της Δευτέρας. Γιατί όσο περνάνε μέρες χωρίς γαλήνη, τόσο οι Δευτέρες θα είναι δύσκολες, δυσβάσταχτες και κουραστικές. Και τόσο οι Κυριακές θα είναι μίζερες και καταθλιπτικές. Σήκω λοιπόν και ζήσε λίγο, πάρε μέρος στην ζωή σου και μην την κοιτάς μόνο για τις υποχρεώσεις και την ρουτίνα.