Γιατρός σπούδασε ο Ανέστης και μάλιστα στην Αθήνα. Πρώτος μπήκε εκείνη την χρονιά, πρώτος τελείωσε με περγαμηνές και δόξες και έχαιρε και μεγάλης εκτίμησης από τους καθηγητές του, όχι μόνο στα χρόνια των σπουδών του, αλλά και σε όλη του την καριέρα. Τον γάμο του με την Ελένη του, ...
Δεν του έλεγαν τίποτα οι γιορτές. Δεν είχε κάποιο λόγο να γιορτάζει, οικογένεια δεν είχε φτιάξει από επιλογή του, ένα γάμο είχε κάνει κάποτε, αλλά ούτε που θυμόταν πια πριν πόσα χρόνια είχε χωρίσει. Έμαθε πως εκείνη ξαναπαντρεύτηκε, είχε κάνει και δυο παιδιά, χάρηκε, αν δεν ήταν έτσ ...
Τακ τακ τακ…
Οι χάντρες του κομπολογιού, χτυπούσαν ρυθμικά, έτσι όπως τις πέργανε μία μία στα δάχτυλά του.
Ροζιασμένα, δουλεμένα, γέρικα.Κι όμως, όταν έπιανε το κομπολόι του, τις χάντρες του, τότε, τα δάχτυλά του, λες κι ήτανε πιανίστας, τις έπιανε και μία μία απαλά αλλά και σταθερά, π ...
Μια φορά κι έναν καιρό, έπρεπε να γραφτεί ένα παραμύθι. Ένα παραμύθι για μικρά παιδιά. Είπαν στην Μάτα λοιπόν να γράψει ένα παραμύθι. Όμως εκείνη γέλασε.
«Παραμύθι; Είναι δυνατόν; Δεν ξέρω να γράψω παραμύθι».
«Εύκολο είναι, προσπάθησε» της είπαν και της έδωσαν ένα μεγάλο τετράδ ...
- Warn προειδοποιώ
- warning προειδοποίηση
Πήγαινα που λέτε μια φορά χαρωπή χαρωπή στην δουλειά μου οδηγώντας και σε μια στροφή, είδα μια ταμπέλα μ ένα θαυμαστικό. Κι εκεί που νόμιζα πως ήταν θαυμασμός για την οδήγησή μου, κάποιος με πληροφόρησε πως ΌΧΙ ΜΑΝΑΜ, σε γελάσανε, ...
«Ξύπνιος είσαι Λουκά μου; Πέρασε, κάθισε λίγο εδώ, να συμμαζέψω και μετά θα πάμε να σου φτιάξω ένα τσάι»
Ο Λουκάς κοίταξε γύρω στο δωμάτιο και χαμογέλασε.
«Είχε αγωνία το κοριτσάκι μας, ε Ελένη μου;»
Η Ελένη έγνεψε καταφατικά χαμογελώντας κι εκείνη.
«Θυμάσαι Λουκά μου; Από τ ...
Μπήκε φουριόζα στο σπίτι, τόσο φουριόζα που κοπάνησε η πόρτα πίσω της. Καλά τα καφεδάκια με τις άλλες αμέσως μετά το σχολείο το πρωί, μα αυτές έφευγαν μετά για τις δουλειές τους κι εκείνη αργούσε να επιστρέψει σπίτι για το συμμάζεμα. Κρέμασε την τσάντα της στην κρεμάστρα κι έρ ...
Επ;
Τι τίτλος είναι αυτός; Ντροπή, μας διαβάζουν και σοβαροί άνθρωποι, παιδιά, ηλικιωμένοι. Είμαστε η παρέα τους το βράδυ ή στο λεωφορείο, θ ανοίξει κάποιος να διαβάσει ένα κείμενο με τέτοιο τίτλο;;;
Και η αρχισυνταξία; Θα το ανοίξει; Θα το διαβάσει; Γιατί αν το διαβάσει θα το εγκρίνει ...
*Το κείμενο είναι μυθοπλασία, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα
http://www.star.gr/ellada/420539/petroypolh-nea-eyrhmata-konta-ston-kado-skoypidiwn-poy-brethhke-nekro-mwro
Τράβηξε τα σκεπάσματα ως τον λαιμό. Κρύωνε, όλο αυτόν τον καιρό κρύωνε. Νόμιζε πως πάντα θα κρύωνε σ ...
Αν ρωτήσεις δέκα ανθρώπους, ποια είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία σ ένα γάμο, οι επτά θα σου απαντήσουν «το κέρατο»
Αν ρωτήσεις δέκα παντρεμένες γυναίκες, οι έντεκα θα σου απαντήσουν «το Πάσχα στο χωριό του»
Είσαι λοιπόν παντρεμένη, τον αγάπησες βρε αδερφέ, τον πήρες. Έκανες κα ...
Παράξενο πρωί εκείνο το πρωινό. Αλλιώτικα, θολά, μουντά, παράξενα. Λες κι ο Θεός είχε αποφασίσει πως αυτό το πρωινό, έπρεπε όλα να είναι αλλιώς. Σαν παιδική ζωγραφιά, μ ευθείες γραμμές, πεντακάθαρες.
Κι όμως, δεν θα πρεπε να είναι έτσι. Ο κόσμος πολύς, φώναζε, κραύγαζε, συνωστιζόταν κι ...
Τα 'ξερε τα κόλπα. Τα 'μαθε από μικρή, έπρεπε να τα μάθει, οι άντρες ήταν σκληρά αρπαχτικά για κάτι θηλυκά σαν κι εκείνη. Γιατί ο Θεός όταν θέλει να φτιάξει θηλυκά, βάζει όλο το μεράκι του.
Όμορφη δεν ήταν. Μάλλον συνηθισμένη, δεν είχε πάνω της κάτι που σκλάβωνε με την πρώτη. Είχε όμω ...
Σύρθηκε στην άκρη του δρόμου. Πίσω από τα ψηλά χόρτα, ήσυχα θα ήταν εκεί, πονούσε, πονούσε αβάσταχτα, έπρεπε να πάει σε μια γωνιά. Πονούσε κ αιμορραγούσε, το μύρισε το αίμα του και αυτό δεν ήταν καλό. Ο πόνος τον έσφαζε, με κόπο σύρθηκε, έφτασε και σωριάστηκε στα ξερόχορτα. Προσπάθησε να ...
Κάθησα στο τραπέζι της κουζίνας.Είχαμε αποφασίσει κάποτε, πως το τραπέζι της κουζίνας θα ήταν οπωσδήποτε μεγάλο,οπωσδήποτε ξύλινο και θα έχει οπωσδήποτε θέα στον κήπο. Κοίταζα το αίμα μαγνητισμένη. Μια κατακόκκινη κουκίδα εκεί δα στην άκρη του δαχτύλου μου που μεγάλωνε. Γυαλιστερή και κα ...
Πήρε το παξιμάδι στο λεπτό του χέρι. Με το άλλο χέρι πήρε την βίδα και ξεκίνησε να βιδώνει. Οι κινήσεις του σίγουρες, τόσο σίγουρες που νόμιζες πως ήταν μεγάλος άντρας κι ας ήταν σκάρτα εννιά χρονώ.Συνέχισε το μοντάρισμα της ρόδας. Έπρεπε να κάνει γρήγορα, θα νυχτώσει σε λίγο κι έπρεπε ν ...
