Απ' όλα τα γλυκίσματα των Χριστουγέννων αυτά που αγαπώ περισσότερο είναι τα μελομακάρονα. Και δεν είναι η μπισκοτομελένια γεύση τους που ξετρελαίνει μικρούς και μεγάλους, αλλά η σαγηνευτική μυρωδιά τους που ξυπνά μνήμες, με άρωμα κανέλας και γαρίφαλου, από κείνες τις εποχές που οι νοικοκ ...
Αν η χαρά είχε χρώμα, θα’ χε το χρώμα της λιακάδας, που σε μεθά και ζεσταίνει στο κορμί σου. Αν η λύπη είχε χρώμα, θα’ χε το χρώμα του γκρίζου ουρανού, που η «μουντάδα» του ανασταίνει τα σκοτάδια της ψυχής. Κι η χαρμολύπη; Άραγε τι χρώμα θα’ χε η χαρμολύπη;
----------
Από τότε που π ...
Πριν χρόνια, ένας από τους πιο αγαπημένους Έλληνες κωμικούς ηθοποιούς, ο Σωτήρης Μουστάκας, είχε πει πως το θέατρο έχει καταλήξει να είναι κοσμική εκδήλωση. «Φτάνουμε στο σημείο να έρχεται να δει το θέατρο η γούνα χωρίς άνθρωπο μέσα». Και δυστυχώς είναι οι ίδιες «θεατρόφιλες γούνε ...
Άλλη μια βραδιά, ένα τελευταίο νυχτέρι και μετά θα ήταν επιτέλους ελεύθερη. Πέντε χρόνια τώρα η Ζωή δούλευε μέρα νύχτα. Έπρεπε να ξεπληρώσει το χρέος. Το πτυχίο της νοσηλευτικής το μόνο που της είχε εξασφαλίσει ήταν ευκαιρίες ως αποκλειστική νοσοκόμα δίπλα σε κάποιο γεροντάκι, κι ενίο ...
Έχεις ποτέ θολώσει καθρέφτη με την ανάσα σου; Μην το κάνεις…
----
Κυριακή, 18 Μαρτίου 2001. Ημέρα γενικής απογραφής πληθυσμού και κατοικιών. Η εικοσάχρονη Ασημίνα είχε βγει από τις 8.30 το πρωί στις γειτονιές του Παγκρατίου κρατώντας στα χέρια της πράσινους φακέλους με δελτία απογρ ...
Η Νόρα κοίταξε για τελευταία φορά το πρόσωπο της στον καθρέφτη κι έκανε μια προσπάθεια να χαμογελάσει. Όχι με τα χείλη. Με τα χείλη είχε εξασκηθεί αρκετά τόσα χρόνια ώστε να μπορεί να χαμογελά όποτε έπρεπε. Με τα μάτια προσπάθησε να χαμογελάσει. Άδικος κόπος όμως. Σαν η ψυχή «βγει», τα μ ...
Γενέθλια. Μία από τις τρεις ωραιότερες μέρες του χρόνου για ένα παιδί, γιατί ως γνωστόν για τους μικρούς μας φίλους από τις 365 μέρες του χρόνου τρεις είναι οι μέρες της απόλυτης ευτυχίας. Το πρωί της Πρωτοχρονιάς που ανοίγουν τα δώρα που άφησε ο Άγιος Βασίλης κάτω από το χριστουγεννιάτι ...
Η Ευγενία πότισε και την τελευταία γλάστρα βασιλικού. Πόσο τους αγαπούσε τους βασιλικούς. Στέκονται εκεί να περιμένουν καρτερικά για ένα χάδι και μετά μια μοναδική γλυκοπικάντικη μυρωδιά αναδύεται. «Τον βασιλικό για να μυρίσει πρέπει να τον χαϊδέψεις, κόρη μου» συνήθιζε να λέει η ...
Μια φωτιά, ένας δυνατός αέρας κι όλα άλλαξαν. Τρόμος. Πόνος. Δάκρυα. Δάκρυα για το χθες, για το σήμερα, για το αύριο. Και κάπου εκεί που η ώρα της απόγνωσης της φρίκης που έκανε τις καρδιές μας να χτυπούν σαν καμπάνες, την ώρα που η τραγωδία μας γονάτισε και που η προσευχή προς κάθε Θεό ...
Το καλοκαίρι ήρθε και μικροί μεγάλοι ανυπομονούμε να ξεχυθούμε στις παραλίες για να απολαύσουμε λίγες στιγμές θαλασσινής αύρας και δροσιάς. Για τα παιδιά δε που περιμένουν όλη την εβδομάδα, κλεισμένα μέσα σ’ ένα διαμέρισμα, δεν υπάρχει καλύτερος παιδότοπος. Δεν θα αναφερθώ όμως στο πό ...
Τελευταία εβδομάδα του σχολικού έτους. Δεν έμειναν παρά λίγα 24ωρα για να κλείσει η πόρτα του σχολείου οριστικά για το καλοκαίρι και να αφήσουν οι μικροί μαθητές πίσω τις σχολικές αίθουσες, τα μαθήματα, τα βιβλία και τα τρεχαλητά με τους συμμαθητές στο προαύλιο. Προτού όμως ξεκινήσο ...
Χρόνια τώρα ο ουρανός ήταν ίδιος. Γκρίζος. Χωρίς σύννεφα. Ακόμα και τα καλοκαίρια γκρίζος ήταν, λες και ο ήλιος πενθούσε μαζί με την Άννα, και την κάθε ζωντανή-νεκρή Άννα. Μηχανικά έβαλε καφέ να πιει. Σκέτο. Πικρό. Και με την κούπα ανά χείρας κατευθύνθηκε στην μικρή αυλή του σπιτιού της, ...
Αγαπημένο μου ημερολόγιο.
Σήμερα στο σχολείο η μέρα ήταν αφιερωμένη στη γιορτή της μητέρας. Η δασκάλα αφού μας μίλησε για το πόσο σημαντικές είναι οι μαμάδες στη ζωή μας, ζήτησε να ζωγραφίσουμε κάρτες και να γράψουμε δυο λόγια για κείνες. Όλα τα παιδιά ήταν τόσο ενθουσιασμένα.
Η Αφροδ ...
Σαν χθες θυμάμαι που γέννησα τον γιο μου. Μήνες τον περίμενα, κι αυτός ήρθε κι έκανε αισθητή την παρουσία του από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Ως τότε το μόνο μου άγχος ήταν πως θα φτιάξω το δωμάτιο του, τι χρώμα θα βάψω τους τοίχους, τι καρότσι θα πάρω, και ποια σειρά βρεφικής περιποίησης είν ...
Οι δυο φίλες ξύπνησαν μέσα σε μια παγωμένη από την υγρασία καλύβα. Είχαν κοιμηθεί πολύ καιρό και χρειάστηκαν πολλά δευτερόλεπτα για να συνηθίσουν το φως που έμπαινε απ’ τα παράθυρα. Ο ουρανός ήταν φωτεινός, παρόλο που τα δέντρα που θυμόντουσαν να είναι τυλιγμένα στην ομίχλη στάζανε ακόμ ...
