Κατηγορία: -Ιωάννα Χαντζαρά-

  • Σκιά

    Σκιά

    Η Μαργαρίτα καθόταν στο δωμάτιό της, με ένα πλήθος από ανείπωτα λόγια, μία στοίβα ενοχές, μια καρδιά γεμάτη πληγές, ένα ταλαιπωρημένο πρόσωπο και σώμα που δεν τολμούσε να κοιτάξει στον καθρέφτη κι ένα σκοτεινό βλέμμα… Ήταν απόγευμα, αλλά για εκείνη η μέρα μόλις ξεκινούσε, αφού μόλις είχε ξυπνήσει. Δεν άνοιξε τα παντζούρια, απλά κάθισε εκεί…

    Διαβάστε περισσότερα: Σκιά
  • Ευχή, ουτοπία, τίμημα

    Ευχή, ουτοπία, τίμημα

    Η ιστορία ξεκινά, από ένα παιδί που είδε ένα όνειρο. Ξύπνησε δακρύζοντας με ένα μαξιλάρι αγκαλιά, σαν την πραγματικότητα αντίκρισε. Ήταν ακόμα βράδυ, τη στιγμή που άνοιξε το παράθυρο. Ένα αστέρι τρεμόπαιζε και την ίδια στιγμή μια φωνή του είπε «κάνε μια ευχή». Έκλεισε τα μάτια, ψιθυριστά συλλαβίζοντας να γίνει πραγματικό εκείνο το όνειρο, που…

    Διαβάστε περισσότερα: Ευχή, ουτοπία, τίμημα
  • Ο καθρέφτης

    Ο καθρέφτης

    Ήταν μεσημέρι μετά τη δουλειά και η Άννυ περπατούσε σε ένα κοντινό στη δουλειά της δρομάκι… Κουρασμένη και αρκετά αγχωμένη για το πλήθος της γραφειοκρατίας που είχε να ετοιμάσει για την επόμενη μέρα, είχε το βλέμμα της χαμένο, δίχως να παρατηρεί γύρω της τους περαστικούς και τις βιτρίνες. Μια βραχνή φωνή όμως, διέκοψε απότομα τις…

    Διαβάστε περισσότερα: Ο καθρέφτης
  • Λάθη, λήθη, μάσκα

    Λάθη, λήθη, μάσκα

    Απόψε αναμετρηθήκαμε… Στην αρχή μου έδωσες τρεις κάρτες δίχως να μιλάς και νόμιζα πως πρόκειται για την αρχή κάποιου παιχνιδιού. Μου είπες να διαβάσω τι γράφουν, ώστε να αποκτήσω μια ιδέα για την αποψινή μας συζήτηση. Δεν έγραφαν πολλά, περιείχε μονάχα μια λέξη η καθεμία… Λάθη, λήθη και μάσκα. Δεν πήγαινε το μυαλό μου εύκολα…

    Διαβάστε περισσότερα: Λάθη, λήθη, μάσκα
  • Ο μυστηριώδης κλόουν

    Ο μυστηριώδης κλόουν

    O κλόουν ήταν κρυμμένος πίσω από τους θάμνους και περίμενε… Καραδοκούσε κάθε μέρα για να περάσεις και να ξεπροβάλλει να σε κάνει να γελάσεις. Κάθε φορά μάταια προσπαθούσε, με ανέκδοτα, γκριμάτσες και τρικ… Τον κοιτούσες ενοχλημένος, σαν η φωνή του να έκανε “παράσιτα” στη σιωπή σου, ή μάλλον στις ηχηρές σου σκέψεις. Φαινόσουν από μακριά…

    Διαβάστε περισσότερα: Ο μυστηριώδης κλόουν
  • Τεμνόμενες ζωές

    Τεμνόμενες ζωές

    Ζωές που ασφυκτιούν από δεσμά, ζωές αμαυρωμένες από ξένα τραύματα, ζωές χειραγωγούμενες, πασχίζουν να νοηματοδοτηθούν, μα δίχως αποτέλεσμα. Μια τέτοια ζωή είχε και η 15χρονη Σάρα. Ένα κορίτσι που έχανε τη νιότη του εγκλωβισμένο σε ένα μικρό δωμάτιο, μεμψιμοιρώντας και γράφοντας ποιήματα για τη ζωή που δεν έζησε, για όλα αυτά που έχασε και δε…

    Διαβάστε περισσότερα: Τεμνόμενες ζωές
  • Χαμένα αδέρφια

    Χαμένα αδέρφια

    Η Μαντώ είναι 25 χρονών, χημικός κι έχει πρόσφατα ξεκινήσει την πρώτη της δουλειά σε ιδιωτικό σχολείο, σε μια πόλη μακριά από το μέρος που μεγάλωσε. Έχοντας μία δυσκολία στην προσαρμογή σε καινούρια περιβάλλοντα, δεν έχει διάθεση για οποιαδήποτε συναναστροφή με τους νέους συναδέλφους, μένοντας διαρκώς αμίλητη και αποστασιοποιημένη, ενώ είναι και με το παραπάνω…

    Διαβάστε περισσότερα: Χαμένα αδέρφια
  • Κυρά – Δέσποινα

    Κυρά – Δέσποινα

    Η κυρά- Δέσποινα “η τρελή”, “η περίεργη”, “η φαντασμένη”, “το φάντασμα του παράθυρου”, “το σκιάχτρο της γειτονιάς”… Αυτοί ήταν μερικοί χαρακτηρισμοί με τους οποίους αποκαλούσαν οι γείτονες την κυρά -Δέσποινα, μια ηλικιωμένη γυναίκα που περνούσε 24ωρα ολόκληρα κοιτώντας το παράθυρο, σαν να περίμενε κάποιον να έρθει. Ήταν αρκετά χλωμή και το δέρμα της τόσο σκαμμένο…

    Διαβάστε περισσότερα: Κυρά – Δέσποινα
  • Μουσικός του δρόμου

    Μουσικός του δρόμου

    «Άκου, τι όμορφη μελωδία!» , μου είπες καθώς περνούσαμε μπροστά από εκείνον τον πλανόδιο κιθαρίστα. Το ίδιο είχα σκεφτεί κι εγώ πριν μου το πεις, όσο άκουγα ακόμη από μακριά τον ήχο της κιθάρας και ήταν περίεργο, ασυνήθιστο. Ποτέ δεν αντηχούσαν όμορφα στ’ αυτιά μου τέτοιοι ήχοι, συχνά μάλιστα με εκνεύριζαν αρκετά τούτοι οι μουσικοί…

    Διαβάστε περισσότερα: Μουσικός του δρόμου