Κατηγορία: -Δώρα Κουτσογιάννη-

  • Μαύρο Νυφικό

    Μαύρο Νυφικό

    Ήταν μια συνηθισμένη Πέμπτη, από εκείνες που επισκεπτόμουν τον παππού μου στο νεκροταφείο. Η μητέρα μου έκανε στάση να πάρει λουλούδια κι εγώ κατευθύνθηκα προς τον προορισμό μου. Φτάνοντας, αντίκρισα κάτι τελείως αλλόκοτο. Είδα μια κοπέλα να φοράει νυφικό και να περιφέρεται φωνάζοντας. Έμοιαζε να ‘χει μασκαρευτεί για να τρομάξει κάποιον. Λες και βγήκε από…

    Διαβάστε περισσότερα: Μαύρο Νυφικό
  • Μυαλό

    Μυαλό

    Γεια σου. Με λένε μυαλό κι απόψε θέλω να σου πω δυο πραγματάκια. Για να τα πάρουμε από την αρχή όμως, ας συστηθώ λίγο καλύτερα. Είμαι κάτι που, όπως σου λένε, υπάρχω μέσα στο κεφάλι σου. Κάτι που είναι υπεύθυνο για τις σκέψεις και τις πράξεις σου. Για την ύπαρξή σου σ’ ένα βαθμό, γιατί…

    Διαβάστε περισσότερα: Μυαλό
  • Είχα κάποτε μια φίλη…

    Είχα κάποτε μια φίλη…

    Μόλις άνοιξα το λάπτοπ. Ψάχνω κάτι να βρω να πιαστώ και να περάσω την ώρα μου αδιάφορα μέχρι να κυλήσει κι αυτή η μέρα. Ξέρεις, είναι πολύ δύσκολα όλα. Βέβαια, πώς να το ξέρεις αφού δεν υπάρχεις πουθενά. Δεν έχω νέα σου καιρό τώρα κι ούτε εσύ δικά μου. Όχι επειδή δεν προσπάθησα, μα επειδή…

    Διαβάστε περισσότερα: Είχα κάποτε μια φίλη…
  • Κάρμα

    Κάρμα

    Λένε πως όλα είναι κάρμα. Πως κάθε τι που μας συμβαίνει, γίνεται γιατί επιστρέφει κάποια κακιά μας πράξη πίσω, με διαφορετικό τρόπο. Πως, ίσως, σε κάποια προηγούμενη ζωή μας, υπήρξαμε «κακοί», «άκαρδοι», «εκμεταλλευτές» ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Εγώ πάντως, αν υποστηρίξω αυτή τη θεωρία, πρέπει να θεωρήσω πως ήμουν πολύ μεγάλο αρχίδι…

    Διαβάστε περισσότερα: Κάρμα
  • Συστάσεις

    Συστάσεις

    Πάντα επηρεαζόμουν από τις ταινίες κι ευελπιστούσα μια μέρα να γίνω σαν τις πρωταγωνίστριες στις ρομαντικές κομεντί που, ναι μεν τους πάνε όλα χάλια, αλλά στο τέλος, ζουν το παραμύθι τους. Σαν εκείνες που ξαφνικά ζουν τον απόλυτο έρωτα, που κλαίγονται στις φίλες τους και ψάχνουν συμβουλές για να κατακτήσουν τον Mr. Big τους. Από…

    Διαβάστε περισσότερα: Συστάσεις
  • Κρυφά Μονοπάτια

    Κρυφά Μονοπάτια

    Σήμερα άνοιξα τα μάτια μου από ένα πολύ ωραίο όνειρο, που φυσικά δε θυμάμαι. Γιατί τα ωραία όνειρα σχεδόν ποτέ δεν τα θυμάμαι, μόνο τους εφιάλτες. Τέλος πάντων. Θυμάμαι μόνο πως σε είδα. Και ξύπνησα χαμογελώντας. Δεν ξέρω γιατί βασικά, μιας που χαθήκαμε πολύ άδοξα, αλλά όποτε σε σκέφτομαι, χαμογελάω. Στην αρχή, στην παρέα, κάναμε…

    Διαβάστε περισσότερα: Κρυφά Μονοπάτια
  • Αγκάλιασε το Χάος σου

    Αγκάλιασε το Χάος σου

    Μόλις κάθισα σ’ ένα μικρό καφέ εδώ στο χωριό. Ίσως το μόνο καλό πράγμα που έχει αυτό το κατσικοχώρι. Ένας μικρός παράδεισος των nerds, με μια τεράστια βιβλιοθήκη, γεμάτη κάθε λογής βιβλίο, για κάθε γούστο, ένα μεγάλο πάσο γεμάτο πρίζες κι υποδοχές για λάπτοπ, ιταλικός καφές και jazz μουσική. Καταλαβαίνεις γιατί το ερωτεύτηκα από την…

    Διαβάστε περισσότερα: Αγκάλιασε το Χάος σου