Ένας Θεός ξέρει πόσο καιρό τον περίμενα! Πόσο καιρό προσευχόμουν να έρθει! Ήξερα πως θα ερχόταν! Βαθιά μέσα μου το ήξερα, ακόμη κι αν όλοι γύρω μου, μου έλεγαν να πάψω να ελπίζω. Ακόμη κι αν όλοι πίσω απ’ την πλάτη μου, ήταν σίγουροι πως δεν θα τα κατάφερνα. Κι όμως… ήρθε! Ήρθε και ήταν…

“Το κορίτσι και το σπασμένο πόδι δεν βγαίνουν από το σπίτι!” θυμόταν τη μαμά της να λέει συχνά. Θα ήταν κάπου 8-9 χρονών, όταν άρχισε η μάνα της να την μαλώνει όλο και περισσότερο για τα παιχνίδια που έπαιζε με τα άλλα παιδιά του χωριού. Ήταν κοπέλα πια! Δεν επιτρεπόταν να τρέχει σαν αγρίμι και…

Οι πρώτες νότες του πιάνου, έκαναν το μέχρι εκείνη τη στιγμή θορυβώδες πλήθος, να κατεβάσει λίγο τους τόνους. Τα βλέμματα όλων επικεντρώθηκαν στην πίστα, στο κέντρο της οποίας ένας νέος άντρας με σκούρο, αυστηρό κοστούμι και άσπρο πουκάμισο, αγκάλιασε απαλά την νεαρή, ξανθιά γυναίκα με το μακρύ, λευκό νυφικό. Το ένα χέρι του, άγγιξε σχεδόν…

Η Ισμήνη στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη και κοίταξε το είδωλό της. Το σμαραγδί φόρεμά της, χάιδευε τις όμορφες καμπύλες της, που παρά τα 42 της χρόνια παρέμεναν εντυπωσιακές, όπως τότε που ήταν νεότερη. Πλησίασε το πρόσωπό της στο κρύο γυαλί του καθρέφτη και κοίταξε προσεχτικά το πρόσωπό της. Τα μάτια της ήταν διακριτικά μακιγιαρισμένα, αλλά…

Υπήρχαν στιγμές, που ένιωθε σαν να είχαν περάσει αιώνες από τότε που είχαν γίνει όλα κι άλλες στιγμές σαν να έγιναν μόλις χτες. Υπήρχαν στιγμές, που ένιωθε την καρδιά του να σταματάει για δευτερόλεπτα, η απόλυτη συνειδητοποίηση για τα όσα είχαν συμβεί τόσο κρατούσε κι άλλες που μπορούσε να διηγηθεί την ιστορία του, σαν να…

“Θυμάσαι την πρώτη φορά που αντίκρισε ο ένας τον άλλον; Πόσα χρόνια έχουν περάσει; Μη μου πεις! Σαν σήμερα ήταν, πριν 61 χρόνια! Στην πλατεία Ομονοίας. Ήσουν μπλεγμένη μέσα στο πλήθος που ζητωκραύγαζε για την Κύπρο κι όμως αμέσως τράβηξες το βλέμμα μου. Θυμάμαι τα μακριά μαύρα μαλλιά σου, θυμάμαι τις σπίθες που πετούσαν τα…

Δεν ήμουν έτοιμη για να έρθεις. Δεν ήσουν στα άμεσα σχέδιά μου. Το όνειρό μου ήταν να γίνω αεροσυνοδός! Να φοράω την καλοσιδερωμένη στολή μου, να έχω τα μαλλιά μου δεμένα σ’ έναν αυστηρό κότσο, να είμαι προσεχτικά βαμμένη… Το όνειρό μου ήταν να ταξιδεύω! Κάθε λίγο και διαφορετικός προορισμός, διαφορετικοί άνθρωποι, άλλος αέρας! Ήθελα…

Ένα δευτερόλεπτο είναι αρκετό για να αλλάξει τη ζωή σου για πάντα. Ένα μόλις δευτερόλεπτο φτάνει, για να γκρεμίσει τους δρόμους που είχες φτιάξει κι ονειρευτεί και να δημιουργήσει καινούριους, πιο δύσβατους και σκοτεινούς ή πιο φωτεινούς και πολύχρωμους. Δεν χρειάζεται πάνω από ένα δευτερόλεπτο, για να δεις το οικοδόμημα της ζωής σου να γκρεμίζεται…