-
Βίλα “Χρυσή”
Διαβάστε περισσότερα: Βίλα “Χρυσή”Διέσχιζε τα δυο τετράγωνα απόσταση η Ελένη, άνεμος, ούτε αν περνούσε αμάξι κοίταξε στη μοναδική διασταύρωση. Γρατσούνισε το χέρι της σ΄ έναν κορμό, χαμπάρι δεν πήρε, τα πόδια της είχαν βγάλει φτερά. Άπειρα τηλέφωνα είχε κάνει στην θεία της, συνεχής επανάκληση για μισή ώρα, δεν το σήκωσε κανείς. Το μυαλό της έτρεχε γρηγορότερα απ’ αυτήν…
-
Άσπρα μούρα, μαύρα μούρα…
Διαβάστε περισσότερα: Άσπρα μούρα, μαύρα μούρα…Ο εφιάλτης μου όταν ήμουν παιδί, ήταν να με αναγκάζουν να μαζεύω χόρτα! Θα μου πεις, εδώ βάζουν ανήλικους να ξεθάβουν νάρκες. Για μένα και ας μην ήξερα τότε, ήταν το ίδιο τρομακτικό. Όσο μ’ άρεσαν οι βόλτες στην ύπαιθρο, σιχαινόμουν να συλλέγω… αποδεικτικά. Υποθέτω μ’ εκμεταλλευόταν η μάνα μου για να μην σκύβει, αλλά…
-
Η Λεμονόπιτα
Διαβάστε περισσότερα: Η ΛεμονόπιταΕίχε όλο το σπίτι δικό της! Έτσι ένιωθε κάθε πρωί, μόλις ο άνδρας της έφευγε για τη δουλειά. Το μικρό της κουκλίστικο βασίλειο. Αν ήταν στο χέρι της απλώς δε θα ξύπναγε τόσο νωρίς. Kατά βάθος ήταν χουζουρλού, μπορούσε να κάθεται στο κρεβάτι ως τις οχτώ, ειδικά τα Σαββατοκύριακα. Αλλά ο καημένος ο Γιώργος, τη…
-
Παράτα με!
Διαβάστε περισσότερα: Παράτα με!-Έλα, ναι, έχω δουλειά ακόμα. -Α, θα μπεις στο σχόλασμα μάρκετ; Τώρα σου ‘ρθε; Είχαμε πει το απόγευμα να πάμε μαζί. -Τελευταία στιγμή ως συνήθως, δεν έχω γράψει όλη την λίστα. Ό,τι θυμάσαι, χαίρεσαι, με κούρασες τόσα χρόνια! -Το ξέρω ότι έχω δυο ώρες μέχρι να πας, αλλά πρέπει να βρω κενό να σκεφτώ τι…
-
Φιατάκι 127
Διαβάστε περισσότερα: Φιατάκι 127Η αγαπημένη συνήθεια των γονιών μου, ήταν τα Σαββατοκύριακα να παίρνουν το αμάξι και να πηγαίνουμε εκδρομές. Μονοήμερες ή διήμερες. Άνθρωποι ταλαιπωρημένοι και οι δύο, που τους πετάξανε μικρούς στον μεροκάματο, βγάλανε τ’ απωθημένα τους – όσα ελάχιστα προλάβανε – μόλις ο πατέρας μου πήρε σύνταξη. Ήταν στρατιωτικός και αυτό έγινε σχετικά νωρίς, εγώ πήγαινα…
-
Η Μαργαρίτα, η Μαργαρώ
Διαβάστε περισσότερα: Η Μαργαρίτα, η ΜαργαρώΜια γυναικεία συναδελφική φωνή. Μια ευγενική και χαμογελαστή φωνή είναι για μένα στο τηλέφωνο. Όποτε χρειάζομαι τη βοήθεια του τμήματός της, όσο φορτωμένη, όσο αγχωμένη και να είμαι, όταν απαντά στην κλήση μου εκείνη, πάντα μα πάντα μου φτιάχνει τη διάθεση. Νομίζω κάποιοι από εμάς, σαν αυτήν, είμαστε γεννημένοι για τον κλάδο της επικοινωνίας, της…
-
Υστεροφημία
Διαβάστε περισσότερα: ΥστεροφημίαΔεν άργησα να καταλάβω πως είναι πιο εύκολο να σβήσεις το φως μέσα σου, απ’ το να παλέψεις το σκοτάδι γύρω σου. Ένα φου σε χωρίζει! Είναι στην φύση μας. Η αιώνια μάχη καλού και κακού, μόνο που τελικά μπορούν και τα δυο να σου ζεστάνουν την καρδιά εξίσου! Αερολογίες μας μάθανε στα παιδικά παραμύθια,…
-
Φλεβάρης, κουτσός και ασήκωτος
Διαβάστε περισσότερα: Φλεβάρης, κουτσός και ασήκωτοςΈφθασε ο πιο δύσκολος μήνας. Αυτός που νιώθω διπλή την ορφάνια και ας έχω περάσει τα σαράντα έτη! Η μάνα μου έφυγε πρώτη, στις 14 Φλεβάρη, μια μέρα που δε θα ξεχάσω εύκολα. Και πολλοί παγκοσμίως, αλλά για διαφορετικό λόγο! Ο πατέρας μου διάλεξε την ίδια μέρα, ίδιο έτος με την Κική Δημουλά, στις 22…
-
Ο γείτονάς μου ο Δρακουμέλ
Διαβάστε περισσότερα: Ο γείτονάς μου ο ΔρακουμέλΘεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μεγάλωσα σε αλάνες, παίζοντας μήλα στους δρόμους, κρυφτό, κυνηγητό και άλλα πολλά προπολεμικά! Νομίζω όσα παιδιά ζήσανε σε τέτοιες γειτονιές, είχαν έναν κοινό μυστικό ή καλύτερα έναν κοινό εχθρό: έναν μπάρμπα που δε χώνευε ούτε τα άντερά του. Αλοίμονό μας αν καμιά φορά ξέφευγε η μπάλα και χτύπαγε την…