-
Η αδερφή
Διαβάστε περισσότερα: Η αδερφήΑδερφούλα έχετε; Εντάξει, μπορεί να έχετε αδερφό που θα ταιριάζει στην παρακάτω περιγραφή, αλλά επειδή εγώ είμαι εδώ το αφεντικό, εγώ αδερφή έχω, γι’ αδερφή θα μιλήσω. Έχετε λοιπόν μια αδερφή, μικρότερη ή μεγαλύτερη δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως έχετε. Κι έρχεται η στιγμή, που ο καλός σας κι εσείς, αποφασίσατε να μεγαλώσετε την…
-
Το τάλαντο
Διαβάστε περισσότερα: Το τάλαντοΚαθόταν απέναντί μου στην καφετέρια. Είχαμε το “ραντεβού της Πέμπτης” που κόντευε να γίνει παράδοση. Εγώ φτου ξελευτερία από μια ακόμη φουλ εβδομάδα κι εκείνη στα γνωστά. Την κοίταζα άγρια, θυμωμένα… Ένα κακό (εντάξει, όχι μόνο ένα) ελάττωμα έχω, να βλέπω παραίτηση στο βλέμμα έξυπνων και ταλαντούχων ανθρώπων. Με θυμώνει βρε αδερφέ. Ήθελα να της…
-
Η μάνα της νύφης
Διαβάστε περισσότερα: Η μάνα της νύφηςΚι έφτασε εκείνη η ώρα… Εκείνη ντε, που λέγαμε από την ώρα που γεννήθηκε η κόρη “Άντε και νυφούλα! Μ ένα καλό παιδί! (όχι σαν τον πατέρα σου, που μου ‘φαγε τα σκώτια, εσύ είσαι έξυπνη, έμοιασες σε μένα, ευτυχώς)” Η πριγκίπισσά μας, βρήκε τον άνθρωπό της κι αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους! Αχ…
-
Ένα Κόκκινο Φόρεμα
Διαβάστε περισσότερα: Ένα Κόκκινο ΦόρεμαΑπλή ήταν η ζωή της. Απλή την ήθελε. Πάντα ένιωθε την ρουτίνα σαν ζεστή ζακέτα που σε τυλίγει ένα βράδυ με ψυχρούλα. Είχε παντρευτεί τον αγαπημένο της, είχαν μια όμορφη οικογένεια κι ο καθένας από το πόστο του πρόσφερε τα πάντα για να ταξιδεύει το καράβι τους. Σε ήρεμα νερά. Και μεγάλωναν τα παιδιά κι…
-
Γωγώ
Διαβάστε περισσότερα: ΓωγώΉμουν μόλις τριών ετών.Για την ακρίβεια, τριών χρονών και τριών μηνών.Ήμουν η μεσαία κόρη μιας κανονικής όμορφης οικογένειας.Εκ περιγραφών όλα αυτά, καθώς τριών χρονών και τριών μηνών τι μνήμες μπορεί να έχει ένα παιδί που ζει μέσα σε ασφάλεια, αγάπη και κανονικότητα; Τα καλοκαίρια τα ξεκοκαλίζαμε σ’ ένα εξοχικό μέρος της Αττικής, καθότι σαν αστοί,…
-
ΦΟΙΒΗ ΑΝΝΑ
Διαβάστε περισσότερα: ΦΟΙΒΗ ΑΝΝΑΧτύπησε το τηλέφωνό μου. Το σήκωσα και μια γλυκιά ευγενική νεανική γυναικεία φωνή, με καλησπέρισε. “Ενδιαφέρομαι για το διαμέρισμα που νοικιάζετε” Δεν ήταν διαμέρισμα, το ισόγειο του σπιτιού μου ήταν και ήταν σαν το ίδιο μου το σπίτι. Ο υποψήφιος ενοικιαστής θα έπρεπε να πληρούσε καταρχάς τους όρους μιας σχεδόν οικογενειακής συμβίωσης, δεν ήταν απλός…
-
“Πρόσεχε!”
Διαβάστε περισσότερα: “Πρόσεχε!”Εκείνος είχε περάσει τα ογδόντα. Με την χάρη ενός κάποτε πολύ ωραίου άντρα και τ’ ανελέητα σημάδια του χρόνου πάνω του, καλοντυμένος, ξυρισμένος, με το καπελάκι του στα χέρια, ένας κύριος. Καθόταν στις καρέκλες της αναμονής του καταστήματος της κινητής τηλεφωνίας που μπήκα να πληρώσω λογαριασμό. Δίπλα του η γυναίκα του. Με το δροσερό λινό…