«Ποτέ δεν μ’ άκουσες ρε Βαρβάρα κι αυτό ήταν το πρόβλημά μου…» άρχισε να διαβάσει και της ξέφυγε ένα πνιχτό γελάκι όταν παρατήρησε τις μουτζούρες του μελανιού που ‘χε αφήσει πάνω στο χαρτί το χέρι που κινούνταν όταν γραφόντουσαν οι λέξεις αυτές. Σήκωσε το βλέμμα της κι αγνάντεψε την αφρισμένη θάλασσα. Φυσούσε εκείνο τ’ απομεσήμερο…

Είχε πάει τρεις, το τσιγάρο είχε σβήσει προ πολλού και ο καφές είχε παγώσει. Έβαλε κρύο. Τυλίχτηκα με την ζακέτα κι έσκυψα το κεφάλι στο έδαφος. Προφυλακτικά, σύριγγες, αποτσίγαρα και σπασμένα γυαλιά ήταν αναμεμειγμένα με πευκοβελόνες, κι όλα μαζί έκρυβαν το άχαρο τσιμέντο. Πέρα στην απόσταση μπορούσες να δεις τα προάστια της πόλης, παράγκες χτισμένες…

Σημείωση του επιμελητή: Λόγω της τεράστιας έκτασης του κειμένου, η ιστορία είναι χωρισμένη σε τέσσερα μέρη. Σύνδεσμους για τα υπόλοιπα μέρη θα βρείτε κάτω από την αξιολόγηση του κειμένου. Καλή ανάγνωση Το καινούριο κορίτσι που εμφανίστηκε στο σχολείο έμοιαζε σαν να είχε βγει από κάποιο καρτούν. Μελαχρινή ήταν, με κοτσίδες κι ένα σκούφο στο κεφάλι.…

Προηγούμενο  «Δύο και νύχτωσε ρε μαλάκα… Δύο και νύχτωσε και ο άλλος μας έχει χρεώσει υπηρεσίες…» ψιθύρισε κάποιος μέσα στον στοιβαγμένο από φαντάρια θάλαμο. «Σήκω μαλάκα γιατί είναι ο αρούγκανος ΑΥΔΜ σήμερα και δεν τον έχω όρεξη» μουρμούρισε κάποιος άλλος. «Σοβαρέψου ρε Αναπλιώτη, δύο και ξημερώνει ρε φίλε» είπε ένας τρίτος. «Έλα, μαλάκες, ξεκουβαλάτε. Άντε…

Προηγούμενο Ένας πνιχτός αναστεναγμός ακούστηκε μέσα στο δωμάτιο που δεν ήξερα αν ήταν δικός μου. Ίσως πολύ μπάσος για τα αυτιά μου. Μπορεί να έφταιγαν και τ’ αμέτρητα τσιγάρα που ‘χα καπνίσει όλο το βράδυ. Ίσως να γρεζάρισε τον λαιμό μου το γλυκό κρασί. Πιθανό να έφταιγε και η βαριά συζήτηση που είχαμε ανοίξει. Δεν…

Ήχος βροχής. Μια μικρή και λασπωμένη λίμνη έχει σχηματιστεί στην μέση του σακατεμένου δρόμου και αργογεμίζει απ’ τις σταγόνες που την δέρνουν όλο το βράδυ. Παραδίπλα ακόμη μία. Πιο βαθιά. Στην απόσταση κι άλλη. Πλημμυρίζει η πόλη απ’ την νεροποντή που δεν λέει να σταματήσει εδώ και μία εβδομάδα. Διαλύεται η καρδιά του Μιχάλη που…

Προηγούμενο There is no escape from this… Δεν γίνεται να αποδράσεις, δεν γίνεται να εγκαταλείψεις, δεν γίνεται να φύγεις. Πρέπει να μείνεις εδώ. Πρέπει να παλέψεις. Πρέπει να επιβιώσεις. Ο άνθρωπος, κάθε άνθρωπος, είναι γεννημένος για να τα βγάζει πέρα, πως το λένε; Είναι βαθιά ριζωμένο μέσα μας ένα αρχέγονο ένστικτο που όσο κι αν…

«Περίμενες ποτέ πως θα φτάναμε ως εδώ, Αίγλη;» μουρμούρισε ο Μάρκος στην χαμογελαστή πιτσιρίκα της ασπρόμαυρης φωτογραφίας. Μυστήριο το ύφος της• έμοιαζε να ‘ναι βιασμένο το χαμόγελό της. Παράξενο σαν τα ράμματα στο φρύδι της. Δεν μπορούσε να θυμηθεί πια αν ήταν τρία ή τέσσερα. Όμως ήταν σίγουρος πως τα σπασμένα δόντια ήταν οχτώ. Όσο…