Αδερφούλα έχετε;
Εντάξει, μπορεί να έχετε αδερφό που θα ταιριάζει στην παρακάτω περιγραφή, αλλά επειδή εγώ είμαι εδώ το αφεντικό, εγώ αδερφή έχω, γι’ αδερφή θα μιλήσω. Έχετε λοιπόν μια αδερφή, μικρότερη ή μεγαλύτερη δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως έχετε. Κι έρχεται η στιγμή, που ο καλός σας κι εσείς, αποφασίσατε να μεγαλώσετε την οικογένεια και ένα νέο μέλος έρχεται να ολοκληρώσει την ευτυχία σας. Παππούδες και γιαγιάδες πετάνε στα ουράνια, χαρά, συγκίνηση κι υπερβολές! Κι η αδερφή, εκεί, κουλ τελείως «Έλα ρε! Θα γίνω θεία;»
Φιλικό χτύπημα στην πλάτη και λες «Ουφ! Κι ένας σώφρων στην οικογένεια».
Αμ δε!
Κι έρχεται το βρέφος, «ουάου, μοιάζει στον παππού», «καλέ άντε, στη μάνα μου μοιάζει» (ποτέ τα βρέφη δεν μοιάζουν στην μαμά ή στον μπαμπά. Όχι, μοιάζουν στον παππού, στον πατέρα του παππού, έτσι για το ανίκητο dna). Κι η αδελφή, απλά κοιτά το βρέφος, δεν την νοιάζει ποιανού μοιάζει, έγινε θεία κι αυτό αρκεί.
Εκεί στο μαιευτήριο λοιπόν, θεία κι ανήψι, υπογράφουν στα κρυφά ένα συμβόλαιο, μια συμμαχία, σαν τον Νονό ένα πράγμα. Η αδερφή, θα τρυπώσει κρυφά στο δωμάτιο που κοιμάται το μωρό, ενώ έξω ξεφυσάνε συγχυσμένοι οι παππούδες.
«Έλα μωρέ, τι ήρθα, να μη δω το ανίψι μου; Εσένα ήρθα να δω νομίζεις;»
Η αδερφή θα φέρει το πιο φωνακλάδικο παιχνίδι, θα κάνει τη μεγαλύτερη τρέλα, θα παίξει μαζί τους ό,τι απαγορεύεται, θα σκάνε μαζί στα γέλια γιατί πασαλείφτηκαν με γλυκό, μπογιές και νερά, θα τα κάνει κούνια με τα χέρια, θα, θα, θα… Και πάνω που έχεις φτάσει στα όριά σου και της λες «Δεν πας σπιτάκι σου; Μας ζάλισες!», εκείνη θα κλείσει συνωμοτικά το μάτι στ’ ανίψι, μια υπόσχεση που λέει “θα ξανάρθω αύριο”.
Και θα ξαναέρθει.
Κι αύριο και μεθαύριο….
Και στον αγιασμό στο Νηπιαγωγείο και στις σχολικές γιορτές και στην νοσηλεία σε νοσοκομείο, στην ετοιμασία για την πενταήμερη στην ορκωμοσία του πτυχίου ή του στρατού. Στην μετακόμιση, στον γάμο, στην χαρά, στην λύπη.
Θα έρθει, να κρατάει το τέμπο, να γίνει φράγμα λόγων πικρών στα δύσκολα, να γίνει παντιέρα λόγων χαράς στην ευτυχία.
Θα έρθει.
Θα είναι εκεί ξανά και ξανά, μοιράζοντας την αγάπη σοφά όσα ανίψια και να έχει με τέτοιο τρόπο που το καθένα είναι σίγουρο πως είναι το αγαπημένο της.
Γιατί είναι η θεία που δεν είναι θεία, είναι κάτι άλλο, κάτι που δεν περιγράφεται.
Κάτι μαγικό, κάτι σπουδαίο.
Γιατί εσένα είναι αδερφή σου τι να κάνεις, αυτή βρήκες, αυτή αγάπησες.
Όταν όμως είναι κεφάλαιο στην ζωή των ανθρώπων που αγαπάς, τότε, λες πως είσαι τυχερή που την έχεις.
Μάτα Βισβίκη
2 απαντήσεις στο “Η αδερφή”
Πολύ ωραίο το κείμενο σας, έχω ευτυχως αδελφη και έγινα θεία πριν γίνω μαμά και προσφατα στον γάμο της κορης και βάπτισης του εγγονου μου ας είναι καλά η αδελφή μου που συμπληρώνει ότι ξεχνουσα
Έχω μία τέτοια αδελφή, μάνα και πατέρας μαζί για κάθε ανίψι της, τρέχει για όλα, όλα τα νοιάζεται, όλα τα προλαβαίνει, ολα τα σκέφτεται, θυμάται τα μωρουδίστικα λόγια τους, φυλάει τούφες από τα μωρουδίστικα μαλλιά τους! Ειναι όχι απλά μεγάλη τύχη να έχεις τέτοια αδελφή, ευλογία είναι!!!