Thebluez

Καλοκαίρι ρε!

Ξυπνάς το πρωί. Η νύχτα ήταν ζεστή, αλλά ο ανεμιστήρας χάριζε ένα χλιαρό αεράκι, ίσα ίσα γι’ ανακούφιση. Φυσικά και πετάγεσαι με το πρώτο χτύπημα του ξυπνητηριού, έξω είναι ήδη μέρα.
Μπαίνεις στο μπάνιο, δεν έχει σημασία αν έμεινε πολλή ώρα ο θερμοσίφωνας αναμμένος, ίσα ίσα να σπάσει το νερό και καθόλου να μην έχει, τι πειράζει;
Δροσερό κι ανακουφιστικό το νερό, ό,τι πρέπει να ξυπνήσεις μια και καλή κι η μέρα ξεκινάει, μεγάλη, λαμπερή, ζεστή κι όμορφη!

Ένας παγωμένος καφές με μπόλικα παγάκια, διώχνει και την τελευταία υποψία ύπνου. Βιαστικά χώνεις μερικά φρούτα (άφθονα είναι άλλωστε), ένα σνακ και μια ντομάτα γεμιστή στα τάπερ της δουλειάς και πας να ντυθείς.
Τι θα φορέσεις;
Τα χθεσινά. Ήδη έχουν στεγνώσει και μοσχομυρίζουν στα σχοινιά, τα παίρνεις, τα φοράς και τσουπ έξω απ’ την πόρτα.

Φτάνεις στην στάση και μόλις πρόλαβες να χωθείς μέσα.
Κλιματιζόμενο το λεωφορείο, φίσκα σχεδόν.
Ω θεέ μου ποιος δεν έκανε μπάνιο το πρωί;
Πας σε μια ασφαλή γωνία και ρεμβάζεις έξω από το παράθυρο. Ουφ, ευτυχώς εδώ είναι καλύτερα. Και φυσικά πολύ καλύτερα από τα βροχερά πρωινά του χειμώνα που ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως έμπαιναν με ομπρέλες που έσταζαν και ξαφνικά πατούσες σε μικρές λιμνούλες παντού μέσα στο λεωφορείο. Που τα παπούτσια έπρεπε να είναι γαλότσες (μα γαλότσες στο γραφείο; όχι βέβαια, το δεύτερο ζευγάρι μέσα σε μία ακόμη τσάντα) γιατί ό,τι άλλο και να ήταν θα έφτανες στην δουλειά λες και ήσουν στο χωράφι.

Φτάνεις στην δουλειά, κλιματισμός κι εκεί, περισσότερη όμως κίνηση, ευκολότερα θα βγεις για τσιγάρο μόλις σε μπαφιάσουν, δουλειά όπως πάντα, ίσως και πιο νωχελικοί ρυθμοί, θα πέσει κι η ανάλογη κουβέντα για την άδεια.
Στο σχόλασμα έχεις να πας σούπερ μάρκετ, πας και φορτώνεσαι σακούλες, μέχρι να φτάσεις σπίτι στάζεις, βρωμάς και αφήνεις τα ψώνια, ξαναχώνεσαι στο ντους.

Καλοκαίρι ρε!
Η άδεια είναι κοντά, οι μέρες μετριούνται σε μέρες πια, όχι σε μήνες, η θάλασσα κι η χαλαρότητα σε περιμένει, τέρμα τα σχολεία των παιδιών, τα ξυπνητήρια, οι φωνές, οι τρεχάλες, οι τσιρίδες.
Και ναι, φορτώνεσαι σαν τους νομάδες όταν πας με τα πιτσιρίκια στην θάλασσα, αλλά αποζημιώνεσαι με τον βαθύ κι εύκολο ύπνο στο τέλος της μέρας.
Τα ρούχα στεγνώνουν, η οικογένεια χορταίνει με πλούσιες σαλάτες, δεν έχουμε μύξες, πυρετούς, γνωρίζεις τον γείτονα, όλοι κάθονται στα μπαλκόνια, ανεμιστήρας, αιρ κοντίσιον, άραγμα κάτω από μια σκιά, μεγάλες και χαλαρές μέρες.

Καλοκαίρι ρε!
Και τα παιδιά στην θάλασσα τρώνε πιο πολύ, πιο εύκολα φρούτα και λαχανικά που στο τραπέζι της κουζίνας θα τα έφτυναν, βόλτες και νέες γνωριμίες.
Νέοι φίλοι, νέοι έρωτες, πλάνα, σχέδια, όλα αλλιώς όλα με φως.

Εσείς που δεν αγαπάτε το καλοκαίρι και μιλάτε για καύσωνες, ιδρώτες, βρώμα, ελάτε να πούμε για παγωμένο χιόνι, κατάγματα, αποκλεισμό στο σπίτι, μαραθώνιο για να πάμε δουλειά, σχολείο.
Εσείς που μισείτε το καλοκαίρι, ελάτε να πούμε για διακοπές ρεύματος από βροχές καταρρακτώδεις, για ζημιές σε οδικά δίκτυα, για αλατιέρες, για γκρέιντερ στρατού.
Ελάτε να πούμε για κρύο, βροχή, πολλά ρούχα που δυσκολεύουν κάθε κίνηση.

Κι αν μου πείτε πως δεν είναι όλος ο χειμώνας χιόνια και βροχές, να σας πω πως ούτε όλο το καλοκαίρι είναι καύσωνες.
Είναι όμως γλυκές βραδιές, είναι θερινά σινεμά, είναι παγωμένος καφές στο μπαλκόνι με όοοοοσα τσιγάρα θέλουμε, γιατί είναι όμορφα, άνετα λαμπερά.

Καλοκαίρι ρε!

Το καλοκαίρι παίξαμε έως αργά το βράδυ, ματώσαμε γόνατα, καπνίσαμε το πρώτο τσιγάρο κρυφά, καλοκαίρι αγαπήσαμε, μάθαμε πόση δύναμη έχουν τα πνευμόνια μας στις ατέλειωτες βουτιές, μάθαμε ποδήλατο τρέξαμε.