Thebluez

«Είμαστε λαός με αξίες», λέει. Είμαστε «Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί». «Δεν θα δεχτούμε ποτέ την αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια».
Στην Δημοκρατία της Υποκρισίας, ή, καλύτερα, στο Χαλιφάτο του Ευρωπαϊκού Ιράν, όπου οι μουλάδες (σ.σ. παπάδες), πατάνε πόδι όποτε κι όπου γουστάρουν και η εκάστοτε κυβέρνηση χορεύει καρσιλαμά, έχουμε αξίες.
Έχουμε παπάδες παιδεραστές και βιαστές, εκβιαστές και υβριστές, έχουμε κίναιδους στην ιεραρχία της εκκλησίας, έχουμε μονές όπου μονάζουν παράφρονες και φυγόδικοι. Έχουμε αξίες.
Έχουμε πατεράδες που σακατεύουν τα παιδιά τους στο ξύλο και μανάδες που μισούν την ύπαρξή τους και την ύπαρξη των, συχνά ανεπιθύμητων, παιδιών που γέννησαν, γιατί ήταν αμαρτία να τα σκοτώσουν. Έχουμε αξίες.
Έχουμε παιδιά που καταφεύγουν στα ναρκωτικά και την πορνεία, έχουμε νέους οι οποίοι, μην έχοντας διδαχτεί τίποτα από ένα σύστημα που εθελοτυφλεί – στα πλαίσια της ορθοδοξίας και του σκοταδισμού – καταφέρνουν και επαναλαμβάνουν τα λάθη των γονιών τους. Έχουμε αξίες.
Έχουμε τα «πρέπει» της κοινωνίας. Πρέπει να παντρευτείς. Πρέπει να κάνεις παιδιά. Πρέπει να βρεις δουλειά. Πρέπει να πατήσεις επί πτωμάτων για να βγάλεις κανένα φράγκο παραπάνω. Πρέπει να το παίζεις εργατικός, ενώ είσαι τεμπέλης. «Μπες, παιδί μου, στο δημόσιο, να φας ένα πιάτο φαγητό. Στον στρατό, καλύτερα». Πρέπει να φοράς μια μάσκα και να δείχνεις σ’ όλους ότι είσαι καλά. Πρέπει να μην σκέφτεσαι τον πλησίον σου. Πρέπει να κοιτάς μόνο τον κώλο σου. Έχουμε αξίες. Είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι και κτηνώδεις ατομικιστές.
Έχουμε βιασμούς υπό την αιγίδα του ορθόδοξου γάμου και γυναίκες που χρησιμοποιούν την στέρηση του συζύγου από το σεξ, ώστε να πάρουν ένα νέο δαχτυλίδι ή να κάνουν ένα ταξίδι. Έχουμε αξίες, δεν χρειάζεται να συζητάμε.
Έχουμε παιδιά ανεπιθύμητα, αποτέλεσμα των προαναφερθέντων, που μεγαλώνουν σε εχθρικά περιβάλλοντα, που γίνονται ίδιοι ή και χειρότεροι εγκληματίες από αυτούς που τα ανέθρεψαν κι αυτό συμβαίνει, φυσικά, γιατί έχουμε αξίες. Θα κάνω τον σταυρό μου, θα πω δυο πατερημά, θα εξομολογηθώ και ο καλός Θεούλης θα φροντίσει να διορθώσει όλες τις αδικίες που έχω κάνει.
Έχουμε παιδιά που πεινάνε και λιποθυμάνε, γιατί το δεκάωρο (δωδεκάωρο) για τετρακόσια και κάτι ψιλά ευρώ το μήνα, είναι εδώ και είναι γεγονός. Γιατί, προφανώς, θα κοιτάξουμε το πεντικιούρ και το σκι κι όχι τα παιδιά μας. Ποιος είπε ότι διανύουμε μια περίοδο ισχνών αγελάδων; Και λεφτά έχουμε και αξίες. Όλα κι όλα.
Διαβάζουμε για τα ειδεχθή εγκλήματα που λαμβάνουν χώρα κάθε μέρα, πολλές φορές με την βοήθεια ή, ακόμη και, την συγκάλυψη οικείων, που έχουν αξίες. Φτωχοί αυτόχειρες. Μητέρες βρεφοκτόνοι. Παιδιά που δεν γυρίζουνε στο σπίτι τους το βράδυ. Μα, ακόμη κι αυτοί οι ξεπεσμένοι, έχουν αξίες.
Βιώνουμε την άνοδο των άκρων, γιατί η αφελής και αμόρφωτη μάζα, έχει μπουχτίσει. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να ταΐσεις το πνεύμα σου, όταν βαράει ταμπούρλο το στομάχι σου κι όταν φλέγεται το μυαλό σου, προσπαθώντας να βρει λύσεις για να θρέψει τρία και τέσσερα και πέντε στόματα, όντας ο μόνος που δουλεύει σ’ ένα σπίτι. Μη φας. Δεν φτάνει η γλαρόσουπα. Μπουκώσου με αξίες.
Κρεμιόμαστε νεκροί απ’ όνειρα, τα οποία, δεδομένων των καταστάσεων που βιώνουμε, δεν πρόκειται να δούμε ποτέ να πραγματοποιούνται. Το νυφικό, η ζέστη, τα λόγια του παπά (βρε τα λόγια του παπά…) Τρία τσουβάλια γρόσια, πεταμένα, για να κάνουμε το χατίρι στον πατερούλη, την μανούλα, το έθνος και την ορθοδοξία. Γιατί ο πολιτικός γάμος είναι αμαρτία και το σύμφωνο είναι για τους πούστηδες. Σιγά και μην πάμε μόνο για μια υπογραφή. Έχουμε αξίες.
Γιατί, πώς θα δειχτούμε στον κόσμο; Πώς θα πάρουμε μια θέση ανάμεσα στη μάζα; Πώς θα πείσουμε ότι αξίζουμε; Πώς θα παραμυθιαστούμε, για ακόμη μια μέρα, ότι αξία, σ’ αυτή τη μίζερη ύπαρξη, σ’ αυτόν τον συρφετό, έχουν τα όσα κάνουμε κι όχι τα όσα είμαστε; Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια. Γιατί, έτσι, κύριος! Εμείς έχουμε αξίες.
Πώς θα φωνάξουμε, αύριο – μεθαύριο, για τους πούστηδες και τις λεσβίες· που το κράτος – αυτοί οι άτιμοι οι κομμουνισταί που ήρθαν να μας πάρουν τα σπίτια και το βιός – που παίρνουν παιδιά, για να τα κάνουν ίδια με τα μούτρα τους; Πώς θα ουρλιάξουμε, απ’ την σαραβαλιασμένη πολυθρόνα – από το IKEA – στην τηλεόραση, όντας ανήμποροι να αντιδράσουμε διαφορετικά; Πώς θα βροντοφωνάξουμε και θα κραυγάσουμε, ότι έχουμε αξίες;
Πώς θα διώξουμε την «βλαχιά» και την «κακομοιριά» από πάνω μας, αν δεν κάνουμε το σκατό μας, παξιμάδι, αν δεν πάρουμε δανεικά κι αν δεν βασιστούμε πάνω σ’ άλλους κακόμοιρους, για να πετύχουμε τον σκοπό μας; «Ποιος τους γαμάει τους δανειστές; Εγώ πάω Μύκονο. Θ’ ανάψω κι ένα κεράκι στην παραπορτιανή (σ.σ. εκκλησία της Μυκόνου), να με φυλάει η Παναγίτσα και να με προσέχει».
Κατάλαβες, καλή μου; Έχουμε αξίες. Δεν χρειάζεται να βρούμε οικογένειες σε βασανισμένα παιδιά, δεν οφείλουμε σεβασμό σε κανέναν, δεν πρόκειται να δεχτούμε το οτιδήποτε διαφορετικό. Θα τους βρίσουμε, θα τους χλευάσουμε, θα τους εξευτελίσουμε κι ύστερα θα κάνουμε τον σταυρό μας και θα καθησυχάσουμε την συνείδησή μας πώς εκτελούμε το θέλημα του Κυρίου.
Θα κλείσουμε τα μάτια για να μην χρειαστεί να βλέπουμε την εκπόρνευση νέων και παιδιών, για να μη χρειαστεί να αντικρύσουμε τους τοξικοεξαρτημένους και τους πρώην κατάδικους. Θα κλείσουμε τα αυτιά μας για να μην ακούμε τις φωνές του πρόσφυγα, του κατατρεγμένου, του βασανισμένου, του διωγμένου απ’ το σπίτι και το χώμα του, γιατί τα δικά μας σπίτια είναι ασφαλή και τα χώματά μας τα προσέχει η Παναγίτσα. Θα κλείσουμε το στόμα μας και δεν θα πούμε τίποτα, γιατί δεν μας αφορά τίποτα, δεν συμβαίνει τίποτα σ’ εμάς κι ακόμη κι αν αυτό που συνέβη μας αφορά, άμεσα ή έμμεσα, έχουμε αξίες, ο Θεός έχει σχέδιο και άγνωσται αι βουλαί του υψίστου. Βέβαια, θα ‘χουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά, γιατί, πρέπει κάπως να κουτσομπολέψουμε με τη γειτόνισσα στο παράθυρο και στο facebook.
Όπως, συνήθως, παραμένεις τυφλός, μουγκός και κουφός, κάν’ το και τώρα. Η αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια είναι κάτι που δεν σε αφορά, νοικοκύρη. Συνειδητοποιήσου. Δεν ήρθε κανένας στο σπίτι σου για να σου πάρει τα παιδιά, δεν ήρθε κανένας στην ενορία σου, για να την κάψει συθέμελα, δεν ήρθε κανένας στην πόρτα σου για να σου ζητήσει να το μπατάρεις στο ντίζελ (σ.σ. να γίνεις ομοφυλόφιλος).
Κι αν θέλεις να έχεις λόγο, ξεκίνα να τον αποκτάς, ξεκίνα να μιλάς, ξεκίνα να βοηθάς, άνοιξε τα μάτια και δες το κακό που γίνεται γύρω σου. Άνοιξε τα αυτιά σου και άκου τις φωνές όσων κραυγάζουν για βοήθεια. Άνοιξε το στόμα και κατήγγειλε, βοήθησε, συζήτησε.