-
Το μόλεμα – 6
Διαβάστε περισσότερα: Το μόλεμα – 6Προηγούμενο Η Μαντώ ξέστρωνε νευρικά τα σεντόνια στο δωμάτιο του Μάρκου που μύριζαν έντονα γιασεμί, το άρωμα της Έρσης. Ήταν πολύ στεναχωρημένη και εκνευρισμένη, ένιωθε έτοιμη να σκάσει! Δύο βδομάδες τώρα, από ΄κείνη τη νύχτα που ήρθανε, επικρατούσε μια περίεργη ατμόσφαιρα στο σπίτι. Δεν υπήρχε ένταση, αλλά μια περίεργη αμήχανη γαλήνη. Οι δύο εραστές…
-
Το μόλεμα – 5
Διαβάστε περισσότερα: Το μόλεμα – 5Προηγούμενο Η μικρή αυλή, παρόλο που ήταν πνιγμένη στα χρώματα και τα αρώματα, του δημιουργούσε μια κλειστοφοβική αίσθηση, μια μελαγχολία. Ο Μάρκος άναψε ένα τσιγάρο και κοίταξε πάλι κατά την πόρτα. Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε που ΄χε ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του σαν έφυγε για να σπουδάσει; Τα χρόνια της σχολής ο Μάρκος…
-
Το μόλεμα – 4
Διαβάστε περισσότερα: Το μόλεμα – 4Προηγούμενο Το γεύμα ξεκίνησε με αρκετά επιφωνήματα επιδοκιμασίας και επαίνους προς τη Μαντώ και για κάμποση ώρα όλοι απολάμβαναν το φαγητό χωρίς να μιλούν, ιδίως ο Μάρκος. Η Μαντώ κοιτούσε τους συνδαιτυμόνες κάτω από τις βλεφαρίδες της περνώντας το βλέμμα της από τον ένα στον άλλο. Η Φώτω στην κορυφή και εκατέρωθεν ο Μάρκος…
-
Το μόλεμα – 3
Διαβάστε περισσότερα: Το μόλεμα – 3Προηγούμενο Η Μαντώ προχώρησε στη σκοτεινή κουζίνα συλλογισμένη, πίσω από την κλειστή πόρτα άκουγε τις χαρούμενες φωνές της Έρσης και της Φώτως, έπειτα από τέσσερα χρόνια ξαναβρίσκονταν επιτέλους! Η Μαντώ χαμογέλασε και ξαφνικά πετάχτηκε σα βέλος προς την εξώπορτα. Τις βαλίτσες, ξέχασες τις βαλίτσες, ούρλιαξε μια φωνή στο μυαλό της. Βγαίνοντας στο στενό διάδρομο…
-
Το Μόλεμα – 2
Διαβάστε περισσότερα: Το Μόλεμα – 2Προηγούμενο Η Μαντώ στριφογυρνούσε μέσα στο μεγάλο ψηλοτάβανο δωμάτιο σα να χορεύει πάνω στις νότες κάποιας εσωτερικής αλέγκρας μουσικής, περνούσε καθαρίζοντας από το ένα έπιπλο στο άλλο, από το ένα διακοσμητικό στο επόμενο με κινήσεις ζωηρές, σίγουρες και με μια δόση νευρικότητας. Παρ΄όλα αυτά η δουλειά της δεν υστερούσε σε λεπτομέρεια. Οχτώ χρόνια είχαν…
-
Το μόλεμα
Διαβάστε περισσότερα: Το μόλεμαΠέρασε τα χέρια της πάνω από τα γυμνά της μπράτσα και τους πήχεις της προσπαθώντας να κατευνάσει τ΄ανασηκωμένο, από τη φθινοπωρινή ψύχρα και την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, χνούδι, όμως τα ξυλιασμένα της ακροδάχτυλα έφεραν τ΄αντίθετο αποτέλεσμα κάνοντάς τη να ριγήσει. Τα μάτια της προσπαθούσαν μάταια να διαπεράσουν το πνιγηρό, πηχτό σκοτάδι που τη σαβάνωνε. Φευγαλέα σπιθίσματα…