-
Το νησί
Διαβάστε περισσότερα: Το νησίΗ Λένια κατέβαινε σιγά σιγά τις σκάλες που οδηγούσαν στο ισόγειο του σπιτιού της οικογένειας της. Η ώρα ήταν τέσσερις τα ξημερώματα και ήξερε ότι οι γονείς της ήταν τόσο κουρασμένοι που μόνο αν φώναζε στο αφτί τους θα ξυπνούσαν. Παρόλα αυτά προσπαθούσε να μην κάνει κανένα θόρυβο, γιατί όλα έπρεπε να τελειώσουν απόψε. Ο…
-
2015 Φάρσα
Διαβάστε περισσότερα: 2015 ΦάρσαΠονάει η ψυχή μου. Ένας πόνος ακαθόριστος, βασανιστικός, που φτάνει μέχρι το τελευταίο κύτταρό μου.Σε βλέπω να φεύγεις. Με αργό βήμα, χωρίς να γυρίσεις να κοιτάξεις πίσω σου. Τα πόδια μου καρφωμένα στο έδαφος, βαρίδια της ψυχής μου. Τα μάτια μου, καρφωμένα πάνω σου, να ρουφήξουν ακόμα ένα δευτερόλεπτο την εικόνα σου. Απαγορεύω στα βλέφαρά…
-
Το κορίτσι στο πηγάδι
Διαβάστε περισσότερα: Το κορίτσι στο πηγάδιΔέκα χρόνια είχαν περάσει από τον θάνατο της αδερφής της Νάντιας. Κάθε χρόνο στα γενέθλια της Εύας επέστρεφε στην πόλη τους μόνο για να της πάει τούρτα στον τάφο και νοητά να σβήσουν μαζί τα κεράκια. Όλον αυτόν τον καιρό έψαχνε έναν τρόπο να εξιλεώσει την ψυχή της. Ήθελε να νιώσει δικαίωση και να αισθανθεί…
-
Ο χρόνος
Διαβάστε περισσότερα: Ο χρόνοςΤι είναι άραγε ο χρόνος; Ένα τίποτα. Αυτό πιστεύω. Προφανώς και μπορεί να μην ενδιαφέρει κανέναν η δική μου άποψη. Ο καθένας έχει δική του γνώμη και κρίση. Ορισμένες φορές φαντάζει ένα τίποτα. Κυλάει τόσο γρήγορα που δεν συνειδητοποιείς ότι μεγάλωσες, ότι πρέπει να ωριμάσεις. Πως μαζί με εσένα, μεγαλώνουν και οι υποχρεώσεις σου. Άλλες…
-
Ό,τι είναι… ας είναι για καλό…
Διαβάστε περισσότερα: Ό,τι είναι… ας είναι για καλό…4 Ιουλίου 2022 Πολυαγαπημένο μου ημερολόγιο,Πρώτη μέρα καλοκαιρινές διακοπές. Όμως αυτές είναι διαφορετικές. Ο Δήμος μου, αφού τελείωσε τη σχολή του, κάνει το στρατιωτικό του και μου λείπει. Ο Μάριος δε μου λείπει, γιατί ούτως ή αλλιώς όλα τα καλοκαίρια το μεγαλύτερο διάστημα έρχεται στο εξοχικό μόνο τα Σαββατοκύριακα λόγω δουλειάς.Πήγα στην παραλία για μπάνιο.…
-
Η αμυγδαλιά
Διαβάστε περισσότερα: Η αμυγδαλιάΤο Φεβρουάριο, όταν ο χειμώνας έριχνε τ’ ανθάκια της αμυγδαλιάς, ο κήπος μας γινόταν κατάλευκος. Ξυπνούσαμε ένα πρωινό, βγαίναμε στην πόρτα κι αυτό ήταν.“Χιόνι, χιόνι! Μαμά χιόνι!”. Το πιστεύαμε στ’ αλήθεια ότι χιόνισε τη νύχτα. Στα μέρη μας, όταν ο Θεός άρχιζε τη βροχή, ξέχναγε να σταματήσει, αλλά χιόνι δεν είχαμε δει ποτέ. Η μάνα…
-
Έμπνευση
Διαβάστε περισσότερα: ΈμπνευσηΠέμπτος καφές για απόψε. Κοιτούσε επί δυόμισι ώρες άσκοπα το σημειωματάριό του, ενώ η μύτη του στυλό διέγραφε κύκλους πάνω από τη σελίδα που κειτόταν μπροστά του. Λευκή. Καθαρή. Ήθελε τόσο πολύ να ακούσει τον ήχο που κάνει το στυλό όταν χαράζει πάνω στην κόλλα σκέψεις που σιγά σιγά παίρνουν μορφή και πλάθουν μία διαφορετική…
-
Οι αντίζηλοι
Διαβάστε περισσότερα: Οι αντίζηλοιΤην Μαρίζα την γνώρισα στο Παγκράτι, έξω από το μεγάλο σουπερμάρκετ στη Σπύρου Μερκούρη. Ήταν πρόπερσι, κοντά στον δεκαπενταύγουστο, ένα μεσημέρι που η πόλη έβραζε κυριολεκτικά. Φορούσε ένα κόκκινο, λεπτό φόρεμα, με μεγάλο άνοιγμα μπροστά και κλωτσούσε με δύναμη μια πεσμένη σακούλα. “Γαμ@@σαι! Σοβαρά τώρα!”, φώναζε σε έξαλλη κατάσταση “Γα@@σαι!”. Πλησίασα με περιέργεια να δω…
-
Η “άλλη”!
Διαβάστε περισσότερα: Η “άλλη”!Αυτή η λέξη, ένα καρφί στη συνείδησή μου, στην ηθική μου, στη λογική μου!Ακόμη αναρωτιέμαι πώς είναι ποτέ δυνατόν εγώ να έγινα η “άλλη”. Η “άλλη” γυναίκα , το τρίτο πρόσωπο. Που δεν σήκωνα μύγα στο σπαθί μου, ο άντρας άλλης γυναίκας δεν υπάρχει για μένα πουθενά. Από το πουθενά λοιπόν, μετά από χρόνια τυπικής…