Thebluez

Πάλι σε πήρε ο ύπνος στον καναπέ, όσο εγώ μάζευα τα πιάτα από το τραπέζι. Δε μπόρεσα να αντισταθώ, τα παράτησα όλα και ήρθα και κάθισα δίπλα σου. Προσεκτικά, μη σε ξυπνήσω. Σε χάζεψα, ούτε ξέρω πόσες φορές το έχω κάνει μέσα στη μέρα. Αχ, από τότε που έκοψες τον μεσημεριανό σου ύπνο, ξαπλώνω κάθε βράδυ και εγώ μαζί σου κατάκοπη! Και όλο αποζητάς την προσοχή και την παρέα μου, συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια. Και με εξαντλείς. Και γίνομαι απότομη. Το μετανιώνω αμέσως. Συγνώμη λατρεία μου…

Σήμερα πήγαμε για μπάνιο οι τρεις μας. Με πόση λαχτάρα κολυμπούσες σαν κουτάβι από την αγκαλιά μου, στον μπαμπά σου. Από εκείνον, σε εμένα. Να βάζεις όλη σου τη δύναμη να τα καταφέρεις. Να χτυπιέσαι μέσα στο νερό και η γλωσσίτσα σου να σε συνοδεύει με έναν απίστευτα αστείο και γλυκό ρυθμό. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή την εικόνα. Κουράστηκες αστέρι μου, με το ζόρι κρατιόσουν να μη σε πάρει ο ύπνος την ώρα του φαγητού.

Σε κοιτάω. Μεγάλωσες μωρό μου. Μόλις γύρισες μεριά και βλέπω το προσωπάκι σου. Σου έχουν τρέξει σαλάκια, σε σκουπίζω. Χαϊδεύω το πατουσάκι σου, πλέον είναι όση η παλάμη μου. Πριν από 3 χρόνια, ήταν με το ζόρι όσο είναι το μικρό μου δαχτυλάκι. Πόσο όμορφη είσαι! Θέλω να σε σηκώσω και να σε κρατήσω να κοιμηθείς στην αγκαλιά μου. Όπως τότε που ήσουν μια σταλιά. Έχει μπει το καλοκαίρι για τα καλά όμως, θα ιδρώσεις και θα ξυπνήσεις. Έχουν μακρύνει αρκετά τα μαλλιά σου, ξανθούλι μου, δε θέλεις να τα κόψεις, θέλεις να γίνουν σαν της Ραπουνζέλ. Και μουσκεύουν όλη την ώρα. Αλλά δε σε ενοχλεί. Αυτή η μυρωδιά σου αγάπη μου, στο σβέρκο σου. Παίρνω τόσο βαθιά ανάσα κάθε φορά, για να μη μου ξεφύγει ούτε νότα από το άρωμά σου. Να το ξέρεις, δε θα σταματήσω ποτέ να το κάνω αυτό.

Ξυπνάς σιγά σιγά χουζούρι μου. Με κοιτάς. Μου σκας χαμόγελο. Και μένα μου έλειψες. Ξέρω τι θέλεις. Παιχνίδι, φωνές, παρέα. Πόσο κοινωνικό παιδί είσαι! Χαιρετάς όλο τον κόσμο. «Γειαααά σας! Εδώ κάτω! Ουουυυυυ!!». Και εκείνοι κοιτάνε εκεί κάτω και χαμογελούν και μαζί τους και εγώ. Και ας σου λέω συνέχεια ότι δε μιλάμε σε αγνώστους, πόσο δυνατά εύχομαι, κάποια στιγμή απλά να κατανοήσεις την ανησυχία μου και ποτέ μα ποτέ να μη βιώσεις το γιατί. Τρέμω παιδί μου. Συγχώρεσέ με για τις φορές που σε καταπιέζω, κάνω λάθη, προσπαθώ.

Και σε παρατηρώ να κάνεις νέους φίλους, να τρέχεις, να γελάς, να τραγουδάς, να χορεύεις, να τσακώνεσαι, να κλαις, να αγκαλιάζεις, να ζεις. Μαθαίνεις ποδήλατο, τα καταφέρνεις, γυρίζεις σε εμάς «κοίτα μαμά, κοίτα μπαμπά, μπορώ, μπορώ!». Μπορείς παιδί μου, όλα τα μπορείς, όλα θέλεις να τα δεις, να τα δοκιμάσεις, να κάνεις τα πάντα, να πας παντού, μαζί μας, μόνη σου. Απλά κοίτα μπροστά, ψηλά το κεφάλι, κράτα γερά το τιμόνι και μη ξεχνάς τα φρένα.

Σε φίλησε ένα αγόρι στην πλατεία και σου έδωσε ένα λουλούδι. Κοκκίνησες κορίτσι μου; Μεγάλωσες κι άλλο. «Μαμά με φίλησε. Μαμά κοίτα το λουλούδι που μου έδωσε. Μαμά να τον παντρευτώ;». Να ερωτευτείς καρδιά μου. Δυνατά. Όπως εγώ τον πατέρα σου. Και ας πονέσεις. Μη φοβάσαι να πονέσεις. Θα είμαι πάντα εκεί, δίπλα σου, μέσα σου, να σου το φιλάω να περάσει.

Και μένουμε μαζί έξω μέχρι να κάνουν την εμφάνισή τους τα αστέρια. Πόσο σου αρέσει να τα κοιτάς. Ξέρω ότι θέλεις και εσύ να πιάσεις ένα, όπως το ποντικάκι στο αγαπημένο σου παραμύθι. Το ξέρω ότι θα το καταφέρεις. «Μαμά το μόνο που χρειάζεται είναι να βρω έναν γίγαντα να με σηκώσει ψηλά για να φτάσω ένα! Αλλιώς θα πάρω το αεροπλάνο του παππού!». Δε σταματάς να με εκπλήσσεις. Μου λες ότι θέλεις να γίνεις αστροναύτης, ξέρεις όλους τους πλανήτες, ο αγαπημένος σου είναι ο Άρης, μου λες όμως ότι με αγαπάς μέχρι την Αφροδίτη. Και εγώ σε σφίγγω.
Τρίβεις τα ματάκια σου, νύσταξες. «Μαμά θα μου διαβάσεις παραμύθια; Δέκα;». Στη δεύτερη ιστορία έχεις ήδη χασμουρηθεί τρεις φορές, παλεύεις με το ζόρι να κρατήσεις ανοιχτά τα μάτια σου, δε θέλεις να σταματήσω. Σου ψιθυρίζω τη συνέχεια. «Μαμά πάρε με σφιχτή αγκαλιά, νυστάζω…». «Καληνύχτα αγάπη μου, σε αγαπάω ως το φεγγάρι!». «Καληνύχτα μαμά, σε αγαπάω ως την Αφροδίτη!».

Ξαπλώνω και σκέφτομαι τη μέρα που πέρασε και την καινούρια που θα ξημερώσει σε λίγες ώρες. Αν και εξαντλημένη, δε μπορώ να κοιμηθώ. Πόσα πράγματα με έμαθες και μου θύμησες σήμερα! Πόσα λάθη άραγε να έκανα; Πόσα σωστά; Ξυπνάς από εφιάλτη και με φωνάζεις. «Εδώ είμαι αγάπη μου, πάει τελείωσε το άσχημο όνειρο, κοιμήσου ξανά και εγώ θα σε προσέχω.» Τι όνειρα να βλέπεις άραγε; Ανυπομονώ να μου τα περιγράψεις το πρωί, με τα ματάκια σου μισάνοιχτα και τα μαλλάκια ανακατωμένα.

Δεν είμαι τέλειος άνθρωπος, δεν είμαι τέλεια μάνα. Προσπαθώ. Δεν είναι εύκολο, εσύ όμως το κάνεις υπέροχο, το κάνεις να αξίζει κάθε δυσκολία. Με κάνεις καλύτερο άνθρωπο παιδί μου. Κάθε μέρα που περνά, όλο και περισσότερο θέλω να σου μοιάζω. Σε κοιτώ ακόμα μια φορά και σου τραγουδώ από μέσα μου. «Αχ, για να γεννηθείς εσύ κι εγώ, γι’ αυτό, για να σε συναντήσω. Γι’ αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου, γι’ αυτό, για να σε συναντήσω…»