Ναι, κοίτα, δε με λες και καλλλλλά αυτές τις μέρες. Κάτι η ζέστη, κάτι το Looooong Lasting Duracell τριαμισάχρονο σπλάχνο με το απενεργοποιημένο off button, τις 12345 ερωτήσεις ανά νανοδευτερόλεπτο και το ενσωματωμένο εργοστασιακό τραμπολίνο στις πατούσες, το οποίο τραγουδά – ΕΛΕΟΣ – “Despacito, pasito a pasito oooohhh yeahhh” (και φυσικά στο κολλάει – ΔΙΠΛΟ ΕΛΕΟΣ -) , κάτι που κάνουμε μαύρα μάτια να βρεθούμε με το άλλο μισό λόγω αυξημένων επαγγελματικών υποχρεώσεων, κάτι τα ρημάδια τα ορμονικά, ε, δε θέλει και πολύ ο άνθρωπος.
‘’Και το μυαλό μου είναι θολό πω πω πω πω πω πω πω πω…….. Πω….’’
Ποιητής Τιμολέων Φανφάρας speaking. Respect. Κικιρίκου.
Ε, είδαν και αποείδαν τα αδέρφια μου, πόσο φάση μη του μιλάτε του τρελού πια και έτσι το πήραν απόφαση. Να μου κάνουν ένα δώρο. Για τα νεύρα μου. Για να κουλάρω. Να χαλαρώσω. Να καλμάρω. Ναι. Ναι.
-Ράνια, μη πεις κουβέντα, αύριο στις 6 σου κανονίσαμε ΜΑΣΑΖ δώρο!
-Α; Τι λέτε ωρέ; Μην το ακούσει το παιδί και δαιμονιστεί πάλι.
-Μη σε νοιάζει, κάναμε συμφωνία με την μικρή. Μη σε απασχολεί τίποτα. Εσύ να είσαι στο τάδε μέρος στις 6 και απλά πάρε μαζί σου μία πετσέτα. Σου κλείσαμε 45’ χαλαρωτικό σώματος και 30’ κεφαλής. Πήγαμε και εμείς και ήταν σούπερ.
Έτσι και έγινε. 6 ακριβώς ήμουν εκεί. Λίγο φρικαρισμένη. Πρωτάρα βλέπεις. Πολύ ωραίος χώρος. Κεράκια, απαλή χαλαρωτική μουσική. Η κοπέλα στη ρεσεψιόν με υποδέχτηκε με σχεδόν ψιθυριστή φωνή. Αρχίζω λοιπόν και εγώ να ψιθυρίζω.
-Ελάτε μαζί μου. Μπείτε σε αυτό το δωμάτιο. Γδυθείτε, ξαπλώστε μπρούμυτα και καλυφθείτε με την πετσέτα. Θα ξεκινήσετε με το χαλαρωτικό σώματος.
Ωραιότατο δωμάτιο, ατμοσφαιρικό, πολύ όμορφα διακοσμημένο, κεράκια, η απαραίτητη χαλαρωτική μουσικούλα, χαμηλός φωτισμός, ωωωω γλυκούλικα παντοφλάκια μίας χρήσεως και το γνωστό μασαζοκρέβατο με την τρύπα στο πάνω μέρος. Αααααυτά είναι.
Μικρούτσικο προβληματάκι. Βαμμένο φρύδι. Πρόσωπο ζουλιγμένο στην τρύπα. Να μείνει φρύδι στο πρόσωπο, challenge accepted.
-(Ψιθυριστά) Καλησπέρα σας. Είμαι ο Τάδε και θα κάνουμε μαζί το χαλαρωτικό σώματος. Είναι η πρώτη σας φορά;
-(Ψιθυριστά) Καλησπέρα Τάδε. Είμαι η Ράνια και ναι είναι η πρώτη μου φορά.
-(Ψιθυριστά) Πολύ όμορφα. Ξεκινάμε. Πάρτε μου μια βαθιά ανάσα. Όμορφα. Βγάλτε τον αέρα.
-Φφφφφφφφ – ΚΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΚΚΚΚΚΚΚΚΚ – ΦΤΟΥ -> απότομη εκτόξευση αναμασώμενης τσίχλας διαμέσου τρύπας = ΓΙΑΑΑΑΑΑΑΟΥΥΥΥΥΥΤΣΣΣΣΣΣ
-Πονέσατε;
-Με παίρνει κάμερα; Τρολάρεις; Γιατί παιδάκι μου μου χίμηξες; Πες. Μολόγα τα. Ποιος σε πλήρωσε και πόσο να με ξεκάνεις. Δίνω τα διπλά. (Ω ω ω ω rip σπονδυλική μου στήλη).
-Μην ανησυχείτε, ηρεμήστε, θα σας κάνει καλό, θα δείτε. Χαλαρώστε μου.
-‘Αιντε να δούμε. Με το μαλακό έτσι;
-Ναι ναι, δε θα βάλω καθόλου πίεση.
-ΠΟΝΑΩΩΩΩ ΚΑΛΕΕΕΕΕ. ΠΙΟ ΣΙΓΑΑΑΑ. ->ΚΡΑΑΑΑΑΑΚΚΚΚΚΚΚ. ΑΑΑΑΑ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΑΑΑΑΑΚΙ ΜΟΥΥΥΥ. ΕΚΑΝΕΣ ΚΡΑΚ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΑΚΙ ΜΟΥ.
-Μα έτσι πρέπει, αφήστε κάτω το πόδι σας να κάνω και τα υπόλοιπα. Μα γιατί γίνεστε πράσινη;
-Ξέχνα τα δαχτυλάκια. Και τα 19. Πες ότι τα έκανες ήδη. Πες ότι την κοπάνησαν.
-Μα…
-Δεν έχει μα. Μίλησα. Θες να μπεις τιμωρία; Ε; Ώπα. Άκυρο. Εννοώ δε θέλω, τέλος, συνέχισε.
-(Ψιθυριστά) Χαλαρώστε. Έτσι πονάει λίγο η πρώτη φορά. Που να κάνατε και το κυτταρίτιδας. Το ακούτε αυτό; Στο απέναντι δωμάτιο αυτό κάνουν.
—-Ήχος από διάδρομο—- ΣΛΑΠ ΣΛΑΠ ΣΛΑΠ ΣΛΑΠ ΜΠΑΜ ΠΟΥΦ ΚΛΑΤΣ ΚΛΑΤΣ ΚΛΑΤΣ—–
Σκέψη. Ρε πάει καλά ο τύπος; Με απειλεί ότι θα με δείρει; Τι κάνουν τώρα; Κάτσε να δεις πώς μου την έδειξε αυτή την λαβή τζούντο την προηγούμενη βδομάδα ο άντρας. Και το είπα να κάνω τη ρημάδα τη διαθήκη μου.
-ΠΟΝΑΩΩΩ ΠΙΟ ΣΙΓΑΑΑ ΚΑΛΕΕΕ!!!.
-Μα δε βάζω καθόλου δύναμη. Κάντε λίγο υπομονή, θα δείτε θα βγείτε άλλος άνθρωπος.
Σκέψη. Βρε λες; Λες να δω διαφορά στο πονεμένο μου κορμί αφού σηκωθώ; Λοιπόν, μανίτσαμ’, έχεις αντέξει όλη σου τη ζωή τους πόνους περιόδου, οξεία σκωληκοειδίτιδα, γέννησες φυσιολογικά, προσπάθησες να τραβήξεις σέλφι την ώρα που η κόρη σου ρουφάει την τελευταία σταγόνα γάλατος που σου έχει μείνει κάπου στην πατούσα με τη δύναμη της σκούπας Φίλιπς όντας με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω – κάντο εικόνα, όχι, κάντο εικόνα δηλαδή- ενώ οι θηλές σου πρωταγωνιστούν σε σπλατεριά, εδώ θα λυγίσεις; Πφφφ. Γατάκι. Με τη δύναμη της μάνας, Ω Ω Ω Ω Ω!
-(Από μέσα μου) Άου ου ου ου, ωχ, α, ι, ε, βαχ, βάι βάι βάι…
-Κλαίτε;
-(Με σφιγμένα δόντια) Τελειιιιιιίωνεεεεε!!!!
-Σε 2 λεπτά τελειώνουμε. Να σας πω, μην τρομάξετε λίγο τώρα, πάρτε ανάσα.
-ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ;;;;;;
ΚΡΑΑΑΑΑΚ, ΚΡΑΑΑΑΑΑΚ
-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ Ω.Ν.Σ.Γ.!!!!!!
-Να, τελειώσαμε, τώρα θα κάνετε μισή ώρα κεφαλής. Γεια σας, χάρηκα, ελπίζω να σας χαλάρωσα.
-ΑΑΑΑΑΑΑΡΡΡΡΓΓΓΓΚΚΚΚΛΛΛΛΛΛ!!!!!!!!!!!!
Τοκ τοκ!
-Ποιος;
(Ναι ξέρω, αυτός 1-0)
-(Ψιθυριστά) Καλησπέρα σας, είμαι η Δείνα και θα κάνουμε μαζί 30 λεπτά χαλαρωτικό κεφάλι και πρόσωπο.
-Καλησπέρα είμαι η Ράνια και πονάω και θα κάνουμε μαζί μόνο κεφάλι και γύρω γύρω από τα βαμμένα μου φρύδια. Χωρίς κρακ.
-(Ψιθυριστά) Μάλιστα, βεβαίως, χαλαρώστε.
-(Ψιθυριστά) Ωχ Παναίαμ’… Ωωωωωω αααααα μμμμμμμμ ναι ναι ναι!
Σκέψη. Εδώ είμαστε. Ότι ξύλο φάγαμε φάγαμε. Και τώρα ταξίδι στο αστρικό χωριό.
-Χρουτς χρουτς χρουτς χρούτσου χρούτσου χρουτς χρουτς
Σκέψη. Ααααααχχχχχχχχ. Ας τον πάρουμε λίγο. Ζzzz…Zzzz…..Z; Μάτι γαρίδα. Χτένα πήρα μαζί; Λαστιχάκι; Στέκα; Μαντήλι; Καπέλο; Γυαλιά; Σακούλα; Ξυράφι; 30 λεπτά χρούτσου χρούτσου; Θα βγω έξω με το μαλλί της γριάς; ΔΗΛΑΔΗ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΩ;;;
-(Ψιθυριστά) Και τελειώσαμε. Ελπίζω να σας άρεσε και να χαλαρώσατε.
Σηκώνομαι. Βλέπω καθρέφτη. Κλαίω. Ακούγεται το σάουντρακ της Δυναστείας, έχω το κρεπάρισμα της Αλέξις Κάρινγκτον Κόλμπι. Σκουπίζω με την πετσέτα το λάδι από πάνω μου, ίου, και το απλώνω στα μαλλιά, ίου. Λάθος. ΠΙΟ ΧΑΛΑΡΗ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ. ΑΦΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ. Βγαίνω από το κτήριο επιτέλους και περιφέρομαι στους δρόμους σαν μωβ ξεμαλλιασμένο μίνιον.
Η τιτανοτεράστια “50 αποχρώσεων του μαύρου” μελανιά μου ένα πραγματικό έργο τέχνης, αν αλληθωρίσεις το λες και τατουάζ, ου σέξι.
Φήμες λένε ότι το μασάζ, ναι ναι και το χαλαρωτικό μάι ας, πονά. Μισό, κάτι μου λένε από το κοντρόλ. Ναι ναι. Να μαζευτούμε παιδιά να πάτε.