Είσαι 30 και έχεις τόση σχέση με τα γυμναστήρια όση το κουνέλι σου με κλασσική λογοτεχνία. Καλά μέχρι εδώ; Ταυτίζεται κανείς;
Νταξ’ έκανες μια προσπάθεια κάποια στιγμή, που έτρεχες στον διάδρομο σαν χάμστερ για κάνα μισάωρο (όπου «έτρεχες» = περπατούσες πιο λίγο γρήγορα από παππού με ρευματικά) και μετά σταματούσες βήχοντας και βγάζοντας κάτι που έμοιαζε με το πλεμόνι σου. Ταυτόχρονα ερχόταν και ο δόλιος ο γυμναστής από πάνω σου, γιατί σε είδε ο άνθρωπος να έχεις ξαπλωθεί φαρδιά-πλατιά στο πάτωμα κάνοντας διακριτικά «Ωωωωωωωωωωωωχχχχχχ!…..ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ!!!!» και σε ρωτούσε «Πονάς κάπου;» και του απαντούσες «ΠΟΝΑΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ!!! ΕΝΑ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟ! ΜΙΑ ΝΕΚΡΟΦΟΡΑ! ΤΟΝ ΜΠΟΥΚΟΥΡΑ! ΣΒΗΝΩ!». Ταυτίζεται κανείς λίγο παραπάνω;
Και μετά απολύεσαι από την δουλειά σου. Because κρίση and stuff. Ταυτίζεται κανείς απόλυτα;
Και κάθεσαι όλη μέρα στο σπίτι τραγουδώντας «Ειιιιιιίμαι η Μαίρη Παναγιωταραααααά!!» που βασικά παπάρια είσαι, διότι ούτε εργαζόμενη, ούτε νοικοκυρά είσαι. Σαπίζεις όλη μέρα στο πισί και ρίχνεις κάνα έτοιμο σπανακόρυζο Μπαρμπαστάθη στην κατσαρόλα, κάνοντας ντεμέκ φαγητό για να μην μείνει ο καημένος ο Μήτσος νηστικός, μοιρολογώντας παράλληλα την τύχη σου.
Καλά μέχρι εδώ; Εξαιρετικά! Ας συνοψίσουμε: είσαι 30 χρονών, άνεργη, με φυσική κατάσταση λίγο χειρότερη από τον φίκο στην γωνία και με ενέργεια και διάθεση συνταξιούχου του ΟΓΑ, μετά τις περικοπές συντάξεων. Α! και σε οικονομική κατάσταση, χειρότερη από τον προαναφερθέντα συνταξιούχο. ΤΕΛΕΙΑ!
Έρχεται λοιπόν η φίλη σου η Δέσποινα και σου λέει: «Θα αρχίσω αέριαλ γιόγκα». Τι είναι αυτό; Σου εξηγεί ότι είναι ένα είδος γυμναστικής, με κάτι πανιά που κρέμονται από το ταβάνι σαν αιώρες και ότι γυμνάζεσαι και χαλαρώνεις. Μάλιστα… μιέχ! Γιατί όχι; Θα πάω κι εγώ! Πόσο δύσκολο είναι να χαλαρώνεις μέσα σε μια αιώρα;
Σκας μύτη λοιπόν στο πρώτο μάθημα και ήδη ονειρεύεσαι νιρβάνες μέσα σε πάνινες κούνιες, με ανατολίτικες μελωδίες, με καμπανάκια και ήχους από νεράκι να ακούγονται ολούθε «τσουρρρρ-τσουυυυυρρρρρ-γκλιν-πλιτς-πλοτς-φλατς-γκλον». ΚΟΥΝΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΚΟΥΝΑΓΕ!
Η αίθουσα γεμάτη κόσμο, πολύχρωμα πανιά κρέμονται από ψηλά, διαλέγεις ένα πορτοκαλί και η Δανάη, η δασκάλα, ξεκινάει μάθημα:
«20 καθίσματα με τα πόδια στο άνοιγμα της λεκάνης και μετά άλλα 20 με τα πόδια σε έκταση και μετά 20 πιέσεις και μένουμε 20 δευτερόλεπτα! ΜΕΤΡΑΩ!»
Ωραία λοιπόν: «1,2,3,4,5… 5… φακ! δεν μπορώ να σηκωθώ! 5… 5… 5… ΩΝΑΣΟΥ… 6! φίου! Σηκώθηκα! 10, 15, 20!» Σέρνεσαι με τους αγκώνες στο μπουκαλάκι σου, πίνεις το μισό, ρίχνεις το άλλο μισό στην μούρη σαν μαραθωνοδρόμος στον τερματισμό, ενώ βλέπεις τις άλλες να κάνουν καθίσματα σε έκταση και πιέσεις και αναρωτιέσαι αν ντοπάρονται.
Το μάθημα συνεχίζεται με κοιλιακούς. Είσαι σίγουρη ότι δεν έχεις τέτοιο πράγμα πάνω σου, ενώ προσπαθείς μάταια να σηκώσεις το κεφάλι σου από το πάτωμα. Πάμε σε σανίδα. Το πιο κοντινό σε σανίδα που μπορείς να κάνεις, είναι να ξαπλώσεις μπρούμητα σαν πτώμα, με το στόμα μισάνοιχτο και σαλάκι να τρέχει κάνοντας «ααααρρρρρργκκκχχχχχχ». ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ ΔΙΑΠΡΕΠΕΙΣ ΛΕΜΕ! Και έρχεται επιτέλους η ώρα που περίμενες: ΠΑΝΙ! «Επιτέλους χαλάρωση!» σκέφτεσαι και πριν προλάβεις να ολοκληρώσεις την σκέψη σου, η Δανάη έχει σκαρφαλώσει στο πανί, περνάει το πόδι από δω, το χέρι από ‘κει, κάνει 2 κωλοτούμπες και ανακοινώνει περίχαρης «αυτό είναι το «φεγγαράκι»!»
Κοιτάς την Δέσποινα με βλέμμα «Πού μ’ έφερες μωρη; Πού είναι η χαλάρωση; Τα ρυάκια και τα καμπανάκια;». Ανταποδίδει το βλέμμα, με ύφος: «Σκάσε και ανέβα παλιοκουράδα!».
Ανεβαίνεις. Τι ν ‘ανέβεις όμως που η κοιλιά δεν κρατάει μάνα μου; Περνάς το χέρι από δω, το πόδι από ΄κει, «αποκλείεται να έδειξε αυτό, εκτός κι αν θέλει να μας δολοφονήσει» σκέφτεσαι και φωνάζεις «Δέσποινάααα-α-α-α-α-α!» (το «α» διακεκομμένο διότι το πανί έχει τυλιχτεί γύρω από το διάφραγμα και σου κόβει τις ανάσες). Σε βλέπει η Δέσποινα, «ΜΙΣΟ ΕΡΧΟΜΑΙ! Είσαι πολύ κοντά! Να, πέρνα τώρα το δεξί πόδι από ‘δω… όχι αυτό! Το άλλο δεξί! Το χέρι μέσα εκεί… ναι… βασικά όχι… κάτσε να σε σπρώξω λίγο… ωωωωωωωωππππ! Πέρασες; Βασικά κάτσε να κάνω 3 βήματα πίσω να δω την συνολική εικόνα!» κι εσύ ψελλίζεις πονεμένα «ωωωωωωωωωνασουγκαμησωωωωωωωκχχχχχκχχχχχ!» τυλιγμένη με τον πορτοκαλί πύθωνα σαν καλούμπα.
«ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΕΚΕΙ;;;» σας διακόπτει μια φωνή. Γυρνάτε αργά τα κεφάλια σας και ψιθυρίζετε: «ερρρμχεμμμμμ… «φεγγαράκι»;;;».
«ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΑΤΕ ΑΥΤΟ;» ρωτάει η Δανάη με τρόμο.
Ε αυτό ήταν! Κοιτάς λίγο την φάτσα της Δανάης που είναι: «ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ! Θα μου μείνουν στον τόπο οι ζαβές!». Κοιτάς λίγο την Δέσποινα που σε περιεργάζεται ξύνοντας το πηγούνι, με έκφραση: «Μα γιατί; Τι της έδειξα λάθος;». Κοιτάς λίγο την αφεντιά σου στον καθρέφτη: έχεις ένα πανί τυλιγμένο γύρω σου σαν μούμια-μακρινή ξαδέρφη του Μάμρα του Παντοτινού, μια μούρη κατακόκκινη λες και μόλις σε έδειρε η Τσιτάρα, ένα attitude: «Τώρα αυτό είναι χαλαρωτικό, την Θαντέρα μου μέσα;» και συνειδητοποιείς πόσο αστεία είσαι… ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΕΙΣ ΝΑ ΓΕΛΑΣ! Και αρχίζεις γελάς με την ψυχή σου και να περνάς πολύ πιο ωραία απ’ ότι αν ήσουν σπίτι, στο πισί, με το δίλλημα «σπανακόρυζο ή φασολάκια;». Και σκέφτεσαι ότι αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που έχεις κάνει εδώ και καιρό! ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΕΥΕΣΑΙ!
Εκείνη την στιγμή με το πανί να σου κόβει το κωλομέρι στα τέσσερα και την καημένη τη Δανάη να προσπαθεί να σε αποκαθηλώσει γελώντας, αποφασίζεις ότι βρήκες επιτέλους κάτι να Σ’ΑΡΕΣΕΙ! Κι ας μην είσαι καλή, δεν θα κάνεις αίτηση και στο «cirque du soleil»! Σημερα γέλασες, γυμνάστηκες και δοκίμασες κάτι που δεν είχες ξαναδοκιμάσει ποτέ! ΚΑΙ Σ’ΑΡΕΣΕΙ! ΠΟΛΥ!
Επί ένα χρόνο κάνεις εντατικά και κάθε νέα φορά, με την βοήθεια της Δανάης, διαπιστώνεις τις αλλαγές στο σώμα σου. Κάθε νέα φορά, μπορείς να κάνεις κάτι που την προηγούμενη αδυνατούσες ΚΑΙ ΚΑΡΑΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ. Πλέον μπορείς να κάνεις και «φεγγαράκι», και «δρακάκι» και «Πίτερ Παν» και το «ακροβατικό της Σοφίας» και το «ακροβατικό της Κλειώς». Στόχος σου πλέον, είναι το τέλειο σπαγγάτο και τα backbends και παραδόξως χαίρεσαι κάθε μελανιά πάνω σου, που μαρτυρά την προσπάθεια σου.
Το σώμα σου έχει επανέλθει στην κατάσταση που ήταν στα 20 σου, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι και η διάθεση σου συμβαδίζει. Έχεις ενέργεια, διάθεση και έκανες καινούριες φίλες που μοιράζεστε την αγάπη για ακροβατικά. Όλα αυτά, χάρη σε ένα πορτοκαλί πανί 6 επι 3. Και άμα λάχει πάμε και στο «cirque du soleil» ρε! Τι μας λείπει; Εκτός κι αν η Δανάη ανοίξει δικό της τσίρκο, όποτε σόρρυ «cirque du soleil», ΕΧΑΣΕΣ!
Στη φωτό
Πάνω: Δέσποινα, Κλειώ
Κέντρο: Δανάη
Κάτω: Τζο, Σίσσυ, Στεφανία
Καλές μας πτήσεις girls!
Kallina Kara